Rosa: ‘De rekening van al die gesneuvelde spullen loopt inmiddels tegen de 500 euro aan’

“Je kent dat gevoel wel, toch? Het onverklaarbare geluk als je ontdekt dat je zwanger bent. Maar in mijn geval, samen met mijn vriend, werden we niet alleen gezegend met een aanstaand ouderschap, maar ook met de gigantische vraag: “Hoe gaan jullie dat doen met de opvang?” Bedankt, hè. Alsof we niet al genoeg aan ons hoofd hadden.

Het opvangcircus

In de Randstad, waar wachtlijsten voor kinderdagverblijven langer zijn dan mijn gemiddelde to-do lijst als werkende moeder, stonden we voor een uitdaging. Maar toen verscheen mijn schoonmoeder als reddende engel, met haar gulle aanbod om onze kleine Boaz onder haar hoede te nemen. Een aanbod dat we niet konden weigeren, want wie zegt er nou ‘nee’ tegen gratis opvang?

We bedachten een ingenieuze regeling: Boaz op maandag en dinsdag bij oma, woensdag met mij, donderdag met mijn vriend, en op vrijdag jongleren we met allebei een halve dag werken. Het weekend? Onze heilige gezinstijd. Als we dan nog zin hebben in een avondje zonder babygebrabbel, gaat Boaz naar mijn ouders, die overigens op leeftijd zijn en minder frequent oppassen. Kortom, we hebben het hele opvangcircus aan touwtjes, denk je dan.

Lees ook – ‘Steeds meer ouders kiezen voor oppas aan huis in plaats van de kinderopvang’

De harmonie

En dan komt de andere kant van de medaille: mijn onhandige, maar oh-zo-liefhebbende schoonmoeder. Zij heeft een bijzonder talent ontwikkeld om alles zoek te maken of op miraculeuze wijze kapot te krijgen. Het begon onschuldig met wat verdwenen speentjes en een fles. Oké, dat kon ik nog relativeren, we verloren zelf ook weleens een speentje.

Maar toen Boaz’ geboorteknuffel spoorloos verdween, werd mijn geduld op de proef gesteld. Gelukkig was oma binnen no-time op knuffel-speurtocht en vond ze een identiek exemplaar. Boaz blij, wij blij. Tot zover de harmonie.

“Oma, met al haar onhandige charmes, we zouden niet anders willen”

Hoe dan?

Kleertjes verdwenen als sneeuw voor de zon, met als kers op de taart een mysterieuze bleekvlek in zijn spijkerbroek (vraag me niet hoe). Knoopjes van zijn vest en slofjes werden het slachtoffer van een onbedoelde ontmoeting met de hond. De bekerhouder aan de kinderwagen? Oma’s brute kracht werd hem fataal.

De stoffen luiertas, ooit smetteloos, werd doordrenkt met een bosvruchtenhapje waar geen wasmiddel tegenop kon boksen. Ik haalde een extra warme voetenzak voor de winter, maar een week later was de rits kapot. Voor ik ‘m kon laten repareren, had oma de zak aan één kant dichtgenaaid. Twee woorden: nieuwe kopen.

En dan die vierseizoenen slaapzak. Ja, je raadt het al. Dezelfde mysterieuze krachten en een déjà vu van naald en draad. De babyfoon-lader overleefde meerdere aanslagen, maar de laatste keer ontbraken er pinnetjes aan de stekker. Hoe dan?

Lees ook – ‘Ik wil stoppen met werken, maar mijn man is van het credo ‘work hard, play hard”

Flinke schade

En dan hebben we het nog niet eens over het leger van geboorteknuffels dat in recordtijd wordt versleten. Boaz is inmiddels aan zijn vierde en we hebben al zeven nieuwe drinkflessen met rietje aangeschaft. De rekening van al die gesneuvelde spullen loopt inmiddels tegen de 500 euro aan.

Het gaat ons niet alleen om het geld. Oké, misschien een beetje wel. Maar vooral om de tijd en moeite die het kost om alles te vervangen. Dat neemt niet weg dat we waarderen dat Boaz bij haar terecht kan. Mijn schoonmoeder is dan wel onhandig, maar haar liefde en zorg voor Boaz maken alles goed.

Dus lachen we het weg, slaan we alles dubbel in, behalve de kleertjes, want stiekem is het best leuk om op jacht te gaan naar nieuwe outfits voor onze kleine tornado. Oma, met al haar onhandige charmes, we zouden niet anders willen.

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.