Eigen beeld
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Er is woningnood in Nederland en zo ook bij ons thuis. Of beter gezegd: er is nood in onze woning. Puberella heeft zich namelijk gehuisvest in onze woning en ze lijkt niet meer weg te gaan. Ineens was ze daar. Mijn (bijna) altijd zo lieve en behulpzame oudste dochter heeft zich getransformeerd tot een echte puberella. Deze puberella kijkt 90 procent van de tijd ontevreden, zet zich tegen ons af, gilt en gooit met deuren. Ook heeft haar vocabulaire zich beperkt tot voornamelijk drie woorden: bruh, boeien en beschamend.
Dacht ik net de peuterpubertijd te hebben overleefd met de jongste en gaat de oudste in de pubertijd. Eigen schuld waarschijnlijk. We wilden zelf heel graag vier kinderen. Eigenlijk is er niet eens zoveel veranderd sinds de peuterpubertijd. Vroeger keek ze naar Tik Tak en nu naar TikTok. Vroeger luisterde ze naar K3 en nu naar K-pop. En vroeger werd ze boos, omdat ze geen kindermake-up op mocht en nu wordt ze boos, omdat ze geen echte make-up op mag. Bij een driftbui vroeger liet ze zich dramatisch op de grond vallen en nu gooit ze de deur van haar kamer dicht en laat ze zich dramatisch op bed vallen (ze is dus wel wat wijzer geworden, want een bed is toch zachter dan de grond). Wat wel is veranderd is dat ik vroeger een mooie prinses was en nu een lelijke heks. Nou prima, ik stap wel op mijn bezem en vlieg even naar een spa ofzo.
Toch had ik naast fysieke groei ook wel wat emotionele groei verwacht, maar alles moet opeens weer “nu”. Het lijkt wel of we terug in de tijd zijn gereisd. Ze wil nú gaatjes in haar oren, ze wil nú naar een vriendin, ze wil nú een Berlinerbol. Rustig uitleggen waarom het “nu” niet meteen kan, is er niet meer bij. Zodra ik mijn mond open doe, krijg ik gelijk een “laat me met rust” naar mijn hoofd.
Natuurlijk heb ik meteen aan dr. Google gevraagd wat normaal pubergedrag is en wat blijkt: mijn dochter schijnt een hele normale puber te zijn. De puberhersenen zijn tijdelijk (kan ik daarvan een garantie krijgen?) niet in balans door hormonen. Pubers reageren vanuit hun gevoel in plaats van hun verstand. Ze doen dingen zonder na te denken en door heftige emoties hebben ze sterk wisselende stemmingen, al lijken die stemmingen uitsluitend te wisselen tussen boos en chagrijnig. Ze zijn moe (check) en liggen voornamelijk op de bank (dubbelcheck).
We moeten dus maar een manier vinden om met haar buien om te gaan. Soms baal ik er wel van. Ik probeer het altijd gezellig te maken thuis, maar dan komt ze als een moppersmurf voorbij, die uitstraalt: “ik haat gezellig”. We proberen haar de ruimte te geven en haar uit te laten razen. Ze moet zich thuis ook veilig voelen om zich zelf te zijn (ook al voelt haar kamerdeur zich niet altijd even veilig). Daarna biedt ze wel vaak haar excuses aan. Ik merk ook dat ze eigenlijk gewoon veel bevestiging en liefde nodig heeft.
Daarnaast is het ook leuk en bijzonder om haar zelfstandiger te zien worden. Ze is al een paar keer alleen met vriendinnen gaan shoppen. De eerste keer vond ik dat heel spannend, maar ze houdt zich goed aan de afspraken. De laatste keer had ze zelfs voor al haar zusjes een klein cadeautje gekocht. Heel lief! Ik heb dus vertrouwen erin dat het toch wel goed komt met deze puberella en gelukkig vindt mijn jongste dochter mij nog wel een mooie prinses. Bruh!
Meer columns van Anouk lees je hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
Weet je nog hoe je als baby voor het eerst in bad ging, of dat moment waarop je je moeder voor het eerst herkende? Waarschijnlijk niet. We kunnen ons niets herinneren van onze eerste levensjaren en dat leek altijd logisch, want ons brein zou toen simpelweg nog niet klaar zijn om herinneringen op te slaan.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Want niet elke stiefmoeder is een boze heks met een appel… Stiefmoeders hebben het vaak zwaar te verduren. Bedankt, Disney – met je stiefmoeders die óf in spiegels praten óf gifappels brouwen. Want eerlijk is eerlijk, in het echte leven bestaan er ook héél veel geweldige stiefmoeders.
Je baby begint te huilen en je vraagt je af: moet je meteen reageren, even wachten of laat je jouw kleintje zelf leren kalmeren? De ene ouder zweert bij direct oppakken, de ander bij gelooft dat het beter is om de baby even te laten huilen. En alsof dat nog niet verwarrend genoeg is, zeggen […]