Klusser Mirelle: ‘Vanuit niets iets moois maken, dat geeft voldoening’

“Laatst was onze wasmachine kapot en keek Bas me aan: wat nu? Schroefde ik ’m open om te kijken wat er loos was. Bas heeft – en dat zegt hij zelf ook – twee linkerhanden. Eén keer heeft ie geholpen met het sauzen van de slaapkamer van Viorne. Daarna zaten er allemaal strepen op de muur en kon ik het opnieuw doen. We zijn het erover eens: laat hem maar lekker de was doen en onze financiële zaken, want daar heb ik juist niets mee.

Lees ook – Weggooien is zonde: 4x hoe je spullen zélf repareert >

Klusbakfiets

Ik run sinds drie jaar mijn eigen klusbedrijf en ben daarmee aangesloten bij de Klusbakfiets Deventer, een club van twaalf klussers in de regio waar ik woon. Denk aan schilders, loodgieters en timmermannen. Ik behandel klusaanvragen en plaats de juiste vakman bij de klant, maar klus zelf ook. Voornamelijk schilder- en behangwerk, maar ik zet ook kleine meubels in elkaar en leg vloeren. Aan leidingwerk en elektriciteit waag ik me niet. Prima om een kroonsteentje te vervangen, maar daar houdt mijn kennis op dat vlak op.

“Ik heb geen bouwopleiding gevolgd en heb me het klussen door de jaren heen eigen gemaakt”

Ik heb geen bouwopleiding gevolgd en heb me het klussen door de jaren heen eigen gemaakt. Mijn opa en ex-partner waren schilder en mijn vader meubelmaker. Als negenjarig meisje stond ik naast zijn draaibank met een beitel in mijn hand een blok hout rond te draaien. Doodeng, maar ik flikte het wel om een kaarsen kandelaar te maken.

Voldoening

Het klussen is jarenlang mijn hobby geweest naast verschillende banen. Ik heb in de zorg gewerkt, mijn eigen atelier in bruidsmode gehad en ik was manager bij een cosmeticabedrijf. Bij die laatste baan was het mooi als we in de groene cijfers zaten, maar mijn huidige werk geeft pas écht voldoening. Vanuit het niets maak ik iets moois en repareer ik dingen, waarmee ik klanten blij maak.

Bij hen, maar ook op straat, trek ik als vrouw met een bakfiets vol gereedschap aardig wat bekijks. Er zijn zelfs mannen die naar me fluiten – terwijl ik er met mijn werk schoenen en haar in een knot toch minder vrouwelijk uitzie dan buiten werktijd.

“We mogen dan stoere klussers zijn, maar graag wel een beetje flatteus”

Ik ben echt een meisje-meisje: keurig gelakte nagels en nooit zonder make-up de deur uit. Toen ik bij de Klusbakfiets begon, heb ik voor mezelf en twee vrouwelijke collega’s meteen andere kleding geregeld. Getailleerde shirts en een broek waarin onze kont ook nog een beetje fraai uitkomt. We mogen dan stoere klussers zijn, maar graag wel een beetje flatteus.”

Dit artikel staat in Kek Mama 08-2022.

Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.