Dilemma: ‘Na haar komst is de keuken een ravage en zijn de kinderen maximaal overprikkeld’

kinderen koken Beeld: Canva
Melanie Borgman
Melanie Borgman
Leestijd: 3 minuten

Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van een lezer. Deze week het verhaal van Boukje (33). Ze worstelt met de wekelijkse hulp van haar schoonmoeder. Ze wil hier graag mee stoppen, maar wil haar moment met de kinderen ook niet afnemen.

Lees verder onder de advertentie

Boukje (33) is moeder van drie kinderen (5, 3 en 5 maanden: “Sinds de zwangerschap van mijn derde kindje komt mijn schoonmoeder één avond per week koken. Toen was dat een zegen. Ik was moe, opgeblazen en kon na een werkdag niet bedenken wat we die avond moesten eten. Ze wilde helpen en ik vond het geweldig dat ze dat wilde doen. Even geen stress over koken na werktijd, maar gewoon eten dat klaarstond. Heerlijk.

Lees verder onder de advertentie

Ontplofte keuken

Maar inmiddels is de baby bijna een half jaar oud, mijn verlof voorbij, ben ik alweer een tijdje aan het werk en vinden we langzaam ons ritme als gezin van vijf. En eerlijk? Haar wekelijkse kookavond is niet meer echt een hulp, eerder een last.

Mijn schoonmoeder bedoelt het zó goed. Ze komt met tassen vol ingrediënten en probeert dan in onze kleine keuken een driegangendiner in elkaar te draaien, terwijl de kinderen om haar benen heen rennen. De oudste roept vaak of hij oma kan helpen en de jongste huilt, omdat hij honger heeft. Ondertussen probeert ze te multitasken, vraagt ze me honderd dingen (“Heb jij een garde? Waar staat de peper? Hoe warm is jullie oven eigenlijk?”) en is mijn keuken binnen tien minuten ontploft.

Lees verder onder de advertentie

Niet kwetsen

Aan het eind van de avond staat er een heerlijke lasagne op tafel, dat is altijd zeker. Maar ook een aanrecht vol pannen, een keuken die ik na afloop moet opruimen en kinderen die maximaal overprikkeld zijn. Het voelt op dit moment allesbehalve ‘ontlasten’.

Het lastige is: ze doet het uit liefde en dat voel ik. Ze geniet van haar kleinkinderen, ze wil iets bijdragen en ik wil haar dat momentje ook niet afnemen. Maar ik merk dat ik op maandagavond – haar vaste kookavond – al lichte stress voel opkomen. Ik heb al meerdere keren tegen mijn man gezegd: “Kun jij niet voorzichtig zeggen dat het niet meer hoeft?” Maar hij vindt dat lastig en wil haar niet kwetsen.

Lees verder onder de advertentie

Wat moet ik doen?

Dus nu twijfel ik: moeten we eerlijk zijn en aangeven dat het niet meer nodig is en dat het zelfs averechts werkt? Of houd ik mijn mond uit dankbaarheid, en accepteer ik de chaos die één avond per week meebrengt?

Ook Lourdes heeft een dilemma: haar hart breekt als ze dagelijks de angst van haar zoontje ziet. Waarvoor hij zo bang is? Je leest het hier.

Meepraten? Dat kan via onze Facebookpagina!

Lees verder onder de advertentie

Meest bekeken

Facebook Twitter Whatsapp E-mail