Merel (34, kinderpsychiater) is moeder van Julius (2) en Jasper (6 maanden) en getrouwd met Wouter (37). Merel en haar gezin hebben een boeddhistische levensinstelling.
“Als kind hoorde ik mijn vader mediteren in de kamer naast me. Hij maakte steeds hetzelfde geluid ‘ boeddho, boeddho’, een verwijzing naar de kwaliteiten van de boeddha. Ik vond het fijn om naar te luisteren en viel met een veilig gevoel in slaap. Als mijn vader vroeger drie weken op retraite ging naar Thailand, merkte ik bij terugkomst dat hij rustiger was. Hij werd minder snel boos en leek beter aan te voelen wat ik nodig had. Een paar keer namen mijn ouders me als kind mee naar een klooster in Thailand, naar hun meditatieleraar. Ik was diep onder de indruk van alles wat ik daar zag.
Als puber was ik onrustig, op zoek naar zingeving. ‘Waarom bestaan we eigenlijk?’ vroeg ik mijn vader. ‘Wat heeft het voor zin als we toch weer doodgaan?’ Hij praatte met me en liet me zien hoe je kunt mediteren. Vanaf mijn zeventiende doe ik dat elke dag een halfuurtje.
Vredelievend leven
Het boeddhisme staat voor mij voor zingeving, een houvast in het leven waar ik altijd op terug kan vallen. Er gebeuren dagelijks wel dingen die je achterlaten met een onaangenaam gevoel. Denk aan boosheid, teleurstelling en andere negatieve emoties. De oorzaak kan van alles zijn. Grote dingen, maar ook kleine, zoals de stress van boodschappen doen met de kinderen, onvriendelijkheid in het verkeer of drukte op het werk. Mediteren zorgt ervoor dat ik de rust in mezelf weer vind en die negatieve emoties meer los kan laten. Mijn man is ook boeddhist. Het is voor ons een levenswijze; proberen vredelievend te leven, vriendelijk te zijn voor anderen, aandachtig en geduldig te zijn.
"Met een peuterpuber in huis is geduldig zijn best een uitdaging."
Met een peuterpuber in huis is dat best een uitdaging. Natuurlijk zijn er ook momenten dat ik uit mijn slof schiet en roep: ‘Nu even ophouden!’ Maar toch denk ik dat het boeddhisme mij helpt meer kalmte en geduld te ontwikkelen. Mijn man en ik gaan zelf ook los van elkaar elk een week per jaar op retraite. Je spreekt dan niet en mediteert tien uur per dag. Het is ongelooflijk wat er dan met je gebeurt. Je bereikt een diepe interne stilte waarmee je de dingen in je leven vanuit een ander perspectief kan zien. Als ik terugkom in de ‘normale wereld’ besef ik weer hoeveel prikkels we continu krijgen en heb ik vooral de behoefte om bijvoorbeeld een boswandeling te maken met mijn gezin.
Lees ook
Yogareis in Portugal (in je eentje): 9 tips voor een ontspannende vakantie >
Geluk en gezondheid
Naast het mediteren chanten we voor het eten in het Pali, de oude taal van het boeddhisme, om onze dankbaarheid te tonen en de mensen om ons heen geluk en gezondheid te wensen. Onze oudste herkent de klanken inmiddels en doet weleens een beetje mee. Hij komt ook regelmatig even kijken in de meditatiekamer in het tuinhuisje achter ons huis. Het staat er vol met Boeddhabeelden, die vindt hij prachtig.
Ik probeer onze jongens te leren dat je vriendelijk en respectvol moet zijn voor alles wat leeft en dat bijvoorbeeld zomaar een mug doodslaan gevolgen heeft. Ook wil ik ze meegeven dat ze een bepaalde zachtheid naar zichzelf en anderen bewaren. Als ze ouder zijn en daar behoefte aan hebben, kan ik ze meer aanreiken over het boeddhisme, maar alleen als dat iets is wat ze zelf willen. Zo hebben mijn ouders dat ook gedaan.”
Dit artikel staat in Kek Mama 13-2021.
Meer lezen? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.
