‘Hierdoor ging mijn zoon weer genieten van eten’

De zoon van Lindsay was drie jaar oud toen bij hem een ernstige ontsteking van de slokdarm geconstateerd werd. ‘Dat betekende dat hij alleen vloeistoffen naar binnen kreeg’, vertelt ze. ‘Hij dronk alleen maar melk en gepureerd voedsel. Als ik hem vast voedsel aanbood, stikte hij er bijna in en bleef hij vervolgens de hele nacht wakker.’

Likken of kussen

Lindsay schakelde arts na arts in, maar dat mocht niet baten. ‘Ik kreeg te horen dat veel kinderen kieskeurige eters zijn.’ Uiteindelijk kwam ze terecht bij een voedingstherapeut. ‘Dat bleek dé oplossing. Mijn zoon was inmiddels doodsbang voor eten, maar de therapeut leerde hem om eten te zien als iets leuks.’
 

Haar zoon leerde spelenderwijs hapjes te nemen, bijvoorbeeld met hulp van een kaartspel. ‘Hij werd aangemoedigd om thuis het aantal hapjes te eten dat op de kaart stond. Ook leerde de therapeut hem om voedsel te ontdekken, door het aan te raken, likken of kussen.’

Overwinning

Al snel zag Lindsay verandering: ‘Hoewel het eten thuis een uur duurde, begon mijn zoon steeds meer eten te verdragen. Natuurlijk waren er dingen waarvan hij buikpijn kreeg of alsnog moest overgeven – zo heb ik geleerd dat ik hem geen verse groenten of fruit kan geven en dat hij ziek wordt van kraanwater. Maar over het algemeen maakte hij enorme stappen.’

Volgens Lindsay is het hele gezin dankzij de voedingstherapie dichter bij elkaar gekomen. ‘Hij moedigt zijn zussen ’s avonds zelfs aan om iets te proberen: ‘Al is het maar één hapje!’ Elk beetje eten dat hij nu neemt, zie ik als een kleine overwinning. Ik had zelfs tranen in mijn ogen toen hij laatst voor het eerst muesli at.’

Lees ook: Mijn kinderen koken hun eigen eten >