Beeld: Canva
Mensen met de ziekte van Crohn weten als geen ander: van je darmen kan je niet op aan. Dat weet Amélie ook, maar ja, ze wil deze ziekte ook niet haar leven laten overnemen. Al had ze deze bewuste avond misschien beter thuis kunnen blijven.
Ine (48), gescheiden, moeder van Max en Luuk: “De diagnose heb ik al jaren en er valt op zich prima mee te leven. De ziekte van Crohn is geen pretje, maar ik probeer het zo min mogelijk mijn leven te laten beïnvloeden. Bij opvlammingen is dat geen doen, dan is het afzien, maar in remissie probeer ik zoveel mogelijk te leven zoals ieder ander zou doen.
Sinds mijn scheiding ben ik er wel achter hoe fijn het was dat iemand weet van je ziekte en er ook goed mee om kan gaan. Mijn ex was het gewend en keek nergens meer van op. Dat was prettig. Nu ik langzaam weer wil gaan daten en op een paar datingapps zit, merk ik dat zeker niet alle mannen ermee om kunnen gaan.
Maar sommige wel, dus met de leukste daarvan besloot ik een date te plannen. Ik was zenuwachtig, ik had in geen jaren meer gedate en ook na de scheiding was het contact met verschillende mannen nooit tot een date gekomen. Maar nu dus wel. Ik zat net weer in een opvlamming – zo heet het als de ontstekingen weer heviger zijn, maar ik wilde doorzetten. Die stomme ziekte zou niet ook nog deze date met een daadwerkelijk leuke man in de weg staan!
Dus – tegen beter weten in, moet ik achteraf toegeven – ging ik naar de date met Joost. Lang verhaal kort: een paar windjes die me ontglipten, kon ik nog wel maskeren met een kuch of een iets te harde lach, maar vervolgens voelde ik dat mijn kringspier niet meer deed wat hij moest doen. Jup… Ik poepte tijdens de date in mijn broek. Niet een volledige drol, maar genoeg om het meteen te ruiken.
Ik werd knalrood en overwoog mijn opties. Ik had Joost wel verteld over mijn ziekte. Moest ik eerlijk zijn, of moest ik mezelf excuseren en in het toilet de schade bekijken en proberen te beperken? Joost vroeg wat er mis was, omdat ik er schijnbaar nogal moeilijk bij keek. Ik besloot het maar gewoon op te biechten, waarna ik alsnog naar het toilet ging. Leuk bedacht, maar dit was niet meer te redden. Ik stond te balen in de wc, toen ik een appje kreeg van Joost. ‘Zullen we onze date een andere keer voortzetten? Ik kan me voorstellen dat je liever naar huis wilt.’ Hoe lief is dat?
Joost liet zich gelukkig niet afschrikken door dit poepfiasco, inmiddels kunnen we er gelukkig hartelijk om lachen. We zijn nog altijd aan het daten en ik heb hem onlangs aan mijn kinderen voorgesteld. Het klikt, en dat hij goed met mijn ziekte om kan gaan is daar een grote speler in. Ook mijn zoons vinden hem aardig. Ik zie een mooie toekomst voor hem. Ha! Suck it, ziekte van Crohn! Je krijgt mij er niet onder.”
Als je dit ongemakkelijk vond, weet dan dat er nog veel meer manieren zijn om een eerste date ongelofelijk ongemakkelijk te maken. Bijvoorbeeld door een zwangerschap aan te kondigen. Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.
Weet je nog hoe je als baby voor het eerst in bad ging, of dat moment waarop je je moeder voor het eerst herkende? Waarschijnlijk niet. We kunnen ons niets herinneren van onze eerste levensjaren en dat leek altijd logisch, want ons brein zou toen simpelweg nog niet klaar zijn om herinneringen op te slaan.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
Want niet elke stiefmoeder is een boze heks met een appel… Stiefmoeders hebben het vaak zwaar te verduren. Bedankt, Disney – met je stiefmoeders die óf in spiegels praten óf gifappels brouwen. Want eerlijk is eerlijk, in het echte leven bestaan er ook héél veel geweldige stiefmoeders.
Je baby begint te huilen en je vraagt je af: moet je meteen reageren, even wachten of laat je jouw kleintje zelf leren kalmeren? De ene ouder zweert bij direct oppakken, de ander bij gelooft dat het beter is om de baby even te laten huilen. En alsof dat nog niet verwarrend genoeg is, zeggen […]
