Beeld: Shutterstock
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke week vertelt een lezeres over haar dilemma.
Irma (42) voert een co-ouderschap over haar dochters (10 en 7). Sinds kort heeft ze een vriend: Thomas (41).
“‘En dat zijn géén friends with benefits?’ Thomas wist niet wat hij hoorde toen ik hem tijdens onze tweede date vertelde dat ik meer mannelijke vrienden heb dan vrouwelijke. Sterker nog: mijn sterkste vriendschap is met een man, die ik al ken sinds de basisschool. Dat met geen van hen ooit iets seksueels gebeurd was, kon Thomas zich niet voorstellen.
Ik haalde onverschillig mijn schouders op. Mijn leven was wat het was, ik had niet het gevoel dat ik daarover verantwoording hoefde af te leggen aan een date. Hij was sowieso niet zoveel gewend op het gebied van vriendschappen, leerde ik; zijn sociale leven beperkte zich tot zijn dochters en zijn voetbalteam.
Lees ook:
‘Moet ik mijn zoon (4) zijn gestolen speeltje laten terugbrengen?’ >
Inmiddels zijn we een halfjaar samen. Elkaars kinderen hebben we nog niet ontmoet, elkaars beste vrienden wel. Tenminste: hij was op mijn verjaardagsfeest waar hij in één klap al mijn dierbaren ontmoette, en ik ben naar een voetbalwedstrijd van hem geweest. Intiemer wordt het niet, wat zijn vrienden betreft.
Voor Thomas voelt het als een warm bad, al die fijne mensen om ons heen. En daar wringt het dus: hij wil overal bij zijn. Dat vonden mijn vrienden en ik in het begin nog wel gezellig. Iedereen wilde hem dolgraag leren kennen en ik betrok hem graag bij mijn leven. Maar zo langzamerhand heb ik ook wel weer eens behoefte aan een avondje alléén met een vriend of vriendin. Je bespreekt dan toch heel andere dingen. Bovendien vind ik het belangrijk dat Thomas en ik ook afzonderlijk dingen doen.
Toen ik Thomas aan de telefoon had en me liet ontglippen dat mijn beste vriend het komende weekend langs zou komen, riep hij meteen: ‘O gezellig, dan breng ik de meiden uit logeren!’ Ehm, ik had juíst op zijn avond met kinderen afgesproken, zodat mijn beste vriend en ik even samen konden bijkletsen.
Ik probeerde het zo voorzichtig mogelijk te zeggen, maar Thomas voelde zich meteen enorm aan de kant gezet. Ik ben de vrouw van zijn dromen, zei hij, en dus wil hij me overal bij hebben. Dat ik dat anders zie, vindt hij lastig te verkroppen.
Ik houd al rekening met zijn gevoel door mijn beste vriend niet bij me te laten logeren. Meestal doen we dat wel. Dan zakken we zo door, dat naar huis rijden niet meer verantwoord is. Dat dát even wennen is voor een nieuwe partner, snap ik wel. Maar ik wil niet verplicht worden mijn partner te betrekken bij elke afspraak die ik maak.
Sindsdien is het kil tussen Thomas en mij, en ik twijfel. Moet ik hem maar even laten, er een tweede gesprek aan wijden en maar hopen dat hij bijtrekt, of zal ik hem toch uitnodigen op mijn vriendenavond?”
Meer dilemma’s van moeders lezen?
Volg ons op Facebook en Instagram.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
