Beeld: Nine IJff
Maruschka Vis (34) is samen met Ronald (32) en moeder van Pelle (3). Door een val zit ze sinds haar 29e in een rolstoel.
‘‘‘Kan ik ooit moeder worden?’ Dat was de eerste vraag die ik in het revalidatiecentrum stelde nadat ik door een val een lage dwarslaesie had opgelopen. Simpel gezegd heb ik vanaf mijn navel een verminderd gevoel. Ik heb nog wel wat kracht in mijn bovenbenen, maar mijn onderbenen en voeten voel ik nauwelijks.
Volgens mijn artsen was er niets wat mijn kinderwens in de weg zou kunnen staan. Er was in het revalidatiecentrum zelfs een kinderkamer waar ik met een pop alvast kon leren hoe ik een baby kon verschonen en vervoeren. Op schoot bijvoorbeeld, op een voedingskussen, of door een bakfiets te koppelen aan mijn rolstoel.
Lees ook
3x rolstoelvriendelijke uitjes voor kinderen >
Het eerste jaar met Pelle deed ik met twee vingers in mijn neus. Bijna dan. Alleen als ik hem in bad ging doen schoten Ronald of mijn ouders te hulp. Vooral uit veiligheidsoogpunt, maar ook omdat het nogal omslachtig voor mij was: tien keer met een volle emmer van de kraan naar het badje rijden.
In het begin droeg ik Pelle veel in de draagzak. Handig én goed voor onze bonding. Tegenwoordig zit hij meestal op mijn schoot. Tot hij wat ouder is pas ik zijn vrijheid aan, afhankelijk van waar we zijn. Zo laat ik hem in de speeltuin lekker z’n gang gaan, maar geef ik hem op een onbekende plek de keuze: op schoot of met de armband? Die zit aan mijn en zijn pols, verbonden aan zijn tuigje, zodat hij dicht bij me blijft.
‘Wat fijn dat je op hem mag passen’, zei iemand laatst. Een ander dacht een keer dat ik een pop in mijn draagzak droeg. Ik weet dat mensen me niet proberen te kwetsen, dus leg ik zo’n opmerking vrij snel naast me neer. Wel leg ik altijd uit dat het mijn eigen kind is. Ik vind het belangrijk om mensen duidelijk te maken dat je als ouder in een rolstoel heel veel wél kunt. Pelles kamer opruimen, voorleesmoeder zijn op school of met hem basketballen.
Ik heb het geluk dat ik dankzij het gevoel in mijn romp en bovenbenen gemakkelijk een transfer kan maken. Mezelf bijvoorbeeld met één arm vanuit mijn rolstoel op bed tillen terwijl ik met de ander Pelle vasthoud. Zelfs nu hij twaalf kilo is lukt dat nog prima – en ik train er meteen mijn buikspieren mee. Wat heet: in de rolstoel heb ik een mamabuikje, maar als ik rechtop sta een fraai wasbordje.”
Dit portret staat in Kek Mama 16-2021.
Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
