Beeld: Getty Images
In een vlaag van oververmoeidheid een extra shirt vergeten mee te nemen of boos worden op je sadistische baby. Het is wat: dat ouderschap.
Britt (34) woont samen met Marco (38) en is moeder van Luca (1).
“Ik vond het maar gehannes, die borstvoeding, maar toen ik het na een paar weken eindelijk echt lekker onder de knie had, besloot ik door te gaan. Ook toen Luca tanden kreeg. ‘Je bent gek’, oordeelden vriendinnen. Maar ik wapperde met wijsheden als ‘als je ze goed aanlegt, bijten ze niet’ en ‘in de natuur drinken kinderen jarenlang bij hun moeder, zelfs als ze al wisselen’. Niet dat ik dat laatste van plan was, overigens.
Luca sliep maar niet door, dus met een maand of acht was die hele borstvoeding al lang zo’n eitje niet meer. Doodmoe voedde ik hem op zo’n doorwaakte nacht, toen hij me met een grote grijns plotseling keihard in mijn tepel beet. Mijn oorverdovende ‘auw!’ vond Luca zo hilarisch, dat hij zich bijna verslikte in zijn slok. Maar ik kon wel janken, en deed dat ook. Woedend zette ik hem in de berg kussens op mijn bed, en ging grienend met mijn rug naar hem toe zitten. Wie wordt er nou boos op een baby, maar alle moeheid kwam er in één klap uit. Toen pas werd Marco wakker. ‘Ga jij maar slapen, ik neem hem wel mee’, zei hij. Waarna ik doorsliep tot tien uur. Wat Luca op een bakje volle yoghurt prima redde. Wel zo zen, zo’n zondagochtend.”
Lees ook – Opvoedbloopers: ‘Zat ik daar, onze zoon te voeden met een slagroomspuit’ >
“Solliciteren als je net bevallen bent is nooit een goed idee. Tenminste, als de borstvoeding nog niet goed is ingeregeld. Natuurlijk vond ik het wat snel, drie weken na de geboorte van Jeppe al op gesprek. Maar ík had met mijn stomme kop twee weken voor de uitgerekende datum een sollicitatiebrief gestuurd; dit was simpelweg een droomfunctie. Ik was eerlijk geweest over mijn kersverse moederschap, maar over de consequenties had ik nog niet nagedacht. Wist ik veel.
Terwijl Martin bij Jeppe bleef, sprong ik voor het eerst in weken in een bloes en rokje. Ik zou hooguit anderhalf uur weg zijn, moest lukken, leek me. In mijn eentje boodschappen doen ging me toch ook al goed af?
“Het viel me wel op dat de receptionist nogal ongegeneerd naar mijn borsten staarde”
Stipt op het afgesproken tijdstip wandelde ik naar binnen en hing mijn jas op. Het viel me wel op dat de receptionist nogal ongegeneerd naar mijn borsten staarde. Wat een ploert, dacht ik. Tot ik naar beneden keek, en een grote, ronde doorlekvlek zag op mijn rechterborst. ‘Als je het niet erg vindt, trek ik liever mijn jas weer aan’, stamelde ik, mijn hartslag op standje honderd. De chef met wie ik het gesprek had, kon er wel om lachen. Zo hard zelfs, dat ik de baan diezelfde dag nog had.” Met een abonnement op Kek Mama geniet je van mooie voordelen: *Goedkoper dan in de winkel *Lees elke maand als eerst Kek Mama *Gratis verzonden Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
