Beeld: Shutterstock
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Romy (28) woont samen met Charles (40). Ze zijn in verwachting van hun eerste kind.
“Dat Charles en ik samen kinderen wilden, wisten we vanaf het moment dat we elkaar ontmoetten, twee jaar geleden. Maar dat het zo snel zou gaan, hadden we niet voorzien.
“Ruimte voor een babykamer hebben we niet”
Het plan was eerst een huis te kopen, ten minste één vaste baan te regelen en een grotemensenleven te leiden. In de praktijk wonen we in een tweekamerappartement zonder uitzicht op een grotere woning, en zowel Charles en ik werken nog altijd als zzp’ers aan de piepkleine eettafel in onze woonkamer. Ruimte voor een babykamer hebben we niet, het meest volwassene dat we hebben geregeld, zijn twee overlijdensrisicoverzekeringen, sinds we weten dat ik zwanger ben.
Lees ook – Dít is de beste temperatuur voor in een babykamer >
Mijn moeder lacht me vertederd toe, als ik weer eens paniekerig roep dat we helemaal geen plek hebben voor een kind. ‘Alsof dat doorheeft dat-ie geen eigen paleis in oerwoudthema heeft”, giert ze het dan uit, “dat doen ouders echt alleen voor zichzelf, schat.” En ze heeft natuurlijk gelijk. Op een vrij geruimde plank in onze kledingkast verzamelen we nu babykleren en verzorgingsspullen, een cosleeper aan mijn kant van het bed past net, en op het dressoir waarin we ons ondergoed opbergen, past precies een verschoningskussen. Meer hebben we de eerste maanden niet nodig.
Toch kijk ik met angst en beven naar de toekomst, want wat als we binnen twee jaar geen nieuwe woning vinden, in de huidige markt? En hoe moet het met ons seksleven, met een kind dat altijd bij ons op de kamer slaapt? Kan ik niet beter een slaapbank kopen en onze kamer opofferen voor de baby?
“Hoe moet het met ons seksleven, met een kind dat altijd bij ons op de kamer slaapt?”
Ik voel me een ontaarde moeder, als ik bedenk dat ik ons kind later zijn babyfoto’s toon, waarop hij niet eens een eigen kamertje had. Of stel ik me schromelijk aan?” Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
December is al duur genoeg met cadeautjes en extravagante diners. Het laatste waar je je druk om wilt maken, is de kerstboom.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Er zijn van die zinnen die automatisch uit je mond rollen zodra je moeder wordt. Je hoeft er niet eens over na te denken, ze zitten ergens opgeslagen tussen de gebroken nacht en de koude koffie. Een daarvan? “Omdat ik het zeg.” Maar hoe vertrouwd die uitspraak ook voelt, hij blijkt in de praktijk minder […]
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week vraagt Mariët (34) zich af of het online verlanglijstje voor haar dochter eigenlijk wel zin heeft.
