Als je twee kinderen van hetzelfde geslacht hebt en je bent weer zwanger, dan stellen mensen je automatisch de vraag: ‘O, probeer je nu een meisje te krijgen?’. Of: ‘Nou, nu hopen jullie zeker dat dit een jongetje wordt?’.
‘Ongeveer negen jaar geleden was ik zwanger van mijn eerste kind. Het was een verrassing en het was spannend. Hoe zou ons leven worden? Hoe zou het onze relatie veranderen? En natuurlijk vroeg ik het me meteen af: wordt dit een jongen of een meisje?’.
Lacey had het gevoel dat ze zwanger was van een dochter en dat gevoel klopte. Bij de 20-wekenecho werd haar vermoeden bevestigd. Haar man is brandweerman en volgens Lacey maakte het geslacht van hun kind hem nooit zo uit. ‘Hij was dolblij dat hij vader werd. Lyla werd geboren en mijn man was verliefd op haar. Maar we kochten wel genderneutrale kleding, voor het geval ons volgende kind wél een jongen zou worden. Ik kon me ergens wel voorstellen dat hij met zijn beroep graag een zoon zou willen’.
Lees verder onder de advertentie
Toen kreeg Lacey al de nodige opmerkingen naar haar hoofd geslingerd. ‘Oh, nou ja, misschien is de volgende wel een jongen!’. En ook: ‘Ach, je kunt het toch nog een keer proberen?’. Lacey: ‘Alsof we hadden gefaald als ouders omdat we een dochter kregen.’
Twee jaar later was ze weer zwanger en ze voelde zich dit keer anders. Ze bleef het maar horen: ‘Wat zou het leuk zijn als je na een dochter nu een zoon krijgt!’. Maar het werd weer een meisje: Vivian. ‘We waren een blij gezin, maar mensen konden het niet laten om te vragen of we nog voor een derde gingen. En of we dan maar hoopten op een jongen. Ik snap het niet: waarom zouden mensen met kinderen van hetzelfde geslacht daarna een kind van het andere geslacht willen? Wat maakt het uit? Het gaat er toch om hoe je kinderen opgroeien, wat voor mensen het worden?’
Lees verder onder de advertentie
Belachelijk
Toen Vivian voor de derde keer zwanger was en haar omgeving vertelde dat het een meisje werd, kreeg ze nog meer opmerkingen. ‘Ze zeiden dingen als: ‘Oh, je arme man! Drie dochters!’. Alsof ik het niet goed had gedaan als moeder. Als ik eraan terugdenk vind ik het echt belachelijk. Dus daarom wil ik iedereen vragen om deze goedbedoelde grapjes voor zich te houden. Vraag niet zomaar aan ouders met een kind of meerdere kinderen van hetzelfde geslacht of ze hopen op juist een jongen of nu juist een meisje. Het boeit namelijk niet. Vraag liever aan die ouders hoe mooi het is om gezonde kinderen te mogen opvoeden.’
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
Weet je nog hoe je als baby voor het eerst in bad ging, of dat moment waarop je je moeder voor het eerst herkende? Waarschijnlijk niet. We kunnen ons niets herinneren van onze eerste levensjaren en dat leek altijd logisch, want ons brein zou toen simpelweg nog niet klaar zijn om herinneringen op te slaan.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Want niet elke stiefmoeder is een boze heks met een appel… Stiefmoeders hebben het vaak zwaar te verduren. Bedankt, Disney – met je stiefmoeders die óf in spiegels praten óf gifappels brouwen. Want eerlijk is eerlijk, in het echte leven bestaan er ook héél veel geweldige stiefmoeders.
Je baby begint te huilen en je vraagt je af: moet je meteen reageren, even wachten of laat je jouw kleintje zelf leren kalmeren? De ene ouder zweert bij direct oppakken, de ander bij gelooft dat het beter is om de baby even te laten huilen. En alsof dat nog niet verwarrend genoeg is, zeggen […]