Sarah (36) is samen met Tygo en samen hebben ze drie kinderen van 8, 5 en 4 jaar oud. Sinds de jongste er is, is er iedere dag strijd. En overheerst de spijt.
“Ik durf het bijna niet hardop uit te spreken, maar iedere dag klinkt weer dat stemmetje in mijn hoofd. En steeds weer iets harder: ‘Waren we maar nóóit voor een derde kind gegaan’. De harmonie die we thuis namelijk hadden met twee kinderen, is helemaal weg sinds onze jongste Teun* er is. Hij scheelt anderhalf jaar met zijn broer Guus* en die twee kunnen elkaars bloed wel drinken.
Alles wat Guus wil, wil Teun ook. Alles wat Guus kan, wil Teun ook kunnen én beter. Alles wat Teun heeft wil Guus ook. Is dat niet kind-eigen, kun je denken, om overal maar een wedstrijdje van te maken? Ja, alleen gaat het tussen die twee wel verder dan een beetje concurrentiestrijd. Ze hebben constant ruzie, duwen en slaan elkaar. Van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat speel ik politieagentje, haal ik ze wel honderd keer uit elkaars haren. Ik ben kápot. En mijn man ook. Op mijn werk kom ik bij – even geen geduw, getrek en geschreeuw – en blijf ik steeds iets langer zitten. Nog een last minute klusje oppakken? Tuurlijk. Alles om nog maar heel even niet naar huis te hoeven. Dat gevoel is toch niet normaal?
“Ik blijf steeds langer op mijn werk om maar niet naar huis te hoeven. Dat is toch niet normaal?”
En dat terwijl we dachten dat het zo leuk zou zijn, nog een broertje of zusje erbij. Ons gezin voelde nog niet compleet met twee kindjes. Ik zag mezelf altijd als moeder van drie. Plus: Lize* (die van 8) en Guus waren ook zó lief met elkaar, dat ik er stiekem vanuit ging dat dat met een broertje of zusje erbij niet anders zou zijn.
Misschien komt het door het kleine leeftijdsverschil, dat het twee jongens zijn, het opvliegende karakter van Teun… en misschien is het inderdaad ook maar een fase, zoals mijn moeder tegen me zegt. Al duurt die dan nu wel heel lang.
We gaan binnenkort praten met een gezinscoach, misschien dat dat helpt. Tygo en ik splitsen elkaar steeds vaker op: dan ga ik met alleen met Guus op pad, hij met Teun. En vice versa. Maar dat komt natuurlijk niet in de buurt van de one big happy family die ik voor ogen had.
Ondertussen weet ik het steeds zekerder: als ik dít van te voren had geweten, was ik niet voor een derde kindje gegaan. Of in ieder geval niet zo snel.”
*De namen zijn uit privacyredenen gefingeerd en bekend bij de redactie.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
