Beeld: Getty Images
Alicia werkt 32 uur in de week als consultant, maar zou haar carrière het liefst aan de wilgen hangen om thuis te zijn met haar twee kinderen (3,5 en 1,5 jaar).
Vroeger wilde ik het liefst moeder worden, zoals zoveel kinderen dat in een vriendenboekje schrijven. Grote carrièredromen had ik eigenlijk niet, maar wie wel op die leeftijd? Leren ging me makkelijk af, dus het pad dat ik volgde lag er eigenlijk al. Ik ging studeren, volgde een internship zoals de andere studenten ook deden en ‘groeide in zo’n uitdagende functie waarin je je lekker kan blijven ontwikkelen’. Ik dacht ook echt even dat het me paste, zo’n carrière. Net als mijn man die ik tijdens een netwerkborrel ontmoette. Type: work hard, play hard. Maar goed, hij zei het lachend en zolang z’n credo betekende dat we samen van het leven zouden genieten… kon ik me daar prima in vinden.
Voordat we begonnen aan het Hoofdstuk Kinderen, spraken we natuurlijk wel over onze verwachtingen. En over de verdeling. Hij vond het belangrijk, en niet meer dan logisch in deze tijd, dat we beiden een stapje terug zouden doen en vier dagen zouden gaan werken. In theorie is daar natuurlijk niets mis mee. Een goed voorbeeld voor de kinderen ook, zo’n 50/50 rolverdeling in huis.
In praktijk word ik er doodongelukkig van. In de ochtend is het altijd haasten, haasten, haasten om iedereen overal op tijd af te leveren en in de avond is het een race tegen de klok om iedereen gevoederd en gebadderd om half acht in bed te hebben. Het lukt vaker niet dan wel. Is het dan eindelijk mamadag, op vrijdag, ben ik eigenlijk te moe om nog echt iets met ze te ondernemen. Ik doe het wel, naar de kinderboerderij enzo, maar ik ben er met mijn hoofd niet écht bij. Dat vind ik zo zonde.
Ook omdat alle uren die ik op kantoor doorbreng voelen als weggegooide tijd. Zeker na de komst van de jongste, die ons leven compleet én zoveel drukker maakte. Kinderen relativeren, zeggen ze weleens, maar bij mij zetten die twee alles zó in perspectief dat ik die hele carrière nog maar oppervlakkige bubbel vind. Gebakken lucht. Zit ik onder dat TL-licht weer te luisteren naar… ja wat eigenlijk? Weer een kwartaalmeeting over de cijfers. Weer de missies aanscherpen. Of weer een PowerPointpresentatie over iets wat ook prima op de mail had gekund. Ik zou zoveel liever torens van Duplo bouwen of koekjes bakken. Niet dat het op die vrijdag altijd één groot feest is… maar toch.. Als ik niet zou werken, weet ik zeker dat ik veel meer van de quality time met mijn kinderen zou genieten.
“Als ik niet zou werken, zou ik veel meer van de quality time met mijn kinderen genieten”
Mijn man heeft begrip en denkt heus mee, maar wel tot op zekere hoogte. Want: hij werkt toch net zoveel en heeft toch ook genoeg tijd over met de kinderen? Minder werken is in mijn functie niet haalbaar. Ik heb het bij een collega gezien: ze moest dezelfde taken in minder uur zien te proppen waardoor ze nóg gestrester werd. Mijn man zegt dat ik dan maar op zoek moet naar een kantoor dat beter bij me past. Ergens waar waar ze wat flexibeler met de uren zijn of waar de werkdruk iets lager ligt. Maar ik weet zeker dat ik, op welk kantoor dan ook, gewoon een paar jaar helemaal niet wil werken. Ik wil bij mijn kinderen zijn, een ouderwetse thuisblijfmoeder. Of tradwife, zoals ze dat tegenwoordig zo hip noemen.
Mijn wens om helemaal te willen te stoppen leidt thuis tot verhitte discussies. Over de hypotheek die betaald moet worden. De boodschappen. De zomervakantie. En als het even kan toch ook de wintersport. Ik kan prima zonder die laatste twee, maar mijn man is niet het type dat op een houtje wil bijten. Of wil verhuizen, ergens ver buiten de Randstad en bij onze vrienden en familie vandaan. En dan nog weet ik niet of we, met een goedkoper huis, echt uit zouden komen. Flink sparen voor de kinderen voor later is dan zeker niet bij. Daarin is niet alleen mijn partner, maar ook onze bankrekening heel duidelijk. Maar als het kon… zou ik direct stoppen met werken.
Het kan ook anders. Janice verkrampt juist bij het idee 24/7 met haar kinderen te zijn. “Laat mij maar werken!” Lees hier haar verhaal.
In de glossy Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Schaatskoningin Irene Schouten (32) zat eind vorig jaar nog op een roze wolk: ze werd voor het eerst moeder van haar zoontje Dirk. Samen met haar man Dirk-Jan genoot ze volop van het nieuwe gezinslevens. Maar die roze wolk sloeg al snel om in zorgen toen bleek dat Dirk kampte met gezondheidsproblemen.
Elise (36) is moeder van twee zoontjes (6 en 4) en schrijft met veel liefde korte verhalen over het moederschap en alles wat daar onverwacht bij komt kijken. Haar verhalen zijn fictief, maar vaak geïnspireerd op de wereld van ouderschap met een flinke scheut herkenning, humor en een tikkeltje overdrijving. Tegelijkertijd werkt ze aan haar […]
Als je kind een hobby heeft die niet de hele dag gamen inhoudt, ben je waarschijnlijk allang blij. Als je zoon van twaalf dol is op fossielen en edelstenen, weet je in ieder geval ook waar je hem blij mee kunt maken.
De ene dag is je zesjarige een knuffelkont die geen moment van je zijde wijkt, de andere dag smijt ze boos de deur dicht omdat jij haar verkeerd hebt aangekeken. Herkenbaar?
Geheimen fluisteren, eindeloos knuffelen, hun mening geven (soms nogal luid): een kind laat met verrassende signalen zien dat het zich veilig voelt bij je. Wij delen er een paar.
In Beste Zangers draaide het afgelopen zaterdag allemaal om zangeres Bente Fokkens (24). De artiesten brachten een ode aan haar muziek én favoriete nummers. Een indrukwekkend optreden van die avond kwam van Laetitia, die als kersverse mama een gevoelige snaar raakte bij zowel Bente als de kijkers thuis.
