Kim Feenstra: ‘Sinds Brooklyns geboorte is op tijd komen kansloos’

Trots zwaait Kim Feenstra de deur van haar eigen studio open die ze sinds augustus huurt met haar beste vriend Chris. De ruimte beschikt naast de fotostudio, een zitgedeelte, keuken en douche over een kamer die speciaal is ingericht voor fotoshoots met baby’s of jonge kinderen. Vandaag is dit het domein van de eenjarige Brooklyn. Tevreden kruipt het ventje rond, totdat hij zich zeker genoeg voelt voor wat voorzichtige stapjes – in zijn ene knuistje houdt hij een oud pinpasje, zijn lievelingsspeeltje, en in zijn andere de hand van zijn moeder.

“Kijk hem gaan, wanneer is dit gebeurd?” roept diezelfde moeder uit. “Iedereen zei: ‘Kim, geniet nou maar van die babytijd.’ Jaja, dat zal wel, maar het klopt: het afgelopen jaar vloog voorbij.” Brooklyn voelt zich als een vis in het water in de studio of waar dan ook. Gelukkig maar. “Stanley en ik leiden een onregelmatig leven en nemen Brooklyn overal mee naartoe. Dat maakt hem sociaal; hij is makkelijk en supernieuwsgierig.”
 

Makkelijk aanpassen

Zelf had Kim een vrij onrustige jeugd. Haar vader – met wie ze inmiddels weer goed contact heeft – was uit beeld, en samen met haar moeder en halfzusje verhuisde Kim regelmatig, waardoor ze ook vaak van school wisselde. Het leverde uiteindelijk alleen maar voordelen op, vertelt ze nu. “Ik kan overal wonen of slapen, ik pas me makkelijk aan elke situatie aan. Als dit het is, dan is dit het nu. En dan maak ik er het beste van – tenzij ik het ergens echt niet mee eens ben”, voegt ze er vurig aan toe.

“Hij is echt een karaktertje. Net als ik wil hij het liefst alles zelf doen.”

Die pittigheid ziet ze nu al terug in haar zoon. “Hij is echt een karaktertje. Net als ik wil hij het liefst alles zelf doen. Lukt het niet, dan raakt hij gefrustreerd en bozig, maar hij blijft wel doorzetten. Toen ik een puber was, wilde ik ook alles ontdekken en ervaren. Dat wordt nog wat straks, maar goed, het hoort nu eenmaal bij volwassen worden. Zolang hij lief blijft voor dieren en zijn naasten – en niet mama’s auto pakt – vinden wij het prima.”
 

Grenzen leggen

Hoewel Kim naar eigen zeggen geen ‘afgericht kind’ wil, vindt ze het cruciaal dat Brooklyn nu al leert waar haar grenzen liggen. “Ik ben heel consequent, het is ja of nee, en niets ertussenin, want dan wordt het verwarrend. Zelf ben ik ook met veel duidelijkheid opgevoed. Mijn moeder hoefde me maar aan te kijken of ik wist: ik hoef nu niks meer te zeggen anders ga ik naar mijn kamer. Als ik soms hoor hoe kinderen tegen hun ouders praten… als ik dat alleen al dácht, zat ik al op mijn kamer!”

“Ik ben heel consequent, het is ja of nee, niets ertussenin.”

Kim beschouwt haar moeder dan ook als het beste voorbeeld dat ze zich kan wensen, maar niet omdat zij alles perfect deed. “Ook de mindere keuzes zijn waardevol. Zo leer je juist wat je wel of niet hetzelfde wilt doen: wat neem je mee en wat laat je achterwege? Mijn moeder duldde geen tegenspraak, ze ging nooit met me in discussie. ‘Omdat ik het zeg’, was het dan. Ik hou van die stelligheid, maar zelf zullen Stanley en ik Brooklyn meer uitleg geven over de grenzen die we stellen.”
 

Lees ook
Nicolette Kluijver: ‘Ik wilde streng zijn tegen mijn kind, maar ik moest lachen’ >
 

Zelfstandig

Hoog in het vaandel staan de zelfstandigheid en zelfverzekerdheid die Kims moeder haar en haar zus bijbracht. “We leerden op onszelf te vertrouwen, zodat ik altijd wist en voelde: wat er ook gebeurt, ik kom waar ik zijn moet. Mijn moeder liet ons zelf nadenken. Als ik bijvoorbeeld vroeg waarom de aarde rond was, stelde ze een wedervraag: ‘Waarom denk jij dat de aarde rond is?’ Dan dacht ik zelf na over het antwoord, of ik las erover – elke zaterdag gingen mijn zus en ik met oma naar de markt en de bibliotheek, om de rest van de dag op de bank te lezen en te eten. Toen vond ik dat irritant, maar zeker in de wereld waarin we nu leven wil ik dit aan Brooklyn doorgeven.”

