Influencer Julia Feenstra dacht dat ze was voorbereid op het moederschap, maar hoe voorbereid was ze nou eigenlijk? Ze ging op zoek naar balans in haar drukke leven met twee jonge kinderen.
Moeder worden is het mooiste wat mij ooit is overkomen. Als moeder van een jongetje van drie en meisje van twee had ik zoveel dingen niet verwacht. Je wordt klaargestoomd door je familie, vrienden, boeken voor deze nieuwe levensfase, maar hoe voorbereid ben je nou eigenlijk? Ik was voorbereid op de slapeloze nachten en het feit dat jij en je relatie een lagere prioriteit worden. Maar waarom vertelt niemand dat het dermate zwaar zou zijn, dat die roze wolk eigenlijk helemaal niet zo roze is? Ook kon ik me niet voorstellen hoeveel liefde je voor een wezentje kan voelen, of in mijn geval, twee wezentjes en de bezorgdheid die daarbij komt kijken. De tijd die anders aanvoelt… En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Toen ik een tweede kreeg, had ik het idee dat mijn kinderen samen zouden spelen, geinen en stiekem een beetje kattenkwaad uit zouden halen. Wie had kunnen bedenken dat ze om alles ruzie zouden maken, maar ook dat er een competitie is: ‘wie brult er het hardst’. Klopt het dat dit minder wordt naarmate ze ouder worden?
Hetgeen waar ik ook niet op voorbereid was en wat ik totaal niet had verwacht van mezelf, was dat ik veranderde. Ik veranderde in een versie van mezelf die ik niet wilde zijn. Want, hoe houd je al de spreekwoordelijke ballen omhoog? Nog nooit had ik er over nagedacht dat ik misschien weleens een au pair zou willen, maar wat ben ik blij dat wij die stap hebben genomen.
“Ik veranderde in een versie van mezelf die ik niet wilde zijn”
Ons huishouden is ondertussen uitgebreid met onze au pair: een ware rots in de branding, die wij inmiddels als een echt familielid beschouwen. Ik werd weer een beetje mezelf en wist ook weer meer balans te vinden in mijn werk, relatie en sociale activiteiten. Zo kan ik een meeting hebben zonder schreeuwende kinderen op de achtergrond, laat ik niet voor de tiende keer mijn pijnboompitten aanbranden omdat ik te druk was met de kids tijdens het koken en kan ik mijn vliegles volgen zonder dat ik me druk maak over of het wel goed gaat thuis. Zo hebben Robbert en ik weer tijd voor elkaar en dat is iets wat wij enorm koesteren.
Nu hoor ik je denken: er bestaan toch crèches, opa’s en oma’s? Dat klopt natuurlijk, maar wij vinden een stabiele basis voor onze kinderen heel belangrijk en de opa’s en oma’s hebben ook hun eigen leven. Doordat we een au pair hebben, hoeven wij ons nooit druk te maken over een oppas. Voor ons werkt dit heel goed en ondertussen kan ik me een leven zonder au pair in ons gezin niet meer voorstellen. Ze maakt echt onderdeel uit van ons gezin.
Wij zijn erg blij met de bemiddeling en ondersteuning van Nina.Care als agency. Ze zijn er namelijk voor ons en voor de au pair. We kunnen ze altijd appen, waarna ze snel reageren en zo nodig te hulp schieten. Ook is hun selectieprocedure uitstekend. Wij hebben zo’n goede match met onze au pair dat ik niet anders kan zeggen dan dat zij ons ontzettend goed hebben begrepen. Voor iemand die niet had verwacht ooit een au pair in huis te nemen, ben ik zó blij dat we ervoor gekozen hebben er toch eentje in huis te nemen.
Meer weten? Breng een bezoekje aan Nina.Care en kijk samen naar de mogelijkheden voor jou en je gezin. Voor Julia was dit de perfecte uitkomst, misschien voor jou ook wel!
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
