Bron: Getty
Ellis (34) is juf van groep 5. Ze betrapte de moeder van haar leerling Koen, rommelend tussen haar spullen op haar bureau. Ze was niet blij met wat ze vond en nu neemt ze wraak. “Op mij, maar via hem. Mijn hart breekt.”
Ellis: “Dinsdagochtend, kwart over acht. Vandaag is het Juffendag. Alle leerkrachten van onze school vieren samen hun verjaardag. Vorig jaar was het nog Juffen-en-Meesterdag, maar vandaag gaat onze laatste meester, Joost, met pensioen.
Zodra ik de deur open, stormen dertig kinderen op me af met knalrode kaarsen op een rond spiegelend plateautje, twee hardgroene placemats, handcrèmes, douchelotions en zelfgemaakte knutsels. Op een doosje theezakjes zit een briefje van dyslectische Dylan: ‘Bedant juf voor al je hulp. Door jou hep ik beeter leren schreiven.’ Kleine Koen schuifelt bedrukt langs me heen – zonder cadeautje. Mijn hart breekt. Zijn moeder neemt wraak op mij via hem.
Vorige week betrapte ik haar terwijl ze aan het snuffelen was in ons heen-en-weerschrift, een overdrachtsrapport van mij en mijn collega dat goed verborgen ligt tussen de spullen op mijn bureau. Daarin bespreken we het wel en wee van de kinderen. Koen komt vaak in dit schrift voor, of eigenlijk: zijn moeder, omdat ze zo’n lastpak is. Een steekvlieg. Ze reageert tegen mijn collega nog weleens op iets wat ik volgens haar gezegd zou hebben, wat niet zo is. Dat schrift komt dan goed van pas.
Ik had juist in het schrift geschreven: ‘Let op, Koens moeder kan gaan mekkeren over de leestoets die we hebben verschoven.’ Mijn collega: ‘Koens moeder is op oorlogspad, ze zegt dat je Koen achterstelt.’ En: ‘Ik vind Koen erg stil, let even op zijn moeder.’ Ik wist nog niet of ze het schrift daadwerkelijk had gelezen. Maar nu weet ik het wel.
Alle kinderen hebben vandaag een vader en moeder bij zich om mij te bedanken, maar Koens moeder is in geen velden of wegen te bekennen. Ik heb diep medelijden met Koen. Alle cadeautjes liggen op de middentafel en elk kind laat trots zien wat hij of zij voor de juf heeft gekocht of gemaakt. Koen zit als enige aan zijn tafeltje, verscholen achter een boek. Ik vraag: ‘Koen, kom je me even helpen met uitpakken van de cadeautjes?’ Zo valt het niet op dat hij niets bij zich heeft. Koen kijkt me dankbaar aan en ik geef hem een knuffel.
We gaan naar de gymzaal om het afscheid te vieren van meester Joost. Mijn leerlingen hebben nooit bij hem in de klas gezeten – hij gaf alleen les aan groep acht. Daarom heeft niemand een cadeautje voor hem. Behalve Koen. Hij kijkt schichtig om zich heen als hij een reep Tony’s Chocolonely uit zijn tas haalt voor meester Joost. Joost neemt het cadeau verheugd in ontvangst maar ook verbaasd, want hij kent Koentje niet. Ik heb zin om met grote letters in het heen-en-weerschrift te schrijven: ‘ZO’N LIEF CADEAUTJE VAN KOEN GEKREGEN.’ En het daarna open op mijn bureau te laten liggen.”
Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
We kennen haar allemaal: de moeder die, terwijl jij nog druk staat te kletsen over traktaties en Cito-scores, al half in de auto zit. Niet omdat ze onvriendelijk is, maar omdat het schoolplein gewoon niet haar natuurlijke habitat is. En geloof ons: haar sterrenbeeld verraadt alles.
