Beeld: Shutterstock
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat hulp gebruiken. Elke week vertelt een moeder over haar dilemma.
Daisy (43) is moeder van James (10) en getrouwd met Danny (44).
“Danny en ik komen uit families met grote mensen. Lang, struis. Dat is onze bouw, geen morbide obesitas. Dat James bij zijn geboorte al bijna vijf kilo woog, was geen verrassing. Dat hij in groep één een kop groter was dan de rest van de klas, ook niet. Inmiddels is hij tien, en weegt achtenvijftig kilo bij één meter zestig. Teveel op zijn leeftijd, maar in mijn ogen niet ongezond.
Daar denkt de rest van de wereld anders over. Het consultatiebureau, de schoolarts, de mensen op straat; allemaal denken ze dat ik mijn kind verkeerd opvoed. Dat ik hem de verkeerde voeding geef, en hem te weinig laat bewegen. Ik kook uitsluitend biologisch met veel groenten. Producten als mayonaise en snoep heb ik niet eens in huis. James vindt gedroogde dadels een traktatie, en áls hij al eens friet krijgt, heb ik die zelf gemaakt van zoete aardappel, en dipt hij ze in yoghurtsaus. Daarnaast bokst hij twee keer per week, en na schooltijd speelt hij altijd buiten.
Lees ook:
Met déze fitness-spullen kun je gewoon thuis sporten >
Hoewel ik niet twijfel aan zijn gestel – ik weet exact wat erin gaat, en qua gezonde voedingsstoffen ken ik geen kind dat dat evenaart – heb ik toch geprobeerd James op dieet te zetten. Geraffineerde suiker krijgt hij niet, maar eerlijk is eerlijk: een avocado bevat ook veel calorieën. Ik koos makkelijker verteerbare ingrediënten en probeerde zijn porties kleiner te maken. Het arme kind kwam om van de honger.
Omdat hij wel wordt gepest met zijn postuur, heb ik een diëtist ingeschakeld. Die viel bijna om toen ze zag wat ik mijn gezin voorschotel; ze had nog nooit zo’n gezond eetpatroon gezien. Het kwam dus echt aan op de hoeveelheden, maar een kind in de groei mag ook geen honger lijden. Een gevalletje ‘het is wat het is’, dus.
Ondertussen worstel ik met de vraag hoe ik James weerbaar kan maken tegen de reacties in zijn omgeving. Ik vind het belangrijk dat hij gelukkig is en weet dat hij goed is zoals hij is. Eigenlijk wíl ik zijn voeding ook helemaal niet aanpassen, omdat ik bang ben dat hij dan juist naar ongezonde dingen gaat grijpen. Gezonde voeding is zijn normaal; dat wil ik vooral zo houden.
Zelf denk ik dat hij vanzelf wel uit zijn puppyvet groeit. De artsen voorspellen dat hij bijna twee meter zal worden. Dat is even lang als Danny, en die is wel breed, maar niet te dik. Ik ben er alleen wel klaar mee om dat aan iedereen te verantwoorden. Hoe zorg ik ervoor dat mijn kind minder last heeft van de vooroordelen in zijn omgeving?”
Meer Kek Mama? Volg ons op Facebook en Instagram.
Wat begon als een onschuldige stranddag, veranderde onverwachts in een moment van pure paniek voor Elise en haar gezin toen haar vriend de zee in ging.
Kinderen en een outfit kiezen: het is een combinatie die in veel gezinnen zorgt voor dagelijkse discussies, dramatische modeshows en onverwachte stijlkeuzes. Wat doe je als ouder: blijf je strijden, of laat je ze een keer zelf ervaren wat werkt en niet? Maartje koos voor dat laatste.
Als je je kindje bij iemand onderbrengt, wil je diegene echt kunnen vertrouwen. Logisch. Als dat in de praktijk niet blijkt te kunnen, is dat als een klap in je gezicht. Het overkwam Nikkie.
Je weet dat beklemmende gevoel als je per ongeluk appjes leest die niet voor jouw ogen bestemd waren? Of als je partner wel héél vaak “gewoon een collega” noemt? Experts slaan alarm: emotionele affaires komen steeds vaker voor. En nee, het hoeft niet fysiek te zijn om pijnlijk te zijn.
Voor de schoolfoto kleed je je kind natuurlijk aan in de mooiste kleren. Haartjes leuk. Snoeten goed gepoetst. Hopen dat er geen gaten zijn gevallen in het gezicht of gebit. Nou ja, dit geldt vooral voor moeders. Vaders houden er vaak toch net een andere standaard op na.
Een avondje uit eten met het gezin kan heerlijk zijn, even geen afwas, lekker eten en quality time. Maar voor de bediening is het soms een heel ander verhaal. Want hoewel kinderen vaak de schuld krijgen van rommel en chaos, zijn het verrassend vaak de ouders die het meeste gedoe veroorzaken.
