‘Moet ik mijn kind (4) zijn gestolen speeltje laten terugbrengen?’

Bernadette (35) is moeder van Brent (4) en Lima (2). Ze woont samen met Corné (38).

“Het was zaterdagmiddag en Brent en ik deden boodschappen tijdens het middagslaapje van Lima. Mijn vriend Corné was thuis, maar het was al de hele dag druilerig buiten en zo had Brent toch even een uitje, dacht ik. Foute beslissing: Brent was eenmaal onderweg niet te harden. In de supermarkt zeurde hij om snoep dat hij niet mocht, bij de drogist om een speeltje dat hij had zien liggen, en boekjes halen in de bibliotheek, wat hij dus wél mocht, wilde hij niet. Ik was blij toen we anderhalf uur later weer thuis waren. Ik hing in stilte even een was op, kon hij even spelen met zijn vader.

‘Van jou gekregen’

Toen ik de woonkamer in kwam, zat Brent tot mijn stomme verbazing te spelen met het speeltje dat hij had gezien bij de drogist. ‘Hoe kom je daaraan?’, vroeg ik. ‘Weet ik niet’, antwoordde hij. ‘Hij zei dat hij het van jou had gekregen’, reageerde Corné bedremmeld. De verpakking lag al in de prullenbak.

‘Heb je dat gestolen?!’, riep ik, harder dan de bedoeling was. Brent schudde eerst driftig van nee, maar toen ik hem eraan herinnerde dat pikken niet mag, en jokken al helemaal niet, zette hij het onbedaarlijk op een brullen.

‘Het is toch al uitgepakt’

Het was een prul, nog geen twee euro waard, maar daar ging het natuurlijk niet om. ‘Niet stelen’ staat toch wel in de top drie van de opvoedregels van de meeste ouders, dacht ik zo.

‘Joh, laat hem er nu maar mee spelen, het is toch al uitgepakt’, zei Corné. Ik viel bijna van mijn stoel van verbazing. ‘Dan leren we hem alleen maar dat het oké is om te stelen’, wierp ik tegen. Inmiddels was het na sluitingstijd. ‘Ik ga maandag met hem terug naar de winkel om het hem te laten teruggeven.’

Corné vond dat ik veel te heftig reageerde, ik vond het op mijn beurt belachelijk dat hij zo laks omging met de situatie. ‘Sorry mama!’, riep Brent ondertussen in tranen, ‘ik doe het nooit meer.’ Ik liet hem zijn speeltje inleveren en zei dat ik hier eens even goed over moest nadenken.

Lees ook:
‘Moet ik mijn tienjarige zoon alleen naar de stad laten gaan?’ >

Eens gestolen, altijd gestolen

Maandag zou twee dagen later zijn. Een beetje laat om hem nog te straffen voor iets wat hij dagen geleden deed. Aan de andere kant: hij is vier, hij begrijpt echt wel dat een gestolen speeltje twee dagen later nog stééds een gestolen speeltje is.

Die avond draaide het uit op een fikse ruzie tussen Corné en mij. Hij vond dat ik Brent een trauma zou bezorgen als ik hem terugstuurde naar de winkel om alles op te biechten. Ik vond het een belangrijke, pedagogische les. Tja, die had Brent nu ook wel geleerd, dacht Corné, het kind was volledig overstuur. Hoe erg was het nou echt, als het voorgoed bij dit ene voorval zou blijven?

Vergeten

Het prul lag bovenop de kast, buiten Brents gezichtsveld; grote kans dat hij het hele ding maandag al vergeten zou zijn. De volgende dag hield ik nog een keer een preek over stelen en eerlijk zijn, en toen gebeurde het ergste: ik vergat het speeltje zelf ook. Pas tijdens het koken schoot het me te binnen, die maandagavond. Dus nu ligt het er nog steeds. Ondertussen heb ik toch een beetje een steen in mijn maag: moet ik mijn zoon zijn gestolen speeltje alsnog laten terugbrengen naar de winkel?”

Dit verhaal stond eerder in Kek Mama. 

Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.