Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Barbara (33) is getrouwd met Jordy (32) en moeder van Nikki (3) en Boyd (4 maanden).
“Nikki was een huilbaby. Overprikkeld, oordeelde de mijn moeder, doordat Jordy en ik haar niet voldoende structuur boden. Onzin, vonden wij, wij geloofden heilig in borstvoeding op verzoek, en als ze ’s middags een uurtje langer of korter sliep, had ze dat waarschijnlijk gewoon nodig.
De nachten waren altijd hels. Nikki sliep zelfs niet door toen ze twee was en huilde weliswaar niet zoveel meer als in haar babytijd, maar nog altijd vaak. Er was meer aan de hand, dat voelde ik, maar artsen stuurden me met een kluitje in het riet: Nikki was heus kerngezond.
‘Je bent veel te panisch met dat kind’, sprak mijn moeder. ‘Laat haar maar eens een paar dagen bij mij, wedden dat je haar dan niet hoort?’ Het voelde als een dolk door mijn moederhart, en ik weigerde. Dit voelde meer als een wedstrijd wie de beste moeder was, dan als betrokken grootouderschap. En zo ploeterden we voort.
Ik had zo ongeveer iedere kinderarts versleten, toen eindelijk bleek dat Nikki een koemelk- en eiwitallergie had. Met aangepaste voeding hadden we opeens een compleet ander kind. Toen Boyd werd geboren en de borstvoeding niet lukte, besloten Jordy en ik hem direct koemelk- en eiwitvrij te voeden. Daar doet hij het goed op, maar mijn moeder vindt het belachelijk. We praten ons kind een probleem aan, oordeelt ze. Ik vind juist dat we een probleem voorkomen; geen ouder wil meer dan twee jaar met een huilbaby zitten die zich vreselijk voelt.
Mijn moeder is verder een lieve oma, maar haar kortzichtige opvattingen en oordelen ben ik spuugzat. Hoe ga ik hiermee om?”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
