‘Die korporaal liet ik weten: met mij moet je niet sollen’

“Tijdens een van mijn eerste oefeningen in Polen, vijf jaar geleden, kraakte een pompwagen. Een korporaal vroeg me om ‘petvet’ te halen om de boel te smeren. Al snel hoorde ik van collega’s dat dat niet bestaat en dat ik in de maling werd genomen. Toen ik van hen letterlijk een pet volgegooid met vette vloeistof kreeg, gooide ik die zonder twijfel over het hoofd van de korporaal: met mij moet je niet sollen.

Mannenwereld

Van dat soort haantjesgedrag keek ik niet vreemd op. Er komen gelukkig steeds meer vrouwen bij Defensie, maar het is en blijft een mannenwereld. Dat heeft ook z’n voordelen. Mannen draaien er niet omheen maar zeggen waar het op staat. Dat mag ik wel, want ik ben zelf ook vrij direct. Na de grap met het vet was ik meteen one of the guys en zo voel ik me ook.

“Er komen gelukkig steeds meer vrouwen bij Defensie, maar het is en blijft een mannenwereld”

In het weekend vind ik het belangrijk om er vrouwelijk en verzorgd uit te zien, maar op de kazerne draag ik nooit make-up – uniform aan en gaan. Focussen op het werk is het enige wat telt. Vanwege dat verschil verbaast het mensen vaak dat ik bij Defensie zit.

Lees ook – ‘Mijn kinderen denken dat ik boeven vang bij de Marechaussee’ >

Distributie

Omdat mijn functieomschrijving vrij ingewikkeld is, zeg ik meestal dat ik als militair op een soort distributiecentrum werk. Ik zorg ervoor dat postpakketten die binnenkomen bij de landmacht naar de juiste personen gaan. Dat kan van alles zijn: kleding, tassen, zuurstofmaskers, eigenlijk alles wat een militair qua uitrusting nodig heeft.

Daarnaast organiseer ik het goederentransport voor oefeningen in binnen- en buitenland. Denk aan gevechtsvoertuigen en containers met munitie, maar ook eten en drinken. Twee keer per jaar ga ik zelf mee met zo’n transport om te assisteren bij het ontvangen van de goederen. Dan help ik bijvoorbeeld bij het ontladen van de treinen en het opzetten van het tentenkamp voor de militairen.

Mama zit bij de Landmacht

Als ik Liam vertel dat ik op zo’n oefening ga, weet hij: mama gaat een tijdje weg. Meestal een week of drie. Omdat ik met hem bij mijn ouders woon, heb ik het geluk dat mijn moeder op hem past – ook als ik de rest van het jaar op de kazerne zit.

“Zijn dag – wat zeg ik, zijn week – kon niet meer stuk”

Daar is Liam al een aantal keer komen kijken. Vond ie machtig mooi, al die heftrucks en viertonner-vrachtwagens. Zelf heb ik een vrachtwagenrijbewijs en toen Liam een keer naast me mocht zitten om een rondje te rijden over het terrein, kon zijn dag – wat zeg ik, zijn week – niet meer stuk.”

Dit portret staat in Kek Mama 06-2022.

Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.