Een jaar na haar scheiding duikt Suzan (36), moeder van twee zonen van zes en acht, de datingmarkt op. Haar belevenissen kun je elke week volgen.
Lees verder onder de advertentie
Doodmoe van alle datingapps en -sites, wis ik op een zaterdagmiddag één voor één al mijn accounts. Leuke mannen liggen niet voor het oprapen, zoveel heb ik wel geleerd in het afgelopen jaar, dus wat is de kans dat ik er hier geforceerd één tegen het lijf loop? ‘Je weet maar nooit, Suus’, riep een vriendin nog – zelf al drie jaar dolgelukkig met een Tinder, inclusief samengesteld gezin – toen ik haar vertelde over mijn voornemen. Ik vraag me op mijn beurt af of ik er eigenlijk wel echt op zit te wachten nu, een vaste relatie. Daten is hartstikke leuk voor even, als je vers gescheiden bent: ik voel me jong, vrij en aantrekkelijk. Maar tegelijk ook een beetje moedeloos, na alle mislukte dates – op een enkeling na, dan.
‘Hai’, typ ik in een Word-document op mijn telefoon, ‘ik vond het hartstikke leuk om met je te kletsen, maar ik heb besloten even te stoppen met online daten. Ik wens je veel geluk, misschien komen we elkaar live nog eens tegen, X’. Het ontbreekt nogal eens aan etiquette bij die apps, vind ik. Vastberaden me daar niet toe te verlagen, kopieer ik mijn bericht en plak het in elke chatsessie die ik heb lopen.
Lees verder onder de advertentie
Wanneer ik de laatste man in het rijtje vaarwel wil zeggen, springt hij online. ‘Hé, jóu heb ik lang niet gezien hier! Aan de kerel?’ Ik vertel hem over hoe ik het vluchtige moe ben. De mannen met issues of stiekem nog een ring aan hun vinger. En over de schoolpleinvader, die ik live ontmoette, en met wie ik als enige wél een fantastische date had.
Mijn onlineman reageert begripvol. ‘Het ís ook vermoeiend, dat hele datinggebeuren’, zegt hij. Zelf probeert hij ook alleen ‘langlopende projecten’ aan te gaan, schrijft hij, en te investeren in een vrouw. ‘Dan kletsen we weken, en gaan hopelijk een paar keer uit. Elkaar leren kennen, vooral niet meteen seks.’
Lees verder onder de advertentie
Is dit echt?
Jeetje. Even twijfel ik. Zouden hier dan tóch nog leuke mannen te vinden zijn?
Hij typt verder. ‘Tot ik zeker weet dat ze verliefd op me is. Dan laat ik het aankomen op een vrijpartij, en zodra ze dan naakt is, sabel ik haar neer en zeg haar hoe wanstaltig ze is.’
Mijn hart slaat een slag over. Ik weet niet of ik gillen of overgeven. Is dit echt?
Het is echt. ‘De blik in haar ogen op zo’n moment – niets is zo fijn als een vrouw te zien lijden’, vervolgt hij. Ik kan wel janken van ellende. De wereld is gek geworden. Terwijl hij verder typt, onderbreek ik hem. ‘Dat gaat bij mij dus nooit gebeuren’, stuur ik, ‘aju’. Ik delete zijn chat, rapporteer hem bij de beheerders en druk op ‘verwijder app’.
Lees verder onder de advertentie
Zo’n maagdelijke telefoon, daar passen zeeën aan chats met normale mensen op. Mijn vrienden, bijvoorbeeld.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Maxime Meiland en haar man Leroy hebben twee dochters: Claire en Vivé. Terwijl Claire al een tijd op de basisschool zit, maakt Vivé zich juist op voor haar eigen start na de zomer. Voor Maxime is dat een emotioneel moment.
Speelafspraakjes zijn meestal onschuldig. Een uurtje ravotten, wat drinken en een koekje erbij. Soms blijft het gezellig, soms moeten ze ineens naar huis omdat iemand moe of chagrijnig is. Maar je verwacht nooit dat je kind tijdens zo’n middag een Tikkie van honderden euro’s meeneemt.