Karin (38) en haar man Clement (45) emigreerden met kinderen Colin (11) en Chloë (6) naar Bonaire.
Lees verder onder de advertentie
“We wilden al een tijd weg van de ‘ratrace’ en de winterdips. Meerdere periodes in mijn leven woonde ik in warme landen: Suriname, Italië, Amerika.
Toen ik in 2021 voor de uitvaart van de man van een vriendin op Bonaire was, appte ik Clement – die thuis was – foto’s van de boulevard en de papegaaien. ‘Je maakt me jaloers’, reageerde hij. Dus boekten we een vakantie naar Bonaire met z’n vieren, en toen we daar eenmaal waren, wisten we niet waarom we nog terug zouden gaan.
Lees verder onder de advertentie
Bonaire
Ik ben relatietherapeut, werken kan ik overal. Dat Bonaire deels Nederlandstalig is, was een voordeel – en ik kon een deel van mijn consulten in Nederland online voortzetten. Het was een goede tijd om ons huis in Nederland te verkopen, en dus besloten we te gaan.
De kinderen stonden minder te springen. Maar er was een voetbalteam voor Colin op Bonaire, voor Chloë was er turnen en zwemles. Beiden maakten makkelijk vrienden, dat konden ze ook in het buitenland, vertelde ik ze. Dat gaf ze zelfvertrouwen. En ik wil het geen omkopen noemen, maar we beloofden ze een hond. Toen hadden we ze voor ons plan gewonnen.
Stapje voor stapje
Vooraf spraken Clement en ik af dat als we ooit zouden scheiden, we allebei op het eiland zouden blijven. In november verkochten we ons huis in Nederland, zes maanden later woonden we op Bonaire. Aanvankelijk in een resort. Het huis dat Clement had gevonden was al wat ouder en had geen airco. Er viel wel meer te klussen. Onze meubels hadden we achtergelaten in Nederland. Maar stapje voor stapje maakten we ons het huis eigen.
Lees verder onder de advertentie
De school, met meer Nederlandse kinderen, zou pas vier maanden na onze aankomst beginnen. In de tussentijd gingen de kinderen wel naar de bso, zodat ze konden integreren. Nou, dat ging niet zonder slag of stoot.
“We waren net geëmigreerd toen in het holst van de nacht de politie op de deur bonsde”
We waren net geëmigreerd en Colin was op kamp met de bso, toen in het holst van de nacht de politie op de deur bonsde: ze hadden Colin van straat geplukt. Bleek hij kakkerlakken op zijn kamer te hebben gezien, wat hij zo goor vond dat hij door het raam was gevlucht. Ik was verbijsterd en opgelucht dat hij de weg naar huis wist, maar de leiding van de bso was in alle staten.
Inmiddels hebben we onze draai op Bonaire gevonden. Er is meer ruimte en er zijn minder regels. Clement, eigenlijk sociaal werker, werkt als beheerder van een resort. Na school en werk nemen we een duik in zee of rijden langs de boulevard. Ik zit lekker in mijn vel, doe veel aan yoga. Van de buurman krijgen we verse bananen en de mango’s zijn nu rijp, die kun je zo plukken.
“Na school en werk nemen we een duik in zee of rijden langs de boulevard”
Lees verder onder de advertentie
Ook de kinderen zijn gelukkig. Vorige week nog zei Colin: ‘Ons leven lijkt wel een droom.’ Al missen ze Nederland soms, kinderen rennen hier minder spontaan bij elkaar naar binnen.
Wennen
Ik heb veel geleerd. Zo was het voor Clement en mij nieuw dat we zo op elkaar waren aangewezen in ons nieuwe leven. Dan wordt elke irritatie uitvergroot. De struggles die er misschien waren in Nederland verdwijnen niet door te verhuizen naar een plek waar de zon altijd schijnt; die neem je gewoon met je mee. En sommige dingen blijven wennen.
Lees verder onder de advertentie
Alles op Bonaire gaat langzamer en minder efficiënt en op tijd komen is niet vanzelfsprekend – als je afspraak überhaupt doorgaat. Maar dat zegt ook veel over mijn verwachtingen. Er zijn kakkerlakken en leguanen, stroom kopen we via een prepaid opwaardeersysteem. In het stormseizoen overstromen huizen en wegen. En het leven is duur: een kilo appels kost zes dollar, pindakaas zelfs tien.
De eerste decembermaand zonder vrienden en familie was ronduit emotioneel. Mijn vader heeft een kwetsbare gezondheid en zal nooit zien hoe wij leven. Eén troost: relaties en liefde voor mensen zitten in jezelf. Dat staat los van hoe vaak je de mensen ziet en hoe ver iemand van je vandaan woont.”
Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).