‘Ik dacht altijd dat zwangerschapsverlof een soort vakantie was, maar het tegendeel bleek waar’

‘Mysterieus’ noemde Diana het fenomeen verlof, toen ze zelf nog geen kinderen had. ‘Collega’s die met verlof gingen, gingen gewoon op een dag weg’, vertelt ze. ‘Vlak daarna kregen we te horen dat ze een baby hadden gekregen en een paar maanden later kwamen ze moe maar trots terug, om foto’s te laten zien van hun baby. Ik realiseerde me dat niemand echt sprak over hoe die tijd écht was.’
 

Keihard werken

Toen Diana zelf zwanger werd, keek ze uit naar haar eigen verlof. ‘Door het beeld van mijn collega’s dacht ik dat mijn verlof een soort vakantie zou zijn. Natuurlijk, ik moest voor mijn baby gaan zorgen, maar wauw – een paar weken vrij zijn leek me ook heerlijk.’
 

Lees ook:
‘In de kraamtijd had ook voor míj gezorgd moeten worden’ >

En toen beviel ze. ‘En bleek alles anders’, geeft Diana toe. ‘Verlof was helemaal geen vakantie. Het was keihard werken – ik had geen vrije dagen, mijn ‘kleine baas’ riep me herhaaldelijk als ik nét even sliep en ondertussen probeerde ik te genezen van de bevalling.’
 

Hersteltijd

Daarnaast kwam Diana erachter dat ze haar echte baan miste. ‘Daar had ik niet op gerekend. Ik miste mijn collega’s en het voeren van volwassen gesprekken. Ook leerde ik dat het verlof niet alleen over het verzorgen van je baby gaat. Mijn lichaam moest ook herstellen – fysiek was dat het meest intense dat ik ooit heb gedaan.’

Dat ze haar oude lichaam in verloftijd wel weer terug zou krijgen – zoals ze tijdens haar zwangerschap dacht – bleek dus ook een verkeerde gedachte. ‘Ik zat er helemaal naast’, zegt ze nu. ‘De hormonen gierden door mijn lijf. Daardoor zat ik tijdens mijn verlof veel minder lekker in mijn vel dan toen ik zwanger was’.