Beeld: Getty Images
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Lilly (30) is getrouwd met Derek (33) en moeder van Kick (4).
“Na een blakende zwangerschap en vlotte bevalling, stond ik alweer te trappelen voor een nieuwe zwangerschap voordat Kick een jaar was. Derek en ik droomden allebei ons hele leven al van een groot gezin, en nu de eerste telg geboren was, werd die wens alleen maar sterker.
De natuur was ons gunstig gezind en op de eerste verjaardag van onze zoon, hielden we ons nieuwste geheimpje stilletjes voor onszelf; deze dag draaide om Kick. De prille zwangerschap liep na zeven weken mis. Verdrietig, maar geen reden tot zorg. We droogden onze tranen, lieten onze wens even liggen om te bekomen van ons verlies, en vier maanden later was ik opnieuw in verwachting.
“Nog een miskraam volgde, ik zag mijn droom van een groot gezin steeds meer in duigen vallen”
Een beetje huiverig lag ik met zeven weken al bij de verloskundige voor een echo. Alles leek prachtig, toen ik met elf weken bloed verloor, en kort daarop het vruchtje. Nog een miskraam volgde, ik zag mijn droom van een groot gezin steeds meer in duigen vallen. Ik prees me dolgelukkig met Kick, de pijn van nóg een miskraam kon ik niet meer aan. Dus meldde ik aan Derek dat ik een tweede kind niet langer aandurfde.
Lees ook – Julia hield haar zwangerschap geheim: ‘Ik was voorbereid op rouw, niet op een baby’ >
Derek bleef monter in een gezonde zwangerschap geloven. En hoewel we voorzichtig deden, raakte ik een vijfde keer in verwachting. Vanaf de positieve zwangerschapstest kon ik alleen maar huilen. Natuurlijk wilde ik nog een kind, maar mentaal zette ik me al schrap voor het zoveelste verlies.
“Bij het kleinste pijntje raak ik in paniek”
De zwangerschap hield stand, en ondertussen ben ik vijf maanden in verwachting. De gynaecoloog houdt me nauwkeurig in de gaten en er is geen reden gevonden voor mijn miskramen. ‘Ik zou dus zoveel mogelijk van je zwangerschap genieten’, zegt zij. Maar dat lukt me niet. Ik durf met niet te hechten aan mijn baby en ben 24 uur per dag bezorgd voor wat allemaal mis kan gaan. Bij het kleinste pijntje raak ik in paniek. Niet bevorderlijk voor de gezondheid van mijn kind, maar ik krijg mijn gevoel niet uitgeschakeld. Hoe laat ik deze zwangerschap niet langer leiden door mijn miskramen?” Meer afleveringen van het dilemma? Elke dinsdag komt er een nieuw verhaal op KekMama.nl. Lees hier de eerdere dilemma’s.
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”
