Beeld: Canva
Wanneer Sia (34) eindelijk besluit de kamer van haar zesjarige zoon eens grondig op te ruimen, stuit ze onder het bed op een mysterieuze doos. Wat ze daarin aantreft, had ze nooit verwacht.
Sia: “Ik had mezelf al weken voorgenomen om de kinderkamer eens écht aan te pakken. Niet dat halfslachtige opruimen waarbij je wat Lego van de vloer raapt en doet alsof het daarna leefbaar is, maar een serieuze schoonmaak. Zo eentje waarbij je tot op je knieën onder het bed kruipt, met een stofzuiger, een dweil en het voornemen om niet te gillen bij het eerste stofmonster.
Onder het bed van mijn zoon Sem kwam ik eerst het gebruikelijke tegen: sokken die hun partner al maanden kwijt waren, halve koekjes, een leeg pakje rozijntjes en iets wat ooit een ballon geweest moest zijn. En toen, helemaal achterin, stuitte ik op een schoenendoos. Oud, dichtgeplakt met tape en bedekt met een laag stof. Ik herkende hem niet.
In eerste instantie wilde ik hem gewoon in de vuilniszak gooien. Tot ik iets hoorde schuiven vanbinnen. Nieuwsgierigheid won het van gezond verstand, dus ik trok het plakband los en tilde de deksel op.
Ik kreeg de schrik van mijn leven. Twee glazige ogen keken me recht aan. Ik liet de doos vallen en sprong overeind. Even wist ik niet of ik moest rennen, gillen of bidden. Toen ik beter keek, zag ik wat het was: een hamster. Of eigenlijk: wat er nog van over was. Langzaam begon het kwartje te vallen. Een paar weken eerder had de buurjongen verteld dat zijn hamster was ontsnapt. Hij had toch niet…?
Ik besloot het niet zelf in te vullen met horror gedachten, maar vroeg het hem. Wat bleek: hij had het diertje aangevallen zien worden door een kat. Toen hij ging kijken, leefde hij niet meer. Hij besloten het beestje een mooi graf te geven. Alleen had hij die laatste stap, het grafgedeelte, nog niet helemaal afgemaakt. Daar stond ik dan, met trillende handen, een bonzend hart en een dode hamster in een schoenendoos. Mijn zoon had een begrafenis georganiseerd, maar dan binnen. Onder zijn bed.
Na de eerste schrik maakte paniek langzaam plaats voor ontroering. Want eigenlijk was het heel lief bedoeld. In zijn zesjarige hoofd had hij iets goeds gedaan: hij had het arme beestje een warm plekje gegeven, uit de kou.
Later die middag hebben we samen met de buurjongen een echt grafje gemaakt onder de boom in de tuin. Ze legden de schoenendoos voorzichtig in het kuiltje en bedekten het met aarde. Hij zei dat hij blij was dat Hummie nu buiten kon dromen over zonnebloempitten.
’s Avonds vertelde ik het verhaal aan mijn man, die nog minutenlang dubbel lag van het lachen. Ikzelf kon er inmiddels ook wel om glimlachen, al check ik sindsdien élke doos in huis met een zekere argwaan.”
Sylvia dacht dat haar dochter (10) naar paardrijles ging, maar ‘de manege had haar al weken niet gezien’. Waar ze dan wel was? Je leest het verhaal hier.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
Francesca, een van de jonge deelnemers uit het programma Niet Klein Te Krijgen, is overleden. Het verdrietige nieuws werd gedeeld op het Instagramaccount van het programma, bij een foto van Francesca op een skateboard.
“Je krijgt er zoveel voor terug”, zeggen we vaak met sarcasme. Maar voor de gezinnen uit de populaire televisieserie Een Huis Vol klopt die uitspraak eigenlijk best aardig. De kinderbijslag die zij jaarlijks op hun rekening bijgeschreven krijgen is niet mis.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Mireille, wiens man een plan heeft waar ze niet achter staat.
Soms heb je van die dagen waarop je van alles tegelijk probeert: werken, huishouden runnen, kinderen vermaken en ergens tussendoor ook nog ademhalen. En precies op zulke dagen lijkt het alsof je peuter een ingebouwd alarm heeft dat afgaat zodra jij even je handen vrij wilt hebben. Dan lonkt een tablet of telefoon wel heel […]
