Malou Thijssen (32) is samen met Robbert (37) en moeder van James (1,5). Ze is links helemaal blind en ziet met rechts nog tien procent.
Lees verder onder de advertentie
“Op de basisschool was de grap dat ik bij een toets niet vooraan in de klas mocht zitten. Want via mijn leesloep – die de letters op een beeldscherm vergroot – kon iedereen bij mij afkijken. Door oogontstekingen, ontstaan door jeugdreuma, had ik slecht zicht.
Operaties mochten niet baten en uiteindelijk ben ik links volledig blind geworden. Rechts zie ik met bril dichtbij scherp, maar vanaf een meter of vijf heel wazig, alsof ik door dikke mist kijk. Niet ideaal, als James in de binnenspeeltuin aan het klauteren is – welk kind in de verte is van mij? Om hem sneller te herkennen doe ik hem iets felgekleurds aan.
Ik heb voeding & gezondheid gestudeerd, maar vanwege mijn visuele beperking is het moeilijk om een baan te vinden. Ik ben afhankelijk van het ov, mijn werkplek moet worden aangepast en ik heb behoefte aan flexibele werktijden, want mijn energieniveau is vergelijkbaar met dat van iemand met een burn-out. Te veel gedoe, vinden veel werkgevers. Dat werd bij sollicitaties niet letterlijk gezegd, maar zat er wel achter. Frustrerend, want met mijn hersenen is niets mis.
“Te veel gedoe, vinden veel werkgevers. Frustrerend, want met mijn hersenen is niets mis”
Lees verder onder de advertentie
Uit onderzoek is gebleken dat slechts dertig procent van de mensen met een visuele beperking een baan heeft. Best shocking, vind ik. Bij het Bartiméus Fonds, voor mensen met een visuele beperking, heb ik me ingezet om de toegankelijkheid van werkgevers te vergroten. Sinds kort werk ik bij de gemeente Nijmegen om onder meer het stationsgebied toegankelijker te maken. Ik maak vaak genoeg mee dat pionnen op het perron bijvoorbeeld op de blindengeleidelijnen worden gezet.
Lees verder onder de advertentie
De deur uit
Buitenshuis loop ik met een herkenningsstok. Sinds de komst van James is dat wat lastiger – zie maar eens met die stok en een buggy een volle bus in te stappen. Vriendinnen rijden met de auto overal heen. Daar ben ik niet jaloers op, want ik heb dat nooit gekund, maar nu ik moeder ben word ik wel weer even met mijn neus op de feiten gedrukt.
Gelukkig is James net zo blij als we drie keer per week naar dezelfde speeltuin gaan en kan ik, al is het langzaam, met hem fietsen. Ik focus op wat we wél kunnen. Ook een dosis humor helpt om te relativeren. Ze zeggen weleens dat je als moeder ogen in je achterhoofd moet hebben. Nou heb ik ze al amper in mijn voorhoofd, maar ik heb wél een extra setje. In mijn linkeroog zit namelijk een prothese, waarvan een reserve in de kast ligt. Als ik James stiekem de kastdeurtjes hoor openen, zeg ik: ‘Mama heeft ook ogen in de kast liggen, hoor!’”
Dit artikel staat in Kek Mama 11-2022.Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Voor drukke gezinnen is een zorgeloze vakantie goud waard. Lorna koos daarom voor een volledig georganiseerde vakantie: wensenlijstje inleveren, koffers pakken en gáán. Maar hoe zorgvuldig ook geregeld, kwam er toch een verrassing om de hoek kijken die ze niet had zien aankomen…
Je hoopt dat je kind nooit gepest wordt. Maar ook niet dat het je eigen kind is die pest. Deze vader vertelt over precies zo’n situatie met zijn 11-jarige zoon. En zijn aanpak is er eentje waar veel ouders wat van kunnen leren.
Een vakantie in een luxe huis in Portugal, op loopafstand van het strand: het klinkt als een droom. Voor Sophie, alleenstaande moeder van twee kinderen, werd het dat ook. Alleen eindigde die droom nét even anders dan ze had gedacht toen er een rekening op de mat viel.
Toen Rianne (29) voor het eerst van haar vriendengroep moeder werd, had ze niet verwacht dat dit zo’n grote impact zou hebben op de band met haar hechte groep vriendinnen. Toch is de vriendschap drastisch veranderd.