‘Mijn moeder keurt mijn opvoeding af, hoe ga ik daarmee om?’
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Barbara (33) is getrouwd met Jordy (32) en moeder van Nikki (3) en Boyd (4 maanden).
“Nikki was een huilbaby. Overprikkeld, oordeelde de mijn moeder, doordat Jordy en ik haar niet voldoende structuur boden. Onzin, vonden wij, wij geloofden heilig in borstvoeding op verzoek, en als ze ’s middags een uurtje langer of korter sliep, had ze dat waarschijnlijk gewoon nodig.
De nachten waren altijd hels. Nikki sliep zelfs niet door toen ze twee was en huilde weliswaar niet zoveel meer als in haar babytijd, maar nog altijd vaak. Er was meer aan de hand, dat voelde ik, maar artsen stuurden me met een kluitje in het riet: Nikki was heus kerngezond.
Lees ook
7x veel voorkomende allergieën bij kinderen >
Problemen voorkomen
‘Je bent veel te panisch met dat kind’, sprak mijn moeder. ‘Laat haar maar eens een paar dagen bij mij, wedden dat je haar dan niet hoort?’ Het voelde als een dolk door mijn moederhart, en ik weigerde. Dit voelde meer als een wedstrijd wie de beste moeder was, dan als betrokken grootouderschap. En zo ploeterden we voort.
Ik had zo ongeveer iedere kinderarts versleten, toen eindelijk bleek dat Nikki een koemelk- en eiwitallergie had. Met aangepaste voeding hadden we opeens een compleet ander kind. Toen Boyd werd geboren en de borstvoeding niet lukte, besloten Jordy en ik hem direct koemelk- en eiwitvrij te voeden. Daar doet hij het goed op, maar mijn moeder vindt het belachelijk. We praten ons kind een probleem aan, oordeelt ze. Ik vind juist dat we een probleem voorkomen; geen ouder wil meer dan twee jaar met een huilbaby zitten die zich vreselijk voelt.
Mijn moeder is verder een lieve oma, maar haar kortzichtige opvattingen en oordelen ben ik spuugzat. Hoe ga ik hiermee om?”
Meer afleveringen van het dilemma? Elke dinsdag komt er een nieuw verhaal op KekMama.nl. Lees hier de eerdere dilemma's.
