Beeld: Nine IJff
Leena de Wilde (33) is als baby geadopteerd uit India en heeft de bewegingsstoornis cerebrale parese. Ze is samen met Arend-Jan (41) en moeder van Sylvan (2).
“‘Mama!’ roept Sylvan zodra hij iemand in een rolstoel ziet. Soms duwt hij me in mijn lichte sportrolstoel, waarmee ik aan rolstoeldansen heb gedaan. Of hij klimt er zelf in en gaat een rondje rijden. Voor hem is dat ding op wielen doodgewoon. Als hij zich onder de tafel verstopt, kan ik achter hem aan kruipen – mits ik me ergens aan vasthoud.
Ook kan ik met ondersteuning een aantal stappen zetten, maar ik zal wel de rest van mijn leven rolstoelgebonden blijven. Door zuurstofgebrek bij mijn geboorte heb ik een verhoogde spierspanning. Daardoor ben ik stijf en kan ik lastiger bewegen. Iedere dag train ik op een hometrainer mijn arm- en beenspieren. Ik wil namelijk een fitte en onafhankelijke moeder zijn, én blijven.
Lees ook
3x rolstoelvriendelijke uitjes voor kinderen >
In 2007 heb ik meegedaan aan de Mis(s)verkiezing van Lucille Werner, een wedstrijd voor vrouwen met een lichamelijke beperking. Hoewel ik altijd al zelfvertrouwen heb gehad, ben ik door dat programma nog meer gaan inzien dat ik er in mijn rolstoel mag zijn.
Sommige andere kandidaten waren moeder. Omdat ik zelf graag kinderen wilde, was ik nieuwsgierig: hoe doen zij dat? Ze leerden mij vooral creatief en consequent te zijn en duidelijk mijn grenzen aan te geven. Zo had ik in het begin een grondbox: een soort hek op de grond zodat Sylvan de keuken niet in kroop als ik aan het koken was. Ook gebruikte ik een box op wielen en vroeg ik een gezinspas aan om te reizen met de taxi.
Inmiddels wordt Sylvan als peuter wat ondeugender. Zodra hij het op een lopen zet, ben ik snel ter plaatse. Mijn rolstoel is heel wendbaar en anders zorgt mijn adrenaline wel voor extra gas d’r op.
Mensen vragen me weleens of het zwaar is om voor mijn kind te zorgen. Of ze vinden het knap dat ik alles zittend doe. Een mooi compliment, want toegegeven: het is soms echt een uitdaging. Maar tegelijkertijd voelt zo’n opmerking dubbel. Het is net alsof ik moet bewijzen dat ik een moeder kan zijn.
“De wielen zijn mijn benen, maar verder ben ik een moeder als ieder ander.”
Zodra mensen iemand in een rolstoel zien, geven ze er al snel een eigen invulling aan. Zo van: die kan niet veel, laat staan een kind grootbrengen. Ik bewijs graag het tegendeel. De wielen zijn mijn benen, maar verder ben ik een moeder als ieder ander.”
Dit portret staat in Kek Mama 16-2021.
Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!
Hoe combineer je het ouderschap met een goedlopende carrière? In ‘De ladder op’ interviewen we bekende Nederlandse vrouwen hierover. In deze editie: Loes Daniels (36). Zij en haar partner Roderick zijn trotse ouders van Hugo (2,5) en Lotti (7 maanden).
We kennen ze allemaal: die ene vriendin die keer op keer verliefd werd op de verkeerde man. Charmante praatjesmakers, mysterieuze types of gewoon regelrechte bad boys. Volgens de sterren is dat geen toeval: sommige moeders hebben er simpelweg een handje van om steeds weer te vallen op het verkeerde type.
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
Leerkrachten weten: de start van het schooljaar is het moment om goede gewoontes aan te leren die kinderen later in de klas flink vooruit helpen.
Soms gebeurt het opeens: je kind wil een rigoureuze verandering in zijn uiterlijk. Waar je zelf nog denkt aan knipbeurten van een paar centimeter, komt je zoon doodleuk met een ander idee bij de kapper. Het overkwam Sam.
Steeds de Insta van je ex checken helpt niet om over je scheiding heen te komen, dat snapt Renée heus wel. Maar zich verliezen in het partyen op Ibiza lukt haar ook niet. Totdat ze na een toevallige ontmoeting alsnog weet te ontdooien. En hoe.
