Inge: ”Dit meen je toch niet, hè?’ vroeg mijn vader, toen ik de echo liet zien’

Maxime Offerman Beeld: Canva
Elsemieke Tijmstra
Elsemieke Tijmstra
Leestijd: 4 minuten

Je zwangerschap mogen aankondigen is voor velen een leuk en memorabel moment. Voor Inge is het ook zeker memorabel, maar niet op de positieve manier die ze gehoopt had. Het moment dat ze de echo liet zien, staat in haar geheugen gegrift.

Lees verder onder de advertentie

Inge (27), samen met Bart (26), zwanger van haar eerste kindje: “Proberen zwanger te worden, dat kon zomaar een jaar duren. Althans, dat dacht ik. Dus besloten Bart en ik ervoor te gaan, want het zou vast een tijdje duren. Niet dus. Bij ons was het in een keer raak. Hoewel Bart een beetje in shock was, was ik alleen maar dolbij. Ik was zwanger! Wat een geluk!

Lees verder onder de advertentie

Mijn geluk kon niet op, ik had het het liefst meteen van de daken geschreeuwd. Omdat Bart nog even moest landen in het idee dat hij vader zou worden, wilde hij echt eerst de eerste paar echo’s afwachten. Of alles wel in orde was. Als dat zo was, zouden we het mensen kunnen gaan vertellen. Ik snapte hem ook wel, hij was de eerste in zijn vriendengroep en familie die vader zou worden. Dat was bij mij niet zo, ik had al vriendinnen, nichten en zussen die inmiddels moeder waren.

Gratis MOSZ leren tas

Abonneer voordelig en krijg een gratis MOSZ tas t.w.v. €119,95

Aangeboden door:

Logo Kekmama

Echo

Toen onze baby ook glansrijk door de 13-weken echo was gekomen, besloten we iedereen in te lichten. We gingen eerst naar mijn schoonouders, die door het dolle waren. Mijn schoonmoeder huilde van geluk en ook mijn schoonvader zag ik stiekem een traantje wegpinken. Ik was ontroerd, wat lief dat ze zo blij voor ons waren.

Lees verder onder de advertentie

Zo liefdevol als mijn schoonouders hadden gereageerd, zo anders reageerden de mijne. Iets wat ik nooit had kunnen verzinnen, want ik heb dus al twee oudere zussen die ook moeder zijn. Ik ben het nakomertje, mijn zussen zijn vijf en zeven jaar ouder dan ik. Misschien dat mijn ouders het daarom nog niet verwacht hadden van mij? Geen idee, maar de kille reactie die ik kreeg op mijn blijde nieuws, vergeet ik in ieder geval nooit meer.

Stralend van trots gaf ik hen de envelop met de echo erin, popelend tot ze het open zouden maken. Met een verraste lach en nieuwsgierige blik opende mijn moeder de envelop. De lach verdween acuut. Ze zei niks, ze staarde alleen maar naar de echo. ‘Dit meen je toch niet, hè?’ vroeg mijn vader. Bart en ik zaten stilletjes op de bank, onze blijdschap in rook opgegaan. Hun blijdschap kwam niet. Een verontschuldiging ook niet.

Lees verder onder de advertentie

Kil

Tot op de dag van vandaag weet ik niet waar wij deze reactie aan te danken hebben. Ik durf het ze ook niet te vragen, want ik ben bang voor het antwoord, omdat ze er zelf ook niet op terug zijn gekomen. Misschien is dat antwoord nog wel vele malen erger dan ik me kan indenken. Ik vind het vreselijk dat dit hun reactie was op de echo van mijn eerste kind.

Lees verder onder de advertentie

Inmiddels ben ik al over de helft van mijn zwangerschap en nog steeds kan er geen felicitatie of interesse vanaf bij mijn ouders. Terwijl dat wel zo was bij de zwangerschappen van mijn zussen. Zij snappen ook niet waar deze reactie vandaan komt en zijn gelukkig wél blij voor me, dus met hen kan ik gelukkig wel praten over mijn zwangerschap. Maar ik weet niet hoe dit in de toekomst vorm moet krijgen, als ons kindje eenmaal geboren is, als mijn ouders niet bijdraaien.”

Ook Maud kreeg ook een vervelende reactie van haar ouders, toen ze hen vertelde dat ze zwanger was. Zoals haar vader, die beweerde ‘nog helemaal niet klaar te zijn om opa te worden’… Maar ook haar moeder had niet de reactie waarop ze hoopte. Je leest het hier.

Lees verder onder de advertentie

Meest bekeken

Facebook Twitter Whatsapp E-mail