‘Mijn man krijgt een rolberoerte als hij hoort hoeveel kleding ik voor onze zoon koop’

Het kerstrapport van Maya (6) was niet al te best. Met lezen en rekenen scoorde ze onvoldoende, haar werkhouding kon een stuk beter en ook concentratie bleek niet haar beste kant. Toch prijkten er ook vier kruisjes – de hoogst haalbare score – op het rapport. Die waren voor ‘uiterlijke verzorging’. Onderaan de lijst was ruimte voor een persoonlijke noot van de leerkracht. Naast een aantal aardige opmerkingen over haar gedrag, behulpzaamheid en werkhouding, schreef de juf: ‘Wat zie je er toch elke dag weer geweldig gekleed uit, Maya.’
 

Waardering

Maya’s moeder Evelien (35) straalde van oor tot oor toen ze de opmerking las. Zij ziet de waardering voor haar dochters outfitjes als de kroon op haar werk. “Elke avond kiezen Maya en ik de outfit voor de volgende dag uit: van kleren tot haarspeldjes en schoenen. Ik struin het internet af en we shoppen in de leukste kledingboetiekjes. Alles is even duur, maar ons prinsesje mag wat kosten.”
 

Eerste indruk telt

Evelien vindt het mooi dat haar dochters kledingstijl wordt bewonderd. Volgens haar draait alles om de eerste indruk. Die is belangrijk. Ook als je zes bent. Over de magere kruisjes voor rekenen en taal haalt ze haar schouders op: “Maya is nog zo jong. We hebben het hier niet over de Cito-uitslag, maar over groep drie. Die cijfers haalt ze wel op. Als ik Maya vergelijk met andere kinderen, ziet ze er altijd veel hipper uit. Ik zie af en toe meiden rondlopen in de kleren van hun grote zus. Begrijpelijk als je meerdere kinderen hebt, maar Maya is enig kind en dat maakt dat je toch net iets sneller twee nieuwe winterjassen koopt. Met maar één kind is het financieel makkelijker op te brengen haar eens lekker te verwennen.”
 

‘Mijn man vindt het geldverspilling’

Ook Mari-Lise (37) heeft één kind, een zoon die ze graag buitensporig in het nieuw steekt. Als haar man zou weten wat ze allemaal uitgeeft aan kleding en schoenen voor Daniël (9) zou hij een rolberoerte krijgen. “Meestal lieg ik over uitverkoopjes of krijgertjes of een mazzel op Marktplaats, terwijl ik gewoon naar de Bijenkorf ben geweest en de volle mep heb betaald. Ik knip de prijskaarten eraf of was een overhemd voordat ik het in de kast hang, zodat het tweedehands lijkt.” Niet dat haar man Steven gierig is of dat ze het niet kunnen betalen, het gaat hem om het principe. “Hij vindt het zonde om een jongetje van negen in Petit Bateau en Burberry te hullen. Daniël is nog in de groei, een spijkerbroek van € 180 vindt Steven gewoon geldverspilling. Ook omdat Daniël graag voetbalt en de slidings-technieken nog niet helemaal beheerst en dus regelmatig met een gat in zijn knie thuiskomt. Als zo’n broek dan net een maand oud is, doet dat pijn.”
 

Gebrek aan eigen smaak

Haar man heeft natuurlijk groot gelijk, geeft Mari-Lise toe, maar ze kan het gewoon niet laten. “Dat bruine Burberry-ruitje staat Daniël zo goed. Blonde stekels, wit overhemd, jeans met omgeslagen pijpen, bretels en bijpassende sneakers – bij elkaar al snel zevenhonderd euro, maar dan ziet hij er wel uit om op te vreten. Een van mijn vriendinnen probeert me qua kledingstijl na te apen. Maar zij laat alles uit Turkije komen, de namaakvariant van een paar euro. Je ziet van verre dat het nep is. Ik zou me rot schamen als mijn kind er zo bij zou lopen. Het zegt niets over stijl of klasse, eerder over een gebrek aan eigen smaak.”
 

Lees ook
‘Mijn man vindt merkkleding voor kinderen zonde van het geld. Heeft hij gelijk?’ >
 

Jurken maken gelukkig

Gebrek aan een eigen smaak kan de dochter van Marcella (43) absoluut niet verweten worden. “Naómi is nu elf, maar als peuter wist ze al wat ze aan wilde. Als tweejarige weigerde ze een broek te dragen. Cirkelrokken moesten het zijn, met tule en kant en strikken. Prinsessenjurken en baljurken van Oilily en Jottum. “Tegenwoordig draagt ze wel af en toe een jeans van Guess maar van een leuke jurk krijgt ze een gigantische smile op haar gezicht. Dan is ze helemaal gelukkig en ik uiteraard ook, want ik wil alles doen om mijn kind blij te maken.”
 

Ontvangst met Prosecco

Marcella gaat al jaren naar dezelfde kinderkledingwinkel waar ze wordt ontvangen met Prosecco. “De eigenaresse appt me zodra de nieuwe zomer- of wintercollectie binnenkomt. Ze houdt een speciaal rekje voor Naómi achter. Naómi beslist zelf wat ze wel of niet mooi vindt. Op zich ben ik geen merkenfreak, maar ik houd wel van kwaliteit. Een T-shirtje is al snel € 90, een jurk kost tussen de € 150 en € 190. Ach, ik kijk niet eens naar de prijs. Ik geef in die winkel zo een maandsalaris uit, ik word niet voor niets ontvangen met bubbelwijn. En dat dus twee keer per jaar, in het voor- en naseizoen. En heel af en toe nog eens als ze iets bijzonders heeft.”
 

