Beeld: Unsplash
Zonder shopverbod was het Sylvia nooit gelukt om een boek te schrijven. Ze is afgekickt en trots op haar boek. Nu alleen het geld nog.
Sylvia Holtslag (40), relatie met Jorin (32) en moeder van zoontje Jimmy (4).
“Mijn hele leven ben ik al verslavingsgevoelig. Ik heb een heftige jeugd gehad en verloor mijn vader op jonge leeftijd. Dat kon ik niet goed verwerken en dat uitte zich onder andere in de eetverslaving boulimia nervosa. Als het slecht met me ging, had ik vreetbuien, maar omdat ik niet dik wilde worden, spuugde ik mijn eten weer uit. Door therapie ben ik op mijn twintigste van mijn eetstoornis afgekomen, maar toch sluimerde er altijd wat onbehagen op de achtergrond.
Er kwam een nieuwe verslaving voor in de plaats, namelijk shoppen. Die explodeerde tijdens mijn huwelijk. Mijn ex-man en ik hadden een uitzendbureau en verdienden dik. Ik haalde er een maandsalaris uit van 4300 euro en kon niet omgaan met al dat geld. Ieder weekend ging ik de stad in en beloonde ik mezelf met minimaal één leuke outfit. 300 euro was niets, en mijn kledingkast puilde uit. Aan de buitenkant was ik een geslaagde zakenvrouw die de laatste mode volgde. Vanbinnen werd ik steeds ongelukkiger. Mijn leven voelde betekenisloos en liet zich niet meer vullen met tasjes met nieuwe spullen.
Mijn ex-man wilde nog steeds snel en veel verdienen, maar ik voelde me daar niet goed meer bij. Ik ben uiteindelijk zelfs mede daarom gescheiden. Het geld dat ik meekreeg uit mijn bedrijf stortte ik op een spaarrekening, voor later. Omdat ik half Pools ben, vertrok ik voor een jaar naar Polen. Daar moest ik rondkomen van 500 euro in de maand, iets waar ik bewust voor koos. Ik kwam weer met beide benen op de grond – het enige wat ik met dat salaris immers kon doen was windowshoppen.
Daarna ben ik opnieuw begonnen in Nederland. Ik vond een baan als docent, ontmoette er mijn huidige vriend Jorin en we kregen samen zoontje Jimmy. Ik was hartstikke gelukkig met mijn nieuwe relatie en het moederschap, maar ontwikkelde een ongezonde manier van omgaan met stress en werkdruk. Die ontliep ik door weer te gaan shoppen. Deze keer niet meer in winkels, maar online.
Mijn shopverslaving manifesteerde zich in een andere vorm. Niet langer gaf ik honderden euro’s uit aan kleding, ik besteedde er vooral veel tijd aan. Dan ging ik naar een fashionwebsite, ploos de hele collectie uit, stopte alles wat ik leuk vond in mijn winkelmandje en koos op het allerlaatst voor één truitje van drie tientjes of ik bestelde alles, maar hield één jurk. Ik had dan wel mijn kick, maar niet de kater. Alleen kostte al die uitzoekerij me uren. Ik deed het vooral op die momenten waarop ik eigenlijk zou moeten studeren – naast mijn baan als docent studeerde ik voedingsleer. Shoppen werd mijn escape tijdens lastige opgaves. Maar daarmee kwam ik mezelf vreselijk tegen, want mijn huiswerk moest wel af en dus werkte ik tot diep in de nacht door. Jorin mopperde wel dat hij me niet gezellig vond, maar wist niet dat het door mijn shopgedrag kwam dat ik avond na avond tegen één uur pas in bed stapte.
Lees ook
‘Mama, misschien moet je nu toch echt eens gaan sparen’ >
Twee jaar geleden was er een reorganisatie op mijn werk. Ik zag het als de kans om weer voor mezelf te beginnen. In hart en nieren blijf ik toch een ondernemer, en ik kreeg nog 10.000 euro aan ontslagvergoeding mee ook. Bovendien wilde ik iets doen met gezonde voeding – helemaal toen mijn ouders overleden aan de gevolgen van een ongezonde leefstijl. Zelf ben ik overtuigd van intermittent fasting – waarbij je slechts tussen bepaalde tijden eet – en er was nog geen goed Nederlands boek op de markt. Zeker niet met een compleet programma met weekmenu’s en recepten. Ik wilde het graag maken en in eigen beheer uitbrengen, maar dat kon niet als ik tegelijkertijd weer uren zou gaan zoeken naar leuke jurkjes met bijpassende schoenen.
