Beeld: Shutterstock
Sabine de Groot (33), heeft twee zonen van 5 en 3 en een dochter van 1. Liefdeloze ziekenhuisbevallingen maakten dat ze haar glamourbaan opzegde en doula werd.
‘In de ogen van anderen had ik een glamourbaan. Werkend als commercieel technisch adviseuse bij L’Oréal had ik mooie mensen om mij heen en constant nieuwe productlanceringen. Saai was het nooit. Maar op een dag besefte ik dat mijn roeping op een heel ander vlak ligt.’
‘Ziekenhuisbevallingen zijn kil en minder sfeervol. Althans, dat is mijn persoonlijke ervaring. Tijdens de geboorte van mijn eerste zoon kampte ik met bloedingen en hoge bloeddruk. In het ziekenhuis werd ik vastgekoppeld aan kabeltjes, elektronen en alle denkbare ctg’s. Ik lag in een kamer met tl-licht en steeds weer ander ziekenhuispersoneel dat de kamer in- en uitliep. Ik had last van een weeënstorm, wist niet hoe ik normaal moest ademen en hyperventileerde. Toen mijn zoon na zes uur ter wereld kwam, zei ik tegen mijn man: ‘Als dit bevallen is, wil ik het nooit meer.’
‘Toch werd ik voor de tweede keer zwanger. Deze keer had ik samen mijn verloskundige een uitgebreid plan opgesteld. Meer in control wilde ik zijn. In een rustige ziekenhuiskamer zou ik zittend op een baarkruk bevallen, met mijn favoriete muziek op. Dit gebeurde ook, totdat mijn vliezen werden doorgeprikt en het ineens ontzettend snel ging. Terwijl ik op mijn kwetsbaarst was, ging -pats- het felle ziekenhuislicht aan. Riep het personeel: ‘Die vrouw moet van de baarkruk af en op bed gaan liggen’. Mijn man stribbelde tegen, zei dat ‘die vrouw’ een naam had en dat ik graag zittend wilde bevallen. Hij stelde voor me op bed te laten zitten. Zo ben ik de tweede keer toch zittend bevallen, zoals ik wilde. Dankzij mijn man die voor me opkwam.’
Lees ook
‘Mijn kind liet mij inzien dat ik verloskundige wil worden’ >
‘Het was in die periode dat ik dacht; het mag niet zo zijn dat ziekenhuisbevallingen zo verlopen, terwijl het ook liefdevol, heel zacht en muisstil kan gaan. Ik voelde dat daar mijn roeping lag. Heel graag wilde ik vrouwen begeleiden in hun zwangerschap. Het zo intiem en persoonlijk mogelijk maken, omdat ik zelf zulke andere ervaringen had gehad.’
‘Ik nam een grote stap: zegde mijn baan op. In plaats van eng voelde het alsof het zo moest zijn op dat moment. Financieel kon het omdat mijn man een goedlopende eigen zaak heeft. Ik volgde opleidingen zwangerschapsyoga, mindfulness, ademcoaching en hypnobirthing. Ik liet me scholen tot doula en zette mijn praktijk op, Fijn Zwanger. En ik zette een zwangerschapscursus op: zo eentje waar je als man wél mee naartoe wilt. Een ééndaagse cursus met alle info die je als zwangere en partner wilt krijgen, maar met een nuchter sausje en een high tea voor de vrouwen, biertjes en borrelnoten voor de mannen.’
‘Mijn derde bevalling voelde als het ‘toetje’, echt een cadeau. Elf maanden geleden beviel ik thuis, in een speciaal bevalbad, van onze dochter. Kaarsjes en rustige muziek op de achtergrond en met mijn man, verloskundige en doula om me heen. Prachtig, persoonlijk en met alle keuzevrijheid. Dat is ook wat ik de zwangeren geef die ik begeleid. Mijn carrièreswitch was een drastische, maar voor mij een fantastische. Het geeft voldoening mensen te helpen. Ik vind het zo leuk dat het voelt alsof ik elke dag mijn grote hobby mag uitoefenen.”
Dit artikel is al een keer eerder gepubliceerd.
Meer Kek Mama? In onze voordeelshop vind je de leukste producten, zoals deze 5-in-1 Babyvoeding steamer/blender waarmee je snel fruit, groenten en flesjes kunt klaarmaken.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
