Steeds meer scholen kiezen ervoor om voor ouders de toegang tot Magister te beperken, vooral als het gaat om inzage in cijfers en huiswerk van hun kinderen. Het doel? Minder stress en druk voor de leerlingen. Maaike maakte de beslissing om Magister links te laten liggen al veel eerder: “Als mijn dochter echt iets wil delen, hoor ik het wel.”
“Toen mijn dochter twee jaar geleden begon in de brugklas van havo/vwo, kon ik het niet laten om Magister dagelijks te checken. Ik wilde haar cijfers op de voet te volgen en haar zo ‘helpen’ beter te presteren.
Via Magister kan ik ieder cijfer, elke opmerking van de leraar en zelfs elk te laat momentje terugzien. In het begin had ik het niet eens door, maar die constante updates zorgden voor een soort controlestress bij ons allebei. Ze begon al te zuchten als ik weer op een bepaalde toon vroeg hoe die dag op school was gegaan, want ik wist natuurlijk het antwoord al. Tot ze me op een dag half boos, half geërgerd aankeek en zei: ‘Mam, dat is toch mijn probleem, niet het jouwe?’. Dat wat het moment dat bij mij het kwartje viel. Ze had gelijk, dit was haar middelbare schooltijd, niet de mijne.
Daarna heb ik mezelf een nieuwe filosofie aangeleerd: zolang ze haar vakken haalt, hoef ik me niet druk te maken. Als ze thuis enthousiast binnenkomt omdat ze een zes voor Engels heeft gehaald, dan feliciteer ik haar oprecht, zij is blij met een zes, waarom zou ik dan naar iets hogers streven. Daarnaast heb ik ook geen behoefte meer om haar huiswerk elke dag te controleren.
Mijn zesjesmentaliteit werkt verrassend goed voor ons allebei. Soms zeggen vriendinnen dat ik strenger moet zijn. Maar ik moet ook in de spiegel kijken; ik heb mijn hele leven wiskunde vermeden, dus zolang zij het beter doet dan ik, zit het wel goed.
Natuurlijk volg ik haar wel een beetje. Ik krijg weleens een mail van de school en ik ga naar de voortgangsgesprekken. Maar wat ik niet in Magister zie, weet ik ook niet – en dat vind ik stiekem helemaal prima. Mijn dochter krijgt haar cijfers zelf en wat mij betreft mag zij zelf beslissen wat ze deelt, zonder dat ik elk detail hoef te weten. Die ruimte zorgt voor rust en zelfstandigheid.
Ik vond het eerst wel spannend om die controle los te laten. Wat als ze stiekem haar huiswerk nooit meer maakt? Wat als die cijfers ineens kelderen zonder dat ik het weet? Maar die zorgen waren eigenlijk nergens voor nodig. Sinds ik haar zelf laat beslissen of ze iets wil bespreken, zijn haar cijfers onveranderd én ze vertelt me juist vaker hoe het gaat op school.
Ze kwam laatst naar me toe, stralend van trots: ‘Mam, ik had een acht voor natuurkunde!’ En voor het eerst kon ik echt oprecht verrast en trots zijn, omdat ik het cijfer niet al eerder in Magister had zien staan.
Natuurlijk heb ik het er ook met mijn dochter over gehad vóórdat ik deze beslissing nam, maar ook zij vindt het fijn dat ik niet alles check in Magister. Ze heeft vriendinnen waarvan de ouders dat wel doen en ze vertelde me dat een van hen zelfs niet naar huis durfde, omdat haar ouders al een onvoldoende op Magister hadden gezien voordat zij het zelf kon vertellen.
Ik weet zelfs niet of ik mijn Magister-wachtwoord nog weet en dat is een verademing. Ik vraag ik nu gewoon ’s avonds hoe ze haar dag heeft ervaren. Soms vertelt ze wat over een toets, soms niet. En dat is prima. Het is haar leven en haar verantwoordelijkheid.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
