‘Ik hield niet van mijn zoon toen hij net geboren was’

‘Toen de verloskundige mijn baby op m'n borst legde, was het enige wat ik dacht: ‘Is dit echt?”

‘De donkerste dagen van mijn leven'

Wendy was geschokt en vond de eerste week na haar bevalling ‘de donkerste week' van haar leven. ‘Mijn baby en ik waren gezond, godzijdank, maar mijn zoon was kieskeurig en dronk slecht aan de borst: steeds als ik hem mijn borsten aanbood, draaide hij weg, alsof hij niets met mij te maken wilde hebben.' Toen ze 48 uur na haar bevalling in de spiegel keek en vond dat ze er doodmoe uitzag, voelde dat als falen. ‘En er kwam een gedachte naar boven die ik me nooit had kunnen voorstellen. ‘Ik haat hem', ging er door mijn hoofd.'

Lees ook

‘Soms haat ik het om moeder te zijn' >

‘Ik kreeg hulp van een geweldig team'

De blogger vond zichzelf een monster. Dat ze niet direct verliefd was op haar bloedeigen kind; vreselijk. ‘Maar nadat ik keer op keer dacht dat ik de slechtste moeder ter wereld zou worden, kreeg ik hulp van een geweldig team: mijn verloskundige en mijn doula.' En een week na de bevalling begon Wendy de liefde te voelen. ‘Hij had heel goed gedronken en lag verzadigd op mijn schoot. Ik hield hem vast, keek hem in zijn ogen en dacht: ik hou zó veel van jou'.'

‘Het is een leerproces'

‘Een baby krijgen is moeilijk', vervolgt ze. ‘Maar het belangrijkste is dat het moederschap een leerproces is. Dus ben je niet vanaf het eerste moment verliefd op je kind? Dan is dat oké.'