Een jaar. Je knippert en het is voorbij. Angstaanjagend, vind ik het. Voor mijn gevoel schreef ik pas vorige maand over de traditie van mijn tienvriendinnenverjaardagsdiner. En nu dient de volgende verjaardag zich alweer aan. En moet ik alweer aan de bak, voor die tien vriendinnen. Dat gaat ongeveer zo: ik sta te koken, zij zitten en drinken – althans, tijdens het eerste gedeelte van de avond. Zodra ik ben uitgeserveerd stort ik me vol in het gedruis dat om een of andere reden altijd met veel emoties gepaard gaat.
Voor vrouwen koken is een vak apart. Vrouwen willen namelijk heel veel níet. Het eerste jaar dat ik de schare bijeenbracht, brouwde ik een Italiaans maal met kalfsvlees, kazige pasta en een, al zeg ik het zelf, masterly chocoladetaart. Van de groente en salade die als bijgerechten dienden, werd gretig gegeten, de rest bleef vrijwel onaangeroerd. Ik had het kunnen weten. Ik ben namelijk zelf een vrouw. Vlees doet scheten, pasta en kazen zijn maagzuuropwekkende dikmakers – om over een chocoladetaart waarin twee pakjes roomboter zijn verwerkt maar te zwijgen. Kortom, koolhydraten, suiker en vet zijn not done. Wij vrouwen willen vis. Vis is licht, mager en laat de darmen met rust. Aldus schotelde ik mijn vriendinnen een keer sushi en sashimi voor, en een andere keer een botermalse, gestoomde zalm en vongole in witte wijn. Als de raven stortten ze zich erop, die viswijven.
Voor dit jaar heb ik iets anders in gedachten: een tafel vol liflafjes. Ook daar maak je vrouwen gelukkig mee. Geen borden vol, maar bescheiden hapjes om schuldeloos van te snoepen. Mozzarella, tomaat en basilicum, gemarineerde courgettes met pijnboompitten, geroosterde aubergines, gebakken venkel met Parmezaan, gevulde champignons, zoiets. Met brood. Zelfgebakken focaccia. Daarna zullen we zingen, dansen, lachen, knuffelen en huilen om de liefde en de dood en alles wat daartussen ligt. En zoals de traditie betaamt, zullen we elkaar de volgende dag berichten sturen met overtreffende brakheidsstatussen, en zullen we allemaal naar de snackbar of de afhaalchinees stiefelen voor de broodnodige porties vet om de kater mee te bestrijden.
Deze maand deelt Eva haar recept voor focaccia. Het recept staat in Kek Mama 12-2015. Klik hier om meer te lezen van columnist Eva.
Iedere ouder kent het: die momenten waarop je kiest tussen je kind aankleden naar maatschappelijke normen of gewoon de vrede bewaren. Tot iemand anders je er subtiel op wijst dat je misschien een grens bent overgegaan.
De Braziliaanse moeder Carol Canineu, moeder van drie, herinnert zich het moment nog goed: haar zesjarige dochter liet een bakje yoghurt over de bank vallen. Ze stond op het punt om uit te barsten, maar hield zichzelf tegen.
Na maanden van stilte deelt Jacqueline van Pelt (37) eindelijk hoe het echt met haar gaat na de polyamoreuze breuk met Koen en Michelle Bollen (32).
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen. Deze week hoe een Tikkie een eind kan maken aan een jarenlange vriendschap.
Het moederschap brengt voor Irene Schouten niet alleen geluk, maar ook zorgen met zich mee.
Ilva Kuijpers (28) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama een column over haar belevenissen op de basisschool.
