Foutje in de planning: ‘Stond ik daar in pyjama in de schoolgang’

Priya (34) woont samen met Gregory (32). Ze is moeder van Davide (7) en Ronnie (4).

“Het was Gregory’s beurt om de kinderen naar school en de opvang te brengen. Vaste prik op mijn vrije dag. In mijn pyjama kuste ik mijn gezin gedag, sloot de deur achter hen en wreef gelukzalig in mijn handen voor een ochtendje ongestoord rommelen in mijn eentje. Dertig seconden later stond Greg weer binnen. ‘Juffendag’, siste hij. ‘En we zijn al laat.’

In pyjama

Er zat niets anders op: ik moest met ze mee, nú. Zo kon ik iets kopen in de buurtsuper naast school en het nog snel in Davides handen duwen tijdens het jas ophangen. Ik wist niet waar ik moest kijken toen ik met mijn regenjas over mijn Garfield-pyjama en een vogelnest op mijn hoofd de doos Merci afrekende bij de kassa.

“Gelukkig was ik de enige ouder in gang. Dacht ik”

Tot overmaat van ramp moest ik in diezelfde outfit de school nog in, maar gelukkig was ik de enige ouder in gang. Dacht ik. ‘Max zei dat je zo’n mooie broek had’, glunderde Davide toen ik hem die middag uit school haalde. ‘Jammer dat je nu zo’n saaie jurk aan hebt.’”

Lees ook – Agendablunders: ‘Het was verdacht rustig op het schoolplein’ >

Strakke planning

Marinda (38) is alleenstaande moeder van Caro (6).

“Werk en moederschap combineren? Ik vond het altijd een eitje. Kwestie van een flexibele kinderopvang regelen en een fijne oppas in de buurt. Zo redde ik het vijf jaar lang zonder al te veel kleerscheuren, op een enkele vergeten verjaardag na.

Ik had net een groot project afgerond en haakte bij hoge uitzondering aan bij de werkborrel, die woensdag. Hij begon al om half vier, vroeg genoeg om ruim op tijd te zijn om Caro van de bso te halen.

Uitgerekend die dag

Tot tegen vieren, de eerste prosecco net achter de kiezen, de juf belde. Ze probeerde me al uren te bereiken, zei ze, tevergeefs. Ja, logisch, ik had al die tijd staan presenteren. ‘U weet toch dat de bso een studiedag heeft vandaag?’ foeterde ze. ‘Caro zit al sinds één uur bij me in de klas te tekenen, maar is inmiddels wel erg verdrietig.’

Met gierende banden, alle snelheidslimieten negerend, scheurde ik naar school, waar ik mijn dochter zwetend, met een kegel en honderd maal excuses in mijn armen sloot. Sindsdien kopieer ik elke studiedag en lesvrije dagen door naar de agenda van mijn moeder; uitgesloten dat mijn kind zich ooit nog eens zo verloren voelt – en ik me zo niet zen.”

Met een abonnement op Kek Mama geniet je van mooie voordelen:

*Goedkoper dan in de winkel
*Lees elke maand als eerst Kek Mama
*Gratis verzonden

Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.