Onze zoon van vijf maanden is een huilbaby. De ene deskundige raadt aan het te negeren en wachten tot hij van uitputting inslaapt. De ander zegt dat we hem permanent moeten wiegen. En iedereen beweert dat hun advies op wetenschappelijk onderzoek is gebaseerd.
Lees verder onder de advertentie
ELS & DO: Dat laatste is onmogelijk. Dat zegt René van der Veer, hoogleraar historische pedagogiek. Hij bestudeert opvoeding in historisch bestek. Met andere woorden: los van de waan van de dag. Volgens hem staan opvoedadviezen per definitie bol van de ongefundeerde meningen. Er valt weinig wetenschappelijk te bewijzen in de pedagogiek, zegt hij. Omdat je er geen ‘dubbelblind en gerandomiseerd labonderzoek’ op kunt loslaten, zoals bij geneeskunde. Het voert ons te ver om uit te leggen wat dat is, alleen al omdat we het zelf ook niet snappen.
Volgens Van der Veer is opvoedstress een modern verschijnsel. Voor 1900 bestond het niet in de westerse wereld. Omdat je al blij mocht zijn als je kind bleef leven. Er waren gezinnen waar maar twee van de elf kinderen de volwassenheid bereikten. Babygehuil werd toegejuicht: als een baby huilde leefde hij nog. Do’s Maastrichtse betbetovergrootvader raakte in 1890 de tel kwijt door alle geboortes en overlijdensgevallen in zijn gezin. Gevraagd hoeveel kinderen hij had zei hij: “Tien.” “Nee vader, elf,” zei zijn jongste zoontje.
Lees verder onder de advertentie
Pedagogen zeggen elk decennium iets anders over huilbaby’s, al naar gelang de tijdgeest. Het RIVM, dat is het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu, beval een paar jaar geleden nog aan een huilbaby na een halfuur huilen te troosten. Daarop volgde zo veel protest van andere deskundigen dat het advies werd teruggetrokken.
‘U weet meer dan u denkt’
Volgens Van der Veer weet niemand waarom huilbaby’s huilen. Het enige wat je vast kunt stellen is dat ze zich vaak net zo goed ontwikkelen als andere baby’s. Eigenlijk is het dus vooral de vraag hoe de ouders het gehuil van hun baby overleven. En de enige die dat kan bepalen, bent u zelf. Troosten of negeren? Luister naar uw innerlijk kompas. “U weet meer dan u denkt”, zei de beroemde Dr. Spock. Als uw kompas op hol is geslagen door alle verschillende adviezen, komt u maar terug bij de tantes.
Lees verder onder de advertentie
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Verena heeft drie kinderen en een druk gezin, maar ook een diep verlangen naar af en toe een momentje voor zichzelf. Haar vriendin Lisa denkt hier anders over. Ze besloot haar drie kinderen mee te nemen naar het feestje dat eigenlijk alleen voor volwassenen bedoeld was.
Iedere ouder kent het: je wilt een goede indruk maken, maar soms heb je gewoonweg geen tijd of energie om alles zelf te doen. Dus ga je voor een slimme oplossing die toch niet zo slim blijkt.
Je kind gaat uit logeren, leuk! Totdat er ongewenste souvenirs mee naar huis komen. Dat ontdekte Nina, moeder van Alina (7), toen haar dochter na een gezellig logeerweekend ineens hevig begon te krabben. Wat een klein ongemak had kunnen zijn, ontaardde al snel in een drama én een nogal opmerkelijke Tikkie.
Je hebt het vast weleens meegemaakt. Je 5-jarige wil nú die auto in de speelgoedwinkel, je zegt nee, en binnen drie seconden lig je in de vuurlinie van een Oscar-waardige driftbui. Hoe komt het dat sommige kinderen lijken te denken dat de wereld om hun draait? En belangrijker: wat doe je eraan zonder zelf een […]
Heeft een groot leeftijdsverschil invloed op je relatie? Leeftijd is maar een getal, zeggen ze. Maar als je moeder je aankeek alsof je gek was toen je een oudere date meenam naar het kerstdiner, dan weet je: het speelt tóch een rol. En niet alleen in de ogen van de buitenwereld, maar soms ook als […]
Anna (28) kreeg uit het niets een telefoontje van haar zus Jamie (36), met de mededeling dat ze even een paar weken op haar drie kinderen moest passen. Jamie had een babymoon geboekt met haar vriend en geen budget voor een oppas.