Een jaar. Je knippert en het is voorbij. Angstaanjagend, vind ik het. Voor mijn gevoel schreef ik pas vorige maand over de traditie van mijn tienvriendinnenverjaardagsdiner. En nu dient de volgende verjaardag zich alweer aan. En moet ik alweer aan de bak, voor die tien vriendinnen. Dat gaat ongeveer zo: ik sta te koken, zij zitten en drinken – althans, tijdens het eerste gedeelte van de avond. Zodra ik ben uitgeserveerd stort ik me vol in het gedruis dat om een of andere reden altijd met veel emoties gepaard gaat.
Voor vrouwen koken is een vak apart. Vrouwen willen namelijk heel veel níet. Het eerste jaar dat ik de schare bijeenbracht, brouwde ik een Italiaans maal met kalfsvlees, kazige pasta en een, al zeg ik het zelf, masterly chocoladetaart. Van de groente en salade die als bijgerechten dienden, werd gretig gegeten, de rest bleef vrijwel onaangeroerd. Ik had het kunnen weten. Ik ben namelijk zelf een vrouw. Vlees doet scheten, pasta en kazen zijn maagzuuropwekkende dikmakers – om over een chocoladetaart waarin twee pakjes roomboter zijn verwerkt maar te zwijgen. Kortom, koolhydraten, suiker en vet zijn not done. Wij vrouwen willen vis. Vis is licht, mager en laat de darmen met rust. Aldus schotelde ik mijn vriendinnen een keer sushi en sashimi voor, en een andere keer een botermalse, gestoomde zalm en vongole in witte wijn. Als de raven stortten ze zich erop, die viswijven.
Voor dit jaar heb ik iets anders in gedachten: een tafel vol liflafjes. Ook daar maak je vrouwen gelukkig mee. Geen borden vol, maar bescheiden hapjes om schuldeloos van te snoepen. Mozzarella, tomaat en basilicum, gemarineerde courgettes met pijnboompitten, geroosterde aubergines, gebakken venkel met Parmezaan, gevulde champignons, zoiets. Met brood. Zelfgebakken focaccia. Daarna zullen we zingen, dansen, lachen, knuffelen en huilen om de liefde en de dood en alles wat daartussen ligt. En zoals de traditie betaamt, zullen we elkaar de volgende dag berichten sturen met overtreffende brakheidsstatussen, en zullen we allemaal naar de snackbar of de afhaalchinees stiefelen voor de broodnodige porties vet om de kater mee te bestrijden.
Deze maand deelt Eva haar recept voor focaccia. Het recept staat in Kek Mama 12-2015. Klik hier om meer te lezen van columnist Eva.
Elke moeder weet: zodra het stil is, moet je heel rap bij je kinderen gaan kijken, want dan gebeurt er van alles waar jij niet blij van wordt. Dat wist Claudia ergens ook heus wel, maar toch lag ze te lekker op de bank. Dat heeft ze geweten.
In de wintermaanden kan de temperatuur ’s nachts flink dalen. Maar hoe weet je of je kindje het écht niet te koud heeft in bed? Twee kinderslaapcoaches delen belangrijke signalen waaraan je kunt zien dat het misschien tijd is voor een extra laagje of een warme slaapzak.
Het kinderboek De mooiste vis van de zee is een klassieker die al tientallen jaren in menig kinderkamer te vinden is. Volgens psycholoog Caroline Middelsdorf geeft dit ogenschijnlijk onschuldige verhaal echter een minder gezonde boodschap mee aan kinderen. Op Instagram deelt ze haar gedachte hierachter.
Elke dag je schoen mogen zetten, dat klinkt als een droom voor elk kind. De kinderen van Stella mogen het: vanaf de intocht tot pakjesavond zetten ze elke dag hun schoentje voor de deur.
Voetbalster Lieke Martens en haar man Benjamin van Leer verwachten binnenkort hun eerste kindje. In een item van het Franse Lou onthult de voormalig Oranje-international het geslacht van de baby.
Nicole Huisman is al met 25 weken bevallen van dochter Ola, zo laat de styliste en podcastmaker weten op Instagram. ‘Sinds het moment dat ze er is draag ik mijn hart buiten mijn lijf.’
