Waarom je ouders van meisjes niet moet vragen ‘of ze nog een jongen willen’

Moeder Lacey Prokop is het zat.
 

Eerste dochter

‘Ongeveer negen jaar geleden was ik zwanger van mijn eerste kind. Het was een verrassing en het was spannend. Hoe zou ons leven worden? Hoe zou het onze relatie veranderen? En natuurlijk vroeg ik het me meteen af: wordt dit een jongen of een meisje?’. 

Lacey had het gevoel dat ze zwanger was van een dochter en dat gevoel klopte. Bij de 20-wekenecho werd haar vermoeden bevestigd. Haar man is brandweerman en volgens Lacey maakte het geslacht van hun kind hem nooit zo uit. ‘Hij was dolblij dat hij vader werd. Lyla werd geboren en mijn man was verliefd op haar. Maar we kochten wel genderneutrale kleding, voor het geval ons volgende kind wél een jongen zou worden. Ik kon me ergens wel voorstellen dat hij met zijn beroep graag een zoon zou willen’.

Toen kreeg Lacey al de nodige opmerkingen naar haar hoofd geslingerd. ‘Oh, nou ja, misschien is de volgende wel een jongen!’. En ook: ‘Ach, je kunt het toch nog een keer proberen?’. Lacey: ‘Alsof we hadden gefaald als ouders omdat we een dochter kregen.’
 

Lees ook
Moeder Chrystal: ‘Het geslacht van een kind mag zijn of haar identiteit niet bepalen’ >
 

‘Wat maakt het uit’

Twee jaar later was ze weer zwanger en ze voelde zich dit keer anders. Ze bleef het maar horen: ‘Wat zou het leuk zijn als je na een dochter nu een zoon krijgt!’. Maar het werd weer een meisje: Vivian. ‘We waren een blij gezin, maar mensen konden het niet laten om te vragen of we nog voor een derde gingen. En of we dan maar hoopten op een jongen. Ik snap het niet: waarom zouden mensen met kinderen van hetzelfde geslacht daarna een kind van het andere geslacht willen? Wat maakt het uit? Het gaat er toch om hoe je kinderen opgroeien, wat voor mensen het worden?’ 
 

Belachelijk

Toen Vivian voor de derde keer zwanger was en haar omgeving vertelde dat het een meisje werd, kreeg ze nog meer opmerkingen. ‘Ze zeiden dingen als: ‘Oh, je arme man! Drie dochters!’. Alsof ik het niet goed had gedaan als moeder. Als ik eraan terugdenk vind ik het echt belachelijk. Dus daarom wil ik iedereen vragen om deze goedbedoelde grapjes voor zich te houden. Vraag niet zomaar aan ouders met een kind of meerdere kinderen van hetzelfde geslacht of ze hopen op juist een jongen of nu juist een meisje. Het boeit namelijk niet. Vraag liever aan die ouders hoe mooi het is om gezonde kinderen te mogen opvoeden.’