Dus heb ik mezelf op mijn verjaardag op een shopverbod van een jaar gezet. Ik ben direct voor mijn vrienden en familie uit de kast gekomen met mijn verslaving. Zij schrokken, wisten er niets van. Ik wilde open en eerlijk zijn, zodat mijn omgeving me in de gaten zou houden en afremmen als ik eventueel de fout in zou gaan. Met Jimmy als uitzondering. Shoppen voor hem telde niet mee. Om mezelf te beschermen, deed ik dat zo veel mogelijk in kledingwinkels. En gelukkig heb ik een schat van een schoonmoeder die regelmatig aankwam met een leuke broek of shirt, dus ik werd niet te veel op de proef gesteld.
In het begin was het supermoeilijk. Ik ben dol op de uitverkoop en ik miste de troost die het webshoppen me gaf als ik het moeilijk had. Maar naarmate de tijd vorderde ging het me steeds beter af. Of het me is gelukt echt een jaar lang niet te shoppen? Heel eerlijk: nee. Twee keer heb ik me laten verleiden iets nieuws aan te schaffen. Een nepleren jasje vond ik bijvoorbeeld zo gaaf, die móest ik hebben. Ik had wel geregeld dat Jorin het voor me kocht, zodat ik mijn belofte aan mezelf niet brak. Toch voelde het als valsspelen.
Ondanks dat ik een jaar lang niks heb uitgegeven, ben ik er financieel nog niet op vooruitgegaan. Ik werk als lifestylecoach en ontvang inkomsten uit mijn boek, maar wacht op betalingen van facturen. Mijn inkomen varieert. De ene maand is het 4000 euro, de andere 1300. Gelukkig heeft Jorin een eigen sportschool die goed loopt, want ik heb de kosten van mijn boek er nog niet uit – bij elkaar heb ik er maar liefst 43.000 euro aan besteed. Toch was het me iedere cent waard – en de voldoening die ik voelde toen het af was, is ongekend.
Hoe dan ook is dat shopstopjaar goed voor me geweest. Niet alleen liet ik me niet afleiden en kon ik negen maanden lang vol aan de bak met schrijven, ik hield ook nog tijd over voor mijn gezin. En door het afkicken ben ik verlost van de drang te móeten kopen. Ik dacht dat ik meteen naar de winkel zou sprinten zodra het jaar om was, maar het heeft zelfs nog drie weken geduurd voordat ik weer iets aanschafte: een paar simpele zwarte gympen. Die passen tenminste overal bij.”
Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Als ouder probeer je alles zo goed mogelijk te doen voor je kind. Maar wat als je goede intenties onverwacht botsten met de – soms bijzondere – schoolregels? Isa ontdekte dit op de harde manier toen een onschuldige waterfles voor drama zorgde.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (10), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Schoonmoeders: je kunt niet zonder ze, maar soms halen ze ook het bloed onder je nagels vandaan. Zeker als ze, met de beste bedoelingen, over je grenzen heen walsen. Maria kon haar ogen niet geloven toen haar baby na een dagje bij oma met gaatjes in haar oren thuiskwam.
Wat als je tegelijkertijd zwanger blijkt te zijn met je schoonzus, maar hun kindje niet levensvatbaar blijkt te zijn? Geluk en verdriet gaan hand in hand, ervaarde Natascha aan den lijve.
Kinderen slepen hun knuffel overal mee naartoe. Ze slapen met hun lievelingsbeer en troosten zich ermee bij verdriet. Maar wist je dat sommige ouders de knuffels van hun kind regelmatig opbergen in de vriezer? De reden is verrassend.
Bizarre, hormonale of gewoonweg crazy aankopen. We doen ze allemaal weleens. Wekelijks vertelt een moeder aan Kek Mama over haar grootste, duurste of vreemdste miskoop. Deze keer Chantal (35) die een dure winterjas kocht voor haar dochter.