‘Vroeger werd er door ouders van vriendinnetjes wel geschreeuwd’, schrijft ze. ‘Ik was dit niet gewend en dacht dat schreeuwen betekende dat het gezin ongelukkig was. Ik vond het gek dat mijn vrienden het als iets ‘normaals’ zagen: het zou mij als kind enorm pijn hebben gedaan.’ En toch is Rita nu zelf zo’n schreeuwende moeder.
‘Misschien komt het doordat ik vier jongens, plus -tig verschillende buurtkinderen over de vloer heb’, gaat Rita verder. ‘Dan moet je af en toe je stem wel verheffen om gehoord te worden. En ja, als ik gefrustreerd ben, ga ik nu eenmaal harder praten.’ Ze ziet dit als het uiten van haar woede en haar kinderen begrijpen dat. ‘Ik beledig ze niet, maar ze hebben wel gelijk door dat ze iets fout hebben gedaan.’
Lees verder onder de advertentie
Schuldgevoel
Met haar verhaal wil Rita een einde maken aan die bangmakerij op internet. ‘Door al die onderzoeken en berichten denken ouders nu dat je stem verheffen slecht is. Maar schreeuw je tegen je kinderen? Dan hoef je je echt niet schuldig te voelen. Mijn ouders deden het nooit, ze schreeuwden ook nooit tegen elkaar, en toch is hun huwelijk uitgelopen op een scheiding. Het zegt niets over hoe gelukkig of ongelukkig iemand is.’
Als werk onverwacht roet in het ouderschap gooit, moet je soms creatief zijn. Zo ook Carolien, die last-minute een oppas moest regelen voor haar dochter Saartje. Haar vriendin Melia bood hulp aan — met als resultaat een middag die niemand snel zou vergeten.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
Bernike (29) is getrouwd met Ruben (31) en moeder van een dochter (0). In haar columns schrijft ze scherp, geestig en met zelfspot over de realiteit van het jonge ouderschap – waarbij ze oog heeft voor het absurde in het alledaagse.
De zomervakantie: zes weken vol quality time, ijsjes, knutselprojecten en gezellige uitjes. In theorie. En voor sommige moeders pakt het ook vast zo uit…