Beeld: Getty Images
Roos (34), moeder van Jasmijn, groeide op met een streng Christelijke moeder, wat zorgde voor een kille, kerst-loze decembermaand. Nu ze zelf een dochter heeft koopt Roos het liefste de grootste kerstboom die ze kan vinden.
“Mijn vader verdween uit beeld toen ik een baby was. Mijn moeder vond troost bij de kerk. Ik was allang blij: tijdens de dienst op zondag was er een kinderdienst op zolder. Die betekende speeltijd met vriendinnetjes die de rest van de zondag niet meer mogelijk was; dan hielden we rust. Verder had ik aanvankelijk een jeugd als de meeste anderen. Mijn moeder werkte fulltime in een verzorgingstehuis en ik sprak na schooltijd af met klasgenoten, die altijd mochten blijven eten. Oké, dan lazen we nadien wel verplicht uit de Bijbel en stelde mijn moeder overhoringsvragen, maar mijn vriendinnen vonden dat wel interessant.”
Naarmate Roos ouder werd, verslechterde de sfeer thuis. “Het geloof van mijn moeder werd in mijn ogen steeds donkerder. Ik zat in groep zeven toen mijn moeder stopte met haar kerkbezoeken. Ze vond haar kerk te populair; meer een poppenkast die aansprekend was voor ‘heidenen’ dan dat het er echt draaide om het woord van God. Dat werd haar nieuwe stokpaardje. Ze verdiepte zich meer en meer in de Bijbel en besloot dat we ook geen kerst meer vierden. Nergens was volgens haar bewijs te vinden dat Jezus was geboren op 25 december. Bovendien was de viering zoals wij die kennen pure kitsch geworden, vond ze.
“Terwijl vriendinnetjes verlanglijstjes maakten voor onder de kerstboom, bleef de kerstsfeer bij ons voorgoed uit”
Terwijl vriendinnetjes verlanglijstjes maakten voor onder de kerstboom, bleef de kerstsfeer in onze driekamerflat voorgoed uit. Ik laafde me aan de warmte bij vriendinnen thuis. Bij mijn moeder werd het steeds killer. Achteraf denk ik dat ze toen al een depressie had. Toen ik na jaren rebelleren – ik werd ‘gothic’ op mijn veertiende – op mijn zeventiende het huis uit ging, beroofde mijn moeder zich van het leven.”
Lees ook – Mama is weg, papa blijft achter: ‘Verdorie, denk ik soms, dit hadden zij en ik samen moeten doen’ >
bleef voor Roos een nare bijsmaak houden. “Ergens had mijn moeder gelijk: het ís een poppenkast. Mensen die niets met het christendom hebben, gaan opeens naar de kerk. Families die elkaar al jaren niets te zeggen hebben, vinden kerst een reden om geforceerd gezellig te doen, terwijl niemand er werkelijk wil zijn.” Dus sloeg ze het feest jarenlang over. Tot ze vijf jaar geleden – eveneens alleenstaand – moeder werd van Jasmijn. “Dat op het kinderdagverblijf wel kerst werd gevierd vond ik geen probleem. Ik heb het geloof losgelaten en hoe anderen die periode willen invullen staat ze vrij. Ik weet nog hoe gezellig ik de kerstboom en lichtjes zelf vond als kind. Jasmijn was te jong om te merken dat we het thuis niet vierden, tot ze naar de basisschool ging. Toen vroeg ze waarom wij geen kerstboom hadden.
“Jasmijn en ik houden traditiegetrouw filmavond op eerste kerstdag”
Met mijn eigen kille jeugd in mijn achterhoofd koop ik sindsdien de grootste boom die ik kan vinden. Maar de kerstdagen brengen we met z’n tweetjes door. Omdat ik geen familie heb, ben ik welkom bij vrienden, maar ik ben blij dat ik geen verplichtingen heb. Dus houden Jasmijn en ik traditiegetrouw filmavond op eerste kerstdag en mag zij kiezen wat we eten. Pizza met de gordijnen dicht is de beste kerst die ik me kan wensen.” 113 Zelfmoordpreventie Heb je zelf hulp nodig, of denk je weleens over zelfmoord, dan is er een speciaal telefoonnummer waarop hulpverleners te bereiken zijn. Dat kan 24 uur per dag via de website van 113 Zelfmoordpreventie of via telefoonnummer 0900-0113. Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan. Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