Het valt Kim namelijk op dat steeds minder mensen op hun eigen oordeel afgaan. “Ze vertrouwen liever op een ander dan op zichzelf, dat is toch gek? Kijk maar eens als je een vliegtuig uitstapt, bijna iedereen loopt blindelings achter de eerste persoon aan. Ervan uitgaande dat diegene naar de bagageband loopt, maar wie zegt dat dat zo is? Bijna niemand kijkt zélf op de borden. Dat zal mij niet gebeuren. Ik neem niet klakkeloos iets van een ander aan en ik ben niet afwachtend. Ik kom zelf in actie.”
 

Nieuwe wegen

Die assertiviteit zien we terug in de professionele wegen die ze inslaat, zo is Kim sinds kort mede-licentiehouder van luiermerk Pure Born. “Tijdens mijn zwangerschap was ik al bewust op zoek naar organische producten voor Brooklyn. Met name wat luiers betreft. Ik heb nachtenlang gegoogeld en producten vergeleken. Ik kwam uit op Pure Born; hypoallergene, vegan luiers van bamboe, niet op dieren getest, voor een deel biologisch afbreekbaar en verkrijgbaar in supertoffe printjes. (…) Echt grappig hoe het kan lopen. Zonder Brooklyn was ik toch nooit in de luierbusiness beland?”

In het moment leven

Zo heeft de komst van Brooklyn meer veranderd; Kim weigert zich sindsdien nog druk te maken over ‘onbenullige dingen’. “Stressen over iets wat mogelijk kán gebeuren? Dat vind ik echt te tijdrovend. Ik wil nu leven en vandaag genieten, want niemand heeft mij morgen beloofd. Ik had altijd al moeite met op tijd komen, maar sinds Brooklyn is het volkomen kansloos. Auto in, oh, Brooklyn heeft gepoept. Terug, schone luier. Zit het nou ook op z’n romper? Terug, schone romper. Voor ik goed en wel in de auto zit had ik allang op mijn afspraak moeten zijn. Dat is dan maar zo. Geen mens kan altijd alles onder controle hebben. Ik leef in het moment en zie wel wat ervan komt. Het leven loopt toch nooit zoals gepland.”
 

Ideaalplaatjes

Aan ideaalplaatjes doet Kim dan ook niet meer. “Als meisje had ik nog het idee van de prins op het witte paard, maar dat bestaat niet. Daar kwam ik snel genoeg achter, want ook hierin was mijn moeder het perfecte voorbeeld; ze had niet veel geluk met de mannen in haar leven”, knipoogt ze. “De ideale relatie bestaat niet,” zegt ze, “omdat de ideale mens niet bestaat – niemand heeft alleen maar positieve eigenschappen.”

“Wederzijdse vrienden zeiden vooraf al: dit wordt oorlog óf een liefdesbaby.”

Toch scoort Stanley al ruim vijf jaar best aardig op de ideale ladder. “Zo’n 70 procent”, lacht Kim. “Niet gek toch? En dan te bedenken dat ik hem vreselijk vond toen ik hem leerde kennen. Stanley en ik zijn echt karakters. Hij is Vissen, ik een Leeuw. Ik sta gelijk in vuur en vlam, als een tikkende tijdbom die hevig explodeert, maar daarna ook weer snel tot rust komt. Terwijl bij Stanley, die gevoeliger is, een discussie nog dagen voortsuddert. ‘Hallo, ben je daar nou nog niet overheen?’ zeg ik dan keihard. We leren veel van elkaar, dat is mooi, maar soms ook lastig, want als de bom barst, barst ie ook echt. Dan zijn we echt twee gekkies tegenover elkaar. Wederzijdse vrienden zeiden vooraf al: dit wordt oorlog óf een liefdesbaby. Het gebeurde allebei – hoewel de oorlog wel afneemt sinds het ouderschap.”
 

Het hele interview staat in Kek Mama 16-2021.

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >