‘Je kiest er niet voor om oma te worden, hè’

Dit vinden jullie;

Aisha: “Wij woonden ook ver bij familie vandaan toen we onze kinderen kregen en ja, we wisten dat er geen vangnet was. Het was echt heel pittig. Ik snap wel dat ze in dit geval hulp heeft gevraagd aan haar moeder en ík kan als moeder niet begrijpen dat ze daar ‘nee’ tegen zegt. Ik weet hoeveel één nacht goed slapen kan doen.” Haar kinderen zitten nu nog op de basisschool, maar als Aisha op een moment oma wordt… “Sta ik nog steeds voor ze klaar, want ook dat hoort voor mij bij kinderen krijgen.”

Miranda: “Jullie zijn samen, dus jullie kunnen elkaar best afwisselen. Om de nacht, zodat de ander kan doorslapen. Samen kom je er wel doorheen. Petje af voor alle alleenstaande ouders die er iedere nacht alleen voor staan!”

Sylvana: “Heb je het jongetje bij je in bed? Dat was mijn redding van de slapeloze nachten. Lekker bij mama in bed!”

Cynthia: “Ik snap de moeder en de oma. Wat nu als de baby bij oma slaapt en oma krijgt hem niet getroost? Misschien kan papa een nacht oppassen en mama bij oma slapen en zo af en toe afwisselen?”

Giny kan zich niet voorstellen dat zij ‘nee’ zou zeggen. “Ik zou als dochter ook teleurgesteld zijn. Natuurlijk kan je een vriendin of buurvrouw vragen, maar dat is toch anders dan je eigen moeder. Hopelijk doet oma wel leuke dingen met hem als hij wat ouder is.”

Hennie vindt het een zegen dat ze op haar kleinkinderen mag passen. “Ik pas na school op en ze mogen ook heerlijk blijven logeren. Zo leuk!”

Martine: “Misschien heeft deze oma hetzelfde met haar kinderen meegemaakt en wil ze dat niet nog eens ervaren. En daarbij komt: een kind is jouw keuze, niet die van jouw moeder.”

Annemiek: “Je kunt toch een oppas nemen? Oma is niet verplicht tot oppassen. Laat haar lekker de oma zijn die ze zelf wil!”

Marion: “Wat jammer dat je moeder niet beseft hoeveel ze mist. Wij willen ook geen vaste oppasdag, maar springen in waar nodig is of als de ouders er graag samen even tussenuit willen. Dat doen we dan met liefde.”

Deborah: “Je moeder is wel eerlijk.”

Geloof in geluk: “Van je ouders moet je het hebben! Rare cultuur hebben we in Nederland eigenlijk. Iedereen is voor zichzelf en op zichzelf. Ik kan me niet voorstellen dat ik later nee zou zeggen. Andersom trouwens ook niet: als ouders hulp nodig hebben zijn de kinderen ook negen van de tien keer te druk met zichzelf.”

Jeanet: “Tuurlijk pas ik in zo’n geval op. Voorwaarde is wel dat ze lekker thuisblijven en vroeg naar bed. Niet destructief de hort op!”

Priscilla: “Prima toch. Jij wilde kinderen. Zelf voor zorgen en niet gaan klagen dat andere mensen er niet op willen passen.”

Sarah: “Wat vervelend dat je geen hulp van je moeder krijgt… Ik heb het geluk dat mijn ouders er altijd zijn. Hun huis is echt het tweede huis van mijn kinderen. Je kindje een weekend naar je schoonouders, is dat geen optie?”

Marjelle: “Oma worden is geen keuze hè! Mijn man en ik werken nog gewoon, dus oppassen is bij ons niet eens een optie. Ik zou er ook niet op zitten te wachten om een slapeloze nacht te hebben en dan doodleuk de volgende ochtend als een zombie op de postauto te zitten. Als er kleinkinderen komen weten de kinderen dat wij niks voor ze kunnen doen, daar zijn we heel duidelijk in.”

Anouk kan juist “als moeder niet begrijpen dat je een ander zou belasten omdat jij even rust wil.”

Yvette: “Er zijn nachtnanny’s die in de nacht de zorgtaken op zich nemen. Als ik dat dertien jaar geleden had geweten had ik die meteen ingehuurd!”