Beeld: Canva
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Isandra, moeder van Amalia (5) en Julius (3):
“Ik ben niet van de zachte heelmeesters. Bij ons thuis geldt: gevallen? Kus erop, opstaan en weer dóór. In je eigen bed slapen is de norm, want mama wil ook een goede nachtrust. En als je het te bont maakt, volgt er gewoon een consequentie. Een dagje zonder iPad, bijvoorbeeld. Krijsend op de vloer liggen omdat je geen tweede ijsje krijgt? Succes ermee, ik blijf gewoon rustig koffie drinken.
Sommige mensen vinden daar wat van en dat is prima. Iedereen voedt zijn kinderen op zijn of haar eigen manier op en op de manier die voor hun het beste werkt. Het een is wat mij betreft niet beter of slechter dan het ander. Mijn kinderen zijn vrolijk, beleefd, sociaal, zitten goed in hun vel en weten dat ik onvoorwaardelijk van ze houd. Daar gaat het mij om.
Mijn beste vriendin – laat ik haar Eva noemen – is precies het tegenovergestelde. Gentle parenting in optima forma. Alles wordt benoemd, besproken en begrepen. Dat is ook prima, ieder z’n stijl. We hebben altijd afgesproken dat we elkaar respecteren, hoe anders we ook opvoeden. Tenminste, dat dacht ik.
Ik zat een beetje doelloos te scrollen op de bank toen er een serie appjes van Eva binnenkwam. Meteen opende ik ze. Bij het eerste bericht snapte ik niet waar het over ging. ‘Ik snap gewoon niet dat je dat kunt doen met je kinderen…’ Waar had ze het in hemelsnaam over? Bij het derde bericht begon het te dagen: ze dacht dat ze iemand anders aan het appen was. En ik was het onderwerp.
‘Zo ouderwets streng, geen ruimte voor emoties.’
‘De arme kinderen, die houden hier trauma’s aan over.’
‘Je zou maar zo’n moeder hebben.’
‘Ik snap eigenlijk ook niet dat ik bevriend kan zijn met zo iemand.’
Nog voor ik alles goed had kunnen verwerken, plop plop plop – alle berichten werden één voor één verwijderd. Maar ja, toen had ik het natuurlijk al gelezen.
Ik zat verbaasd op de bank met mijn telefoon in mijn hand, een enorme brok in mijn keel en een hoofd vol vragen. Mijn beste vriendin met wie ik lief een leed deelde, kraakte me volledig af. Achter mijn rug om.
De eerste impuls was om haar meteen te bellen en te vragen wat dit in vredesnaam was. Maar ik besloot even niks te doen. Niet te reageren in emotie, had ik mezelf geleerd. Eerst ademen. Eerst nadenken. Zij heeft dus nog geen flauw idee dat ik weet wat daar stond.
Ik ben gekwetst. En boos. Niet eens zozeer omdat we anders denken – dat wisten we al – maar omdat ze blijkbaar geen respect had voor mijn manier en daarover roddelt met anderen in plaats van het tegen mij te zeggen. Daarbij doet ze alsof ik een of andere tiran ben die mijn kinderen geen liefde geeft, alleen omdat ik niet bij elk pijntje met een liedje en een glitterpleister aankom. Overdrijven is ook een vak.
Nu weet ik het even niet. Ik weet dat ik haar ermee moet confronteren, maar dan? Kunnen we nog vriendinnen zijn? Of blijkt dit toch geen beste vriendin te zijn?”
Ook Vera heeft een dilemma: Ze twijfelt of ze haar relatie om deze reden kan verbreken.
Ook je verhaal (anoniem) doen? Stuur een mailtje naar redactie@kekmama.nl
In verband met privacy zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bij de redactie bekend.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
