Onze zoon van vijf maanden is een huilbaby. De ene deskundige raadt aan het te negeren en wachten tot hij van uitputting inslaapt. De ander zegt dat we hem permanent moeten wiegen. En iedereen beweert dat hun advies op wetenschappelijk onderzoek is gebaseerd.
ELS & DO: Dat laatste is onmogelijk. Dat zegt René van der Veer, hoogleraar historische pedagogiek. Hij bestudeert opvoeding in historisch bestek. Met andere woorden: los van de waan van de dag. Volgens hem staan opvoedadviezen per definitie bol van de ongefundeerde meningen. Er valt weinig wetenschappelijk te bewijzen in de pedagogiek, zegt hij. Omdat je er geen ‘dubbelblind en gerandomiseerd labonderzoek’ op kunt loslaten, zoals bij geneeskunde. Het voert ons te ver om uit te leggen wat dat is, alleen al omdat we het zelf ook niet snappen.
Lees ook
Bezorgde moeder Iris (30): ‘Als ik even stopte met wiegen, begon het huilen weer’ >
Volgens Van der Veer is opvoedstress een modern verschijnsel. Voor 1900 bestond het niet in de westerse wereld. Omdat je al blij mocht zijn als je kind bleef leven. Er waren gezinnen waar maar twee van de elf kinderen de volwassenheid bereikten. Babygehuil werd toegejuicht: als een baby huilde leefde hij nog. Do’s Maastrichtse betbetovergrootvader raakte in 1890 de tel kwijt door alle geboortes en overlijdensgevallen in zijn gezin. Gevraagd hoeveel kinderen hij had zei hij: “Tien.” “Nee vader, elf,” zei zijn jongste zoontje.
Pedagogen zeggen elk decennium iets anders over huilbaby’s, al naar gelang de tijdgeest. Het RIVM, dat is het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu, beval een paar jaar geleden nog aan een huilbaby na een halfuur huilen te troosten. Daarop volgde zo veel protest van andere deskundigen dat het advies werd teruggetrokken.
Volgens Van der Veer weet niemand waarom huilbaby’s huilen. Het enige wat je vast kunt stellen is dat ze zich vaak net zo goed ontwikkelen als andere baby’s. Eigenlijk is het dus vooral de vraag hoe de ouders het gehuil van hun baby overleven. En de enige die dat kan bepalen, bent u zelf. Troosten of negeren? Luister naar uw innerlijk kompas. “U weet meer dan u denkt”, zei de beroemde Dr. Spock. Als uw kompas op hol is geslagen door alle verschillende adviezen, komt u maar terug bij de tantes.
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Ook een opvoedvraag? Mail ’m naar elsendo@kekmama.nl
Dit artikel staat in Kek Mama 11-2018.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Bianca (31) is communicatieadviseur en woont samen met partner Pascal (35) en zoon Floris (2). Met zijn drieën vormen zij een levendig gezin waar zelden iemand stil zit óf zijn mond houdt. In haar eerlijke en herkenbare columns schrijft Bianca over hun gezellige en drukke leven, met alle chaos en liefde die daarbij hoort.
Over seks praten we liever niet op het schoolplein, maar zelfs binnen een jarenlang huwelijk blijft het vaak een taboe. Terwijl het, volgens relatietherapeuten, juist enorm veel zegt over de gezondheid van een relatie.