Overdressed

Dat haar dochter regelmatig overdressed op school verschijnt en dat mensen dat soms raar vinden, deert Marcella niet. “Ik heb een wasmachine, roep ik altijd. Of ze nu een roze jurk aanheeft of een donkerblauw shirt, wassen moet je toch. Ze ging een keer naar de overblijf, omdat ze dat ook eens mee wilde maken. Normaal vangt mijn moeder haar op, maar haar vriendinnetjes bleven altijd over en gingen daarna met elkaar op het klimrek spelen. Dat wilde ze ook, maar de overblijfmoeders durfden Naómi niet buiten te laten spelen. Ze droeg een witte overgooier met tule en kantjes, een witte legging en een witte bolero. Hoe Naómi ook zei dat ze best vies mocht worden, de overblijfmoeders wilden me bellen voor toestemming. Pas toen ik ze verzekerde dat ik het geen probleem vond, lieten ze haar gaan. Nou ja zeg, ik wil dat mijn kind er goed uitziet, maar ze mag wel kind zijn hoor.”
 

‘Er wordt over mij geroddeld’

Marcella weet dat er achter haar rug op het schoolplein wordt geroddeld over de exorbitante kledingstijl van Naómi. “De andere moeders vinden het gekkenwerk dat ik rustig € 2500 aan een wintergarderobe uitgeef. Ik heb dat ooit een keer verteld tijdens een knutselmiddag en toen zag ik allemaal geschokte gezichten. Belachelijk. Ik heb een eigen bloemenzaak die goed draait en kan het makkelijk betalen. Bovendien is het ook een stukje compensatie. Ik werk zes dagen per week, af en toe wil ik mijn dochter verwennen. Vriendinnen gaan heel vaak shoppen, daar heb ik geen tijd voor. Ze vergeten dat elke week iets kopen bij de H&M of Zara ook geld kost. Ik ga liever twee keer per jaar naar die ene winkel, drink mijn wijntje, laat Naómi alles passen en ben weer voor maanden klaar. En aan aparte kleding hangt nou eenmaal een prijskaartje. Ik wil gewoon niet dat ze er hetzelfde uitziet als alle andere kinderen in haar klas.”
 

Kledingbudget

Het Nibud stelt dat kinderen aan kleding tot twaalf jaar gemiddeld € 35 per maand kosten, daarna is het € 50 tot hun achttiende. Lijkt niet heel realistisch. Volgens het CBS besteden stellen met jonge kinderen betrekkelijk veel aan kleren en schoenen. Gemiddeld 7,4% van het huishoudbudget. Bij Tamara (29) en haar vriend Marco (30) ligt dat percentage nog een stuk hoger. “Eerlijk gezegd leven we ruim boven onze stand.” Tamara is zweminstructrice, Marco werkt bij de brandweer. “We verdienen samen best aardig, maar de inkomsten staan niet in verhouding tot de uitgaven aan de kinderen. Onze tweeling Mika en Lars (7) zitten allebei op voetbal en turnen, ik betaal een vermogen aan schoolgeld en dan hebben ze een kledingbudget dat sowieso het dubbele is dan dat van mijn man en mij. Voor de jongens koop ik Vingino, McGregor en Nike, zelf doe ik het met Primark.
 

‘De kinderbijslag wordt meteen uitgegeven’

Zodra de kinderbijslag binnenkomt ga ik online om de beste deals te zoeken. Die € 500 is op voor ik het weet. Mika en Lars zijn het eigenlijk niet waard. Lars tekent als het even kan op zijn shirts. Met balpen. Vindt-ie grappig. Mika knipt als hij knutselt per ongeluk in de mouw van zijn shirt en remt op de fiets het liefst met de neuzen van zijn Nikes. Met je rem remmen is zo niet cool.”
 

Hoge levensstandaard

Tamara lacht erom, maar vindt het natuurlijk niet echt leuk. “Ik zou Lars eigenlijk een Zeemannetje of Wibra-shirt aan moeten trekken en Mika gympies van de Schoenenreus, maar daar kan ik op hun school in Amsterdam-Zuid niet mee aankomen. Dan worden ze gepest en dat lijkt me vreselijk. De levensstandaard is hier hoog. Kinderen worden gebracht met Range Rovers en Tesla’s en hullen zich in de laatste mode. Wie niet de allernieuwste Nike Air Max draagt, telt niet mee. Dat zijn schoenen van € 145 waar ze met een beetje pech een half seizoen mee doen. En dan hebben wij ook nog een tweeling. De jongens groeien tegelijk uit hun kleren. Om het nog enigszins betaalbaar te houden sla ik mijn slag in de uitverkoop of outletcenters, af en toe zoek ik op Marktplaats naar tweedehands merkkleding. En als het echt niet anders kan, staan we die maand maar even rood.”
 

Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.

Meer Kek Mama? Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief >