Lisa: ‘Het afscheid van onze kindjes’
Ik weet nog goed dat iemand uit onze omgeving op jonge leeftijd plotseling overleed. Naast dat dit immens veel verdriet gaf, kwamen ze erachter dat ze niet verzekerd was. Het was vreselijk wetende dat de familie naast zoveel verdriet, ook nog eens zorgen had om de financiële gevolgen. Iets waar je niet mee bezig wilt zijn maar wel moet.
Op dat moment ging er bij mij een knop om en wilde ik het goed geregeld hebben, voor nu en voor later. Dat was dan ook het moment dat we een uitvaartverzekering afgesloten. Niet te hoog, gewoon voor de basis kosten. Dan was dat in ieder geval geregeld en we spraken naar elkaar uit dat we beide een simpele uitvaart wilden zonder te veel poespas. We gingen er natuurlijk niet van uit dat we dit ook ooit voor één van onze kinderen moesten gebruiken. Laat staan drie.
Op 1, 3 en 8 januari 2021 overleed onze drieling, Boaz, Finn en Luuk. Dit is echt de meest verdrietige periode uit ons leven. Omdat ik zelf vanaf 2 januari in een coma lag, kregen we uitstel voor de begrafenis. Woorden kunnen niet uitdrukken hoe dankbaar ik hiervoor ben. Alleen onze lieve Boaz heb ik mogen zien en vasthouden. Toen Finn en Luuk later werden geboren, was ik al heel ziek. Het maakt mij zo verdrietig dat ik er niet voor ze kon zijn. Dat ik niet tegen ze kon praten, met ze kon buidelen. Dat op het moment dat ze lagen te vechten voor hun leven, hun mama er niet voor ze kon zijn. Tranen rollen nog over mijn wangen als ik hieraan terugdenk.
Toen ik zelf, na een periode van ziek zijn, weer ietsje beter werd. Moesten we beginnen met het regelen van de uitvaart. Ondanks dat we van de burgemeester uitstel zonder einddatum hadden gekregen, was het natuurlijk wel iets wat moest gebeuren. We stonden voor veel kosten, kosten uit Duitsland, zoals bepaalde medicatie die niet werd vergoed, het vervoer van onze kindjes naar Nederland, de uitvaartverzorger daar, het kistje waar ze in lagen…
En toen was er eigenlijk nog niks voor de uitvaart zelf geregeld. De uitvaart voelde voor mij als het enige en laatste wat ik nog voor onze kindjes kon doen. Ik wilde ze het allermooiste geven. Deze kans kregen we, met het bedrag van de verzekering, aangevuld met een inzamelingsactie.
Even moest ik nadenken om dit verhaal te delen in samenwerking met Monuta. Het lukt me namelijk niet altijd om er over te schrijven. Maar ik wil me echt heel graag inzetten om meer openheid en bekendheid te geven aan het thema verlies (van je kinderen).
Ik wil iedereen op het hart drukken; zorg asjeblieft dat je verzekerd bent. Je wil je nabestaanden in zo’n donkere periode niet achterlaten met de hoge kosten van een uitvaart. Dat is het laatste waar je op dat moment mee bezig wilt zijn. Natuurlijk hoop je het nooit nodig te hebben, dat dacht ik ook. In een paar minuten heb je het geregeld en dan kan het van je bordje af. Vanaf 20 weken zwangerschap kun je jouw kinderen meeverzekeren op jouw polis, tot ze 18 jaar zijn.
Op mijn Instagram pagina deel ik regelmatig posts over mijn gezin en mijn verhaal. Benieuwd? @lisadamenv.
Dit verhaal is in samenwerking met Monuta. Zij zetten zich in voor meer openheid rondom afscheid. Daarnaast helpen ze afscheid financieel mogelijk te maken met een uitvaartverzekering.
