Beeld: Shutterstock
Lindsay Neuman zat met haar handen in het haar toen haar zoon geen enkel vast voedsel naar binnen kreeg. Ze vertelt op haar blog hoe ze na lang zoeken dé oplossing vond. ‘Mijn zoon kan nu weer genieten van eten.’
De zoon van Lindsay was drie jaar oud toen bij hem een ernstige ontsteking van de slokdarm geconstateerd werd. ‘Dat betekende dat hij alleen vloeistoffen naar binnen kreeg’, vertelt ze. ‘Hij dronk alleen maar melk en gepureerd voedsel. Als ik hem vast voedsel aanbood, stikte hij er bijna in en bleef hij vervolgens de hele nacht wakker.’
Lindsay schakelde arts na arts in, maar dat mocht niet baten. ‘Ik kreeg te horen dat veel kinderen kieskeurige eters zijn.’ Uiteindelijk kwam ze terecht bij een voedingstherapeut. ‘Dat bleek dé oplossing. Mijn zoon was inmiddels doodsbang voor eten, maar de therapeut leerde hem om eten te zien als iets leuks.’
Nog meer persoonlijke verhalen lezen?
Neem een abonnement op Kek Mama >
Haar zoon leerde spelenderwijs hapjes te nemen, bijvoorbeeld met hulp van een kaartspel. ‘Hij werd aangemoedigd om thuis het aantal hapjes te eten dat op de kaart stond. Ook leerde de therapeut hem om voedsel te ontdekken, door het aan te raken, likken of kussen.’
Al snel zag Lindsay verandering: ‘Hoewel het eten thuis een uur duurde, begon mijn zoon steeds meer eten te verdragen. Natuurlijk waren er dingen waarvan hij buikpijn kreeg of alsnog moest overgeven – zo heb ik geleerd dat ik hem geen verse groenten of fruit kan geven en dat hij ziek wordt van kraanwater. Maar over het algemeen maakte hij enorme stappen.’
Volgens Lindsay is het hele gezin dankzij de voedingstherapie dichter bij elkaar gekomen. ‘Hij moedigt zijn zussen ’s avonds zelfs aan om iets te proberen: ‘Al is het maar één hapje!’ Elk beetje eten dat hij nu neemt, zie ik als een kleine overwinning. Ik had zelfs tranen in mijn ogen toen hij laatst voor het eerst muesli at.’
Lees ook: Mijn kinderen koken hun eigen eten >
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Leerkrachten weten: de start van het schooljaar is het moment om goede gewoontes aan te leren die kinderen later in de klas flink vooruit helpen.
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
Weet je nog hoe jij de slappe opvoedpogingen om je heen bekeek en zwoer dat jij het anders zou doen? Niet volledig gelukt zeker? Tja, goed communiceren is nu eenmaal reuze moeilijk. Maar voor je het welzijn van je kind ook reuze belangrijk.
Het zomerseizoen van Een Huis Vol loopt bijna op z’n eind, maar niet zonder een laatste dosis gezelligheid en bijzondere momenten bij de familie Bakhcha.
