Beeld: Nine IJff
Jolanda de Graaf (33) woont samen met Thijs (34) en is moeder van Finn (1,5). Ze werkt als servicemonteur in de bliksembeveiliging.
“Ken je die antennes op daken die de bliksem naar de grond geleiden? Ik ga langs bij particulieren en bedrijven om die bliksemafleiderinstallaties te controleren en te repareren. Zodra ik dat op feestjes vertel schieten de wenkbrauwen omhoog, maar ik heb onweer altijd al interessant gevonden. Mijn moeder maakte mij en mijn broer vroeger wakker om naar het spektakel te kijken. De flits – wie spot ’m het eerst? – en dan wachten op het gedonder.
Ik reis voor dit werk het hele land door en kom op bijzondere plekken. Zo kon ik vanaf een appartementencomplex aapjes kijken in de naastgelegen dierentuin en stond ik op het dak van Paleis Het Loo. Ook in kerken kom ik vaak. Dan begint met een beetje pech net de klok te slaan als ik aan het werk ben – en helaas vergeet ik negen van de tien keer mijn oordopjes – maar het uitzicht op de stad en de zonsopkomst is fantastisch.
Lees ook – Mama houdt van crossfit: ‘In het weekend gaan mijn kinderen weleens mee naar de gym’ >
In het begin liep ik mee met mannelijke collega’s en moest ik me flink bewijzen. Inmiddels weten ze wat ik in mijn mars heb en doe ik de meeste klussen alleen. Ik heb een roze gereedschapskoffer en blauwe werkbus met bliksemschichten erop. Mensen die me op de snelweg inhalen, kijken twee keer: verrek, een blonde staart achter het stuur? Als ze blijven kijken wordt het ongemakkelijk, maar meestal steek ik triomfantelijk mijn hand op. Ik vind het stoer om een van de weinige vrouwen te zijn in dit wereldje, maar toegegeven: het heeft ook nadelen.
“Ik vind het stoer om een van de weinige vrouwen te zijn in dit wereldje”
Zie maar eens met een aardingshamer van 25 kilo pennen de grond in te slaan, of het dak op te klimmen met een rol koper van 20 kilo op je nek. Dan is een helpende hand wel zo prettig. In het begin stond ik huilend onder de douche van de spierpijn en ging ik naar de sportschool om sterker te worden, maar inmiddels is het werk an sich mijn work-out.
Een andere uitdaging is naar de wc gaan. Op de meeste bouwplaatsen staat één Dixie voor tweehonderd mannen. Logisch, want waarom een damestoilet plaatsen als ik de enige vrouw ben, maar fijn is anders. In zo’n geval rijd ik liever naar een benzinepomp – daar is het vaak nog schoner ook.
Soms kom ik onderweg mijn vriend tegen. Hij werkt ook als servicemonteur, maar dan in putten voor het waterbeheer. Met zulke ouders is het niet gek dat het sleutelen er bij Finn ook al in zit. In plaats van een bijtring sabbelt hij op een houten schroevendraaier en laatst legde hij z’n loopauto op één kant om de wielen eraf te draaien. Grote kans dat hij later automonteur wordt.” Dit artikel staat in Kek Mama 08-2022. Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
