Beth Bornstein Dunnington zat nietsvermoedend in de vertrekhal op het vliegveld, toen ze een zwangere vrouw mentaal in zag storten: haar peuter was onhandelbaar. Maar nog voordat Beth zelf in kon grijpen, stonden er zes of zeven vrouwen bij de moeder om haar te helpen.
Op Facebook beschrijft ze dit mooie tafereel.
‘Een kind van een maand of achttien kreeg een driftbui’, schrijft Beth. ‘Hij rende schoppend en schreeuwend tussen de stoelen door, ging op de grond liggen en weigerde het vliegtuig in te stappen.’ Zijn moeder ging naast hem op de grond zitten, legde haar hoofd in haar handen en begon te huilen. Ze was uitgeput. Beth: ‘Gelukkig schoten zeker zes of zeven vrouwen haar te hulp: ze kenden elkaar niet, maar knielden bij de jongen en zongen liedjes, haalden snacks en speelgoed tevoorschijn. Ik krijg weer tranen in mijn ogen als ik eraan denk.’
Lees ook
Achter deze foto (gemaakt in het vliegtuig) schuilt een mooie boodschap >
Niet veel later kalmeerde het jongetje en liep hij zonder problemen mee het vliegtuig in. Wat Beth met dit verhaal wil zeggen? Dat je de kracht van vrouwen nooit moet onderschatten. ‘Ik zal dit moment nooit vergeten.’
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Ouderschap is prachtig, maar soms ook doodvermoeiend. Gelukkig kunnen we leren van hoe ze het in Mozambique, Brazilië, Singapore en Maleisië aanpakken. Daar draait opvoeden minder om alles alleen doen en meer om samen dragen. En dat maakt het niet alleen lichter, maar ook leuker.
