Beeld: Canva
Niels (32) leeft met een serieus probleem: zijn spullen verdwijnen op mysterieuze wijze. Niet omdat hij ze kwijtraakt, maar omdat zijn vrouw ze steelt en zonder pardon weggeeft. Van zijn vishengel tot zijn sportspullen – alles verdwijnt. En toen gebeurde het ondenkbare: ze gaf zijn peperdure laptop weg.
Niels: “Toen ik Lois leerde kennen, was zij degene met een goedbetaalde baan. Ik werkte ook, maar minder uren en voor een lager salaris. Dat was nooit een probleem, want we hielden onze financiën grotendeels gescheiden. Ik betaalde mijn deel, zij het hare. Dus we hadden nooit echt een probleem hierover, tot ik meer begon te verdienen.
Ik wilde een cursus Japans volgen om mijn carrièrekansen te vergroten, maar Lois vond dat onnodig. ‘Waarom zou je geld uitgeven aan iets dat waarschijnlijk toch nergens op uitloopt?’ vroeg ze. Uiteindelijk besloot ik het zelf te betalen en daarnaast extra hard te werken. Het duurde even, maar het is gelukt. Ik kreeg een topbaan met een flink salaris. Sterker nog, ik begon ineens meer te verdienen dan Lois. Dat leek haar in eerste instantie niet te storen, maar al snel merkte ik dat ze anders naar mijn uitgaven keek. Ondertussen hadden we een zoontje gekregen, wat natuurlijk een grote verandering was. Ik deed mijn best om te zorgen dat we niets tekort kwamen, maar Lois leek steeds vaker geïrriteerd als ik iets voor mezelf kocht.
Het begon klein. Ik wilde een keer gaan vissen en zocht mijn hengel, maar die was nergens te bekennen. ‘Oh’, zei Lois nonchalant, ‘ik heb die aan mijn oom gegeven. Hij vist graag en jij gebruikte hem toch nooit.’ Oké, vervelend, maar vooruit. Ik kocht gewoon een nieuwe. Daarna gebeurde het weer. Mijn pre-workout supplementen? Weggegeven aan haar neef. Mijn favoriete jas? Blijkbaar had haar broer die ‘geleend’. En telkens als ik er iets van zei, wuifde ze het weg. ‘Je hebt toch genoeg geld om een nieuwe te kopen?’ Maar het ging niet om geld. Het ging om respect.
Toen hoorde ik haar op een avond bellen met haar zus. Ze vertelde enthousiast dat haar ouders binnenkort bij ons kwamen wonen. Fijn dat ik hier ook iets van wist. Even ter info: we hebben drie kamers. Eén slaapkamer, een kantoor voor haar en één kamer die ik gebruik als werkplek en hobbyruimte. We waren al op zoek naar een grotere woning, maar dat ging niet zo snel. Tot die tijd sliep onze baby bij ons op de kamer, zodat hij later een eigen slaapkamer kon krijgen. Maar nu had Lois blijkbaar bedacht dat mijn werkruimte eraan moest geloven om plaats te maken voor haar ouders. Terwijl we er juist voor hadden gekozen om het op deze manier te doen, zodat onze baby uiteindelijk zijn eigen kamer zou krijgen – niet om mijn werkplek op te offeren.
Op een dag kwam ik thuis en merkte ik meteen dat er iets miste. Mijn laptop was weg. Ik zocht overal, maar geen spoor. ‘Lois, waar is mijn laptop?’ vroeg ik haar. ‘Oh’, zei ze alsof het niets was, ‘ik heb hem aan mijn neefje gegeven. Hij had er eentje nodig voor school.’ Ik stond met mijn mond vol tanden. ‘Waarom zou je dat doen zonder het te vragen? Dat ding was peperduur!’ Haar antwoord: ‘Je verdient genoeg, je kan toch gewoon een nieuwe kopen?’ Dat was het moment waarop ik besefte dat dit niet zomaar een actie was. Dit was iets anders. Was het jaloezie? Werd ze onzeker omdat ik nu meer verdiende? Of dacht ze echt dat mijn spullen zomaar gemeenschappelijk bezit waren? Ik heb trouwens meteen de zus van Lois gebeld om mijn laptop terug te halen, want dit was absoluut niet besproken.
Dat was de druppel. Ik besloot om een slot op mijn werkruimte te zetten en verplaatste al mijn spullen daarnaartoe. Mijn spullen zijn van mij. Punt. Of dit de beste manier was om het aan te pakken? Geen idee. Maar één ding weet ik wel: vanaf nu blijft ze met haar handen van mijn spullen af. Ze steelt gewoon mijn spullen en geeft ze dan weg.
Wat het nog frustrerender maakt, is dat ik geen contact meer heb met mijn ouders vanwege haar. Ze keurden onze relatie niet goed vanwege Lois haar geloof en uit liefde voor Lois heb ik de band met hen verbroken. Maar nu begin ik me af te vragen of dat wel de juiste keuze was.
En eerlijk gezegd… ik begin steeds vaker te twijfelen of dit huwelijk nog wel werkt. Want als je vrouw je niet eens respecteert, wat blijft er dan nog over?”
Ook Matthew kreeg geen respect van zijn vrouw: zij gooide de videocamera van zijn overleden vrouw weg, een dierbaar cadeau voor zijn dochter. Benieuwd naar zijn hele verhaal? Je leest het hier.
Soms gebeuren er dingen die je nooit verwacht… zoals bevallen tussen de frietjes en milkshakes. Voor Alyce Rotunda uit Michigan werd dit werkelijkheid toen haar vierde kindje besloot niet te wachten tot het ziekenhuis. Haar dochtertje Matilda (inmiddels liefkozