Lindsay Neuman zat met haar handen in het haar toen haar zoon geen enkel vast voedsel naar binnen kreeg. Ze vertelt op haar blog hoe ze na lang zoeken dé oplossing vond. ‘Mijn zoon kan nu weer genieten van eten.’
Lees verder onder de advertentie
De zoon van Lindsay was drie jaar oud toen bij hem een ernstige ontsteking van de slokdarm geconstateerd werd. ‘Dat betekende dat hij alleen vloeistoffen naar binnen kreeg’, vertelt ze. ‘Hij dronk alleen maar melk en gepureerd voedsel. Als ik hem vast voedsel aanbood, stikte hij er bijna in en bleef hij vervolgens de hele nacht wakker.’
Lees verder onder de advertentie
Likken of kussen
Lindsay schakelde arts na arts in, maar dat mocht niet baten. ‘Ik kreeg te horen dat veel kinderen kieskeurige eters zijn.’ Uiteindelijk kwam ze terecht bij een voedingstherapeut. ‘Dat bleek dé oplossing. Mijn zoon was inmiddels doodsbang voor eten, maar de therapeut leerde hem om eten te zien als iets leuks.’
Lees verder onder de advertentie
Nog meer persoonlijke verhalen lezen? Neem een abonnement op Kek Mama >
Haar zoon leerde spelenderwijs hapjes te nemen, bijvoorbeeld met hulp van een kaartspel. ‘Hij werd aangemoedigd om thuis het aantal hapjes te eten dat op de kaart stond. Ook leerde de therapeut hem om voedsel te ontdekken, door het aan te raken, likken of kussen.’
Overwinning
Al snel zag Lindsay verandering: ‘Hoewel het eten thuis een uur duurde, begon mijn zoon steeds meer eten te verdragen. Natuurlijk waren er dingen waarvan hij buikpijn kreeg of alsnog moest overgeven – zo heb ik geleerd dat ik hem geen verse groenten of fruit kan geven en dat hij ziek wordt van kraanwater. Maar over het algemeen maakte hij enorme stappen.’
Volgens Lindsay is het hele gezin dankzij de voedingstherapie dichter bij elkaar gekomen. ‘Hij moedigt zijn zussen ’s avonds zelfs aan om iets te proberen: ‘Al is het maar één hapje!’ Elk beetje eten dat hij nu neemt, zie ik als een kleine overwinning. Ik had zelfs tranen in mijn ogen toen hij laatst voor het eerst muesli at.’
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.