Mama is al grijs: ‘Mensen geloven bijna niet dat dit mijn eigen haarkleur is’

Anouk Vermeijden (35) woont samen met Derk en is moeder van Joep (1). In maart verwacht ze haar tweede kind.

“Mijn moeder en tantes waren al grijs toen ik nog klein was. Dus toen ik op mijn zestiende mijn eerste grijze haar uit mijn hoofd trok, wist ik wat me te wachten stond. Natuurlijk sta je niet te juichen als je zo jong grijs wordt, maar enorm vervelend was het nou ook weer niet – ik ben er bijvoorbeeld nooit mee gepest.
 

Verven

Rond mijn twintigste begon ik mijn haar te verven. Eerst zelf, later ging ik iedere zes weken naar de kapper. Een dure en tijdrovende klus. Bovendien had ik na drie weken alweer uitgroei. Stoorde ik me enorm aan. Twee jaar geleden stelde mijn kapper voor het asblond te verven; dat zit dicht tegen mijn eigen haarkleur aan. Ik was vooraf best zenuwachtig. Zou het opvallen, en wat zouden anderen ervan vinden, dacht ik de hele tijd. Maar het resultaat was prachtig. Alleen: ik moest er nog steeds voor naar de kapper. Nog eens drie verfbeurten later was ik klaar met het gedoe en besloot ik mijn haar niet meer te verven. Sindsdien ga ik echt grijs door het leven.
 

Lees ook
Moeder (36) is trots op haar ‘imperfecties’ en grijze haren >
 

Grijs

Het leuke is dat ik alleen maar toffe reacties krijg. Op straat word ik aangesproken door wildvreemden – ze geloven bijna niet dat het mijn eigen kleur is. Ook mijn moeder vindt het prachtig. Zelf heeft ze haar grijze haren nooit geverfd, iets wat ik als twintiger heel raar vond. ‘Geen gezicht toch, dat je al zo jong grijs was en rondliep met een baby’, riep ik altijd. Kun je nagaan: nu ben ik zelf een jonge grijze moeder. Komt ook omdat de tijden zijn veranderd. Grijs is tegenwoordig een modekleur, andere meiden doen echt moeite om mijn haarkleur te krijgen – misschien durf ik het daarom ook wel zo te laten.

Vervelende opmerkingen krijg ik nooit. Het scheelt dat ik geen oud gezicht heb; mensen zullen niet snel denken dat ik vijftig ben. Natuurlijk maak ik er ook weleens geintjes over. Met mijn broer bijvoorbeeld – die is twee jaar ouder dan ik en ook al grijs. ‘Hé grijze dakduif’, roepen we dan tegen elkaar.

Ik vraag me weleens af of mijn kinderen wat dit betreft mijn genen of die van mijn vriend hebben. Maar ik zou me geen zorgen maken als ze vroeg grijs zouden worden. Het is namelijk een prachtige haarkleur. Ik wil nooit anders meer.”
 

Dit interview is deel van een portrettenserie in Kek Mama 01-2020.

Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!