‘Ik voed het ene kind op, hij het andere’

Tineke: “‘Je doet wát?’ Mijn zus bleef er bijna in, toen ik haar vertelde dat mijn ex Wouter me had voorgesteld om fulltime voor onze zoon Thijmen te zorgen, zodat onze oudste, Bas, in alle rust bij mij kon opgroeien.

Het heeft nooit echt geboterd tussen onze kinderen. Kwestie van botsende karakters: Bas is een kopie van mij, Thijmen lijkt sprekend op zijn vader. Als Wouter en ik om die reden niet meer konden samenleven, waarom moesten we dat dan wel van onze kinderen vragen?

‘Nee, ik doe Thijmen niet weg’, verduidelijkte ik mijn zus. Het ging ons om de rust op school- en werkdagen. Het ene weekend zouden de jongens nog steeds samen bij mij doorbrengen, en het andere bij Wouter. Ook zouden ze gewoon samen op vakantie gaan: drie weken met mij, en drie weken met Wouter. De overige schoolvakanties zouden we invullen naar hoe de situatie zich op dat moment voordeed.

Nooit gezellig

Ik vond het zo’n slecht idee nog niet. De dagelijkse ruzies tussen onze jongens liepen steevast zo erg uit de klauwen, dat ze uitmondden in vechtpartijen, die zelfs weleens op de ehbo waren geëindigd. Ik voelde me de slechtste moeder op aarde, maar het lukte me gewoon niet mijn kinderen te verenigen. Het was nooit gezellig en ontspannen thuis.

“De dagelijkse ruzies liepen steevast zo erg uit de klauwen, dat ze uitmondden in vechtpartijen”

Toen Wouter het voorstelde, waren we een jaar gescheiden. In goede harmonie. Om toch uit te sluiten dat de escalaties tussen Bas en Thijmen een voortvloeisel waren van de breuk tussen Wouter en mij, zelfs al speelden ze al ver voordat wij ooit besloten uit elkaar te gaan, schakelden we eerst een kinderpsycholoog in. Ook legden we haar ons plan uit om de kinderen doordeweeks gescheiden op te voeden.

Na acht weken spraken Wouter en ik samen met haar af: ze zag geen bezwaren om het door te voeren. Of het de juíste beslissing was, liet ze aan ons.

Lees ook – Co-ouderschap: ‘Als de kinderen bij hun vader zijn, leid ik een wild leven’ >

Rust

Zodra we Bas en Thijmen ons idee vertelden, daalde er een vreemd soort rust neer in beide huizen. Opeens was er nauwelijks ruzie meer. Dat bracht me aan het twijfelen: als het nu wel goed ging, konden we het toch beter zo laten? Maar de jongens wilden het zelf anders.

Thijmen voelde zich prettiger in huis bij papa, zei hij, en Bas bleef liever bij mij. ‘Maar ik wil wel om het weekend en in vakanties naar jou, mam’, voegde Thijmen toe, zich bewust van hoeveel pijn het me deed. Ik stikte bijna van verdriet, maar wie was ik om dwars te liggen?

“De weekends – wanneer de jongens samen zijn – zijn er zó veel meer ontspannen op geworden”

We doen het nu anderhalf jaar, en eerlijk: ik heb het er geen seconde écht moeilijk mee gehad. De weekends – wanneer de jongens samen zijn – zijn er zó veel meer ontspannen op geworden, en daar gedijt iedereen goed bij. Soms mis ik Thijmen te erg. Dan ga ik gewoon kijken bij een voetbalwedstrijd, of drink een middag thee met hem na school. Dan kletsen we bij en is het ook gezellig. We vatten onze omgang flexibel op.

Met z’n allen

Laatst zei Thijmen opeens: ‘Misschien kunnen we het eens een tijdje omdraaien, mam; dat ik doordeweeks bij jou kom en Bas naar papa gaat?’ Ik antwoordde dat het me heel fijn zou lijken om hem veel vaker bij me te hebben. ‘Misschien kunnen we over een tijdje ook wel weer met z’n allen wonen’, zei hij toen, ‘Bas en ik de ene week bij jou, en de andere bij papa.’

‘Misschien wel’, zei ik. Elke situatie die goed is voor mijn kinderen, juich ik toe, maar boven alles hoop ik dat de rust van nu de band tussen mijn kinderen zo goed zal doen, dat we ooit weer met z’n drieën wonen, in een co-ouderschap.”

In de glossy Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.