Een jaar. Je knippert en het is voorbij. Angstaanjagend, vind ik het. Voor mijn gevoel schreef ik pas vorige maand over de traditie van mijn tienvriendinnenverjaardagsdiner. En nu dient de volgende verjaardag zich alweer aan. En moet ik alweer aan de bak, voor die tien vriendinnen. Dat gaat ongeveer zo: ik sta te koken, zij zitten en drinken – althans, tijdens het eerste gedeelte van de avond. Zodra ik ben uitgeserveerd stort ik me vol in het gedruis dat om een of andere reden altijd met veel emoties gepaard gaat.
Voor vrouwen koken is een vak apart. Vrouwen willen namelijk heel veel níet. Het eerste jaar dat ik de schare bijeenbracht, brouwde ik een Italiaans maal met kalfsvlees, kazige pasta en een, al zeg ik het zelf, masterly chocoladetaart. Van de groente en salade die als bijgerechten dienden, werd gretig gegeten, de rest bleef vrijwel onaangeroerd. Ik had het kunnen weten. Ik ben namelijk zelf een vrouw. Vlees doet scheten, pasta en kazen zijn maagzuuropwekkende dikmakers – om over een chocoladetaart waarin twee pakjes roomboter zijn verwerkt maar te zwijgen. Kortom, koolhydraten, suiker en vet zijn not done. Wij vrouwen willen vis. Vis is licht, mager en laat de darmen met rust. Aldus schotelde ik mijn vriendinnen een keer sushi en sashimi voor, en een andere keer een botermalse, gestoomde zalm en vongole in witte wijn. Als de raven stortten ze zich erop, die viswijven.
Voor dit jaar heb ik iets anders in gedachten: een tafel vol liflafjes. Ook daar maak je vrouwen gelukkig mee. Geen borden vol, maar bescheiden hapjes om schuldeloos van te snoepen. Mozzarella, tomaat en basilicum, gemarineerde courgettes met pijnboompitten, geroosterde aubergines, gebakken venkel met Parmezaan, gevulde champignons, zoiets. Met brood. Zelfgebakken focaccia. Daarna zullen we zingen, dansen, lachen, knuffelen en huilen om de liefde en de dood en alles wat daartussen ligt. En zoals de traditie betaamt, zullen we elkaar de volgende dag berichten sturen met overtreffende brakheidsstatussen, en zullen we allemaal naar de snackbar of de afhaalchinees stiefelen voor de broodnodige porties vet om de kater mee te bestrijden.
Deze maand deelt Eva haar recept voor focaccia. Het recept staat in Kek Mama 12-2015. Klik hier om meer te lezen van columnist Eva.
Op sociale media regent het reacties na de uitzending van Uit de Schulden. Veel kijkers begrijpen niet hoe het zo ver heeft kunnen komen. “Een erfenis van 3000 euro en dan meteen alles opmaken? Dat is toch onbegrijpelijk”, is een veelgehoorde mening.
Gisteravond keken maar liefst 470.000 mensen naar een nieuwe aflevering van Steenrijk, Straatarm. Alleenstaande moeder Roosmarie zorgde voor heftige reacties: “Nooit gewerkt? Hoe dan?”
Er zijn moeders die hun wasmand altijd leeg hebben, die op maandag het weekmenu klaar hebben en wiens aanrecht altijd blinkt. En dan heb je de moeders die het huishouden gewoon nooit helemaal onder controle krijgen.
Ruim een maand na de geboorte van haar dochtertje Lily laat Kelly Piquet voor het eerst zien hoe het nieuwe moederschap haar leven opnieuw verandert. Maar niet iedereen is te spreken over de foto’s.
Vanaf 4 augustus is het weer tijd om mee te gluren bij grote gezinnen in Een huis vol. KRO-NCRV laat weten dat deze zomer een bijzonder nieuw gezin zijn opwachting maakt in het programma: de Rotterdamse familie Bal. En geloof ons, dit samengestelde gezin van negen zal je hart veroveren.
Bij het organiseren van dat leuke logeerpartijtje voor je (pre) puber had je vast niet verwacht dat je om zeven uur ’s ochtends wakker gebeld zou worden door de plaatselijke McDonald’s.
