Beeld: Shutterstock
De kinderen van Sherri Sacconaghi zijn praktisch volwassen, maar haar opvoeding zit er nog láng niet op, beseft ze.
Wat ze eigenlijk deed, de hele dag, vroeg zoon Dylan (17) zijn moeder Sherri een tijdje geleden, terwijl hij zijn kom half opgegeten cornflakes in de gootsteen smeet. Dat die kom niet stond te beschimmelen onder zijn bed was een prestatie op zich, vond Sherri, maar nu niet bepaald een teken dat haar opvoeding was afgerond. Toch stelde zoon: ‘Nu ik volgend jaar ga studeren, en mijn broertje bijna zestien is, zit jouw taak als thuisblijfmoeder er wel op, toch?’
Sherri, die blogt over het voorval, bleef er bijna in.
Kijk, eigenlijk had ze zich voorgenomen de Perfecte Moeder te zijn, toen haar jongens geboren werden. Met groene smoothies als ontbijt en prestatielijsten op de koelkast waarop de kinderen stickers konden verdienen voor goed gedrag. Normen en waarden, zouden ze leren, en fatsoenlijke gekleed naar school gaan.
Terugkijkend is dat misschien niet helemáál gelukt, zegt ze nu. Want het enige groene aan het ontbijt van haar kinderen was vaak de chemische marshmellow in hun cornflakeskom. Misschien schreeuwde ze iets vaker dan ze zich had voorgenomen en wat ze aantrokken naar school was werkelijk geen seconde een ding, omdat Sherri al lang blij was dat ze überhaupt hun bed uit waren en min of meer op tijd naar school vertrokken.
Lees ook:
Even niet opvoeden: ‘Papa op zakenreis betekent vakantie voor ons’ >
Er was nog wel tijd, dacht ze. Om ze op te voeden. Bij te spijkeren. Die voorbeeldige jongeren te creëren die ze voor ogen had. Maar misschien had haar zoon nu toch gelijk, en zat haar taak erop. En dat was even slikken, want die zo gewenste voorbeeldige jongens, lieten nog altijd sporen van natte, stinkende handdoeken achter in huis, en beschouwden kant-en-klare koeken als verantwoord ontbijt, lunch én avondeten. Hun stinksokken lagen nog altijd in een hoek van de keuken gesmeten, de toiletrollen waren altijd leeg en er waren meer meisjes gedumpt via WhatsApp dan zij zich durfde voor te stellen.
Gelukkig was daar een vriendin. Die zei: ‘O, maar het moeilijke stuk van de opvoeding begint nu pas. Want nu moet je ze loslaten, en toekijken hoe ze de ene domme beslissing na de andere nemen, terwijl er niets is wat je eraan kunt doen.’
Inmiddels is Sherri een paar maanden verder, sinds de cornflakes in de spoelbak, en heeft ze inderdaad de nodige ‘Denk je aans’ en ‘Vergeet niets’ ingeslikt. “Waar ik mijn kinderen vroeger behoedde niet in hondenpoep te trappen, laat ik ze er nu in stappen, maar maak hun sneakers schoon zodat ze het huis er niet mee bevuilen”, schrijft ze metaforisch. Ze houdt haar hart vast voor wanneer hun harten voor het eerst breken en natuurlijk zal ze wakker liggen wanneer ze het huis uitgaan. Want hoewel ze meer zal moeten loslaten; haar taak als opvoeder stopt nooit, realiseert ze zich. Al is het maar omdat er hopelijk ooit kleinkinderen komen.
Nog meer Kek Mama? Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief >
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
Daniel (38) dacht dat hij het allemaal voor elkaar had: een lieve vrouw, een zoontje van vier en pas een tweede kindje erbij. Maar waar het gezin op het eerste gezicht compleet leek, begon het van binnen langzaam uit elkaar te vallen.
Drie zussen, tegelijkertijd zwanger, hoe groot is die kans? Niet groot, maar het overkwam Melinde en haar zussen toch. ‘Ultiem geluk.’
Nog één mep en ik vertrek, dacht Yvonne (39) steeds. Toen vier jaar later – vele klappen en vernederingen verder – haar man Ivar ook een tik gaf aan dochter Milou (nu 5), had ze eindelijk de moed hem te verlaten.
