De ouders van Rita Templeton schreeuwden nooit tegen haar toen ze klein was. Maar nu Rita zelf kinderen heeft, doet ze dat wel.
Op Scary Mommy legt ze uit waarom.
Ongelukkig
'Vroeger werd er door ouders van vriendinnetjes wel geschreeuwd', schrijft ze. 'Ik was dit niet gewend en dacht dat schreeuwen betekende dat het gezin ongelukkig was. Ik vond het gek dat mijn vrienden het als iets 'normaals' zagen: het zou mij als kind enorm pijn hebben gedaan.' En toch is Rita nu zelf zo'n schreeuwende moeder.
Lees ook
Kappen met schreeuwen: poging tot positief opvoeden >
Gefrustreerd
'Misschien komt het doordat ik vier jongens, plus -tig verschillende buurtkinderen over de vloer heb', gaat Rita verder. 'Dan moet je af en toe je stem wel verheffen om gehoord te worden. En ja, als ik gefrustreerd ben, ga ik nu eenmaal harder praten.' Ze ziet dit als het uiten van haar woede en haar kinderen begrijpen dat. 'Ik beledig ze niet, maar ze hebben wel gelijk door dat ze iets fout hebben gedaan.'
Schuldgevoel
Met haar verhaal wil Rita een einde maken aan die bangmakerij op internet. 'Door al die onderzoeken en berichten denken ouders nu dat je stem verheffen slecht is. Maar schreeuw je tegen je kinderen? Dan hoef je je echt niet schuldig te voelen. Mijn ouders deden het nooit, ze schreeuwden ook nooit tegen elkaar, en toch is hun huwelijk uitgelopen op een scheiding. Het zegt niets over hoe gelukkig of ongelukkig iemand is.'
Tijdelijke aanbieding: Neem nu een abonnement op Kek Mama en krijg een gratis tas naar keuze >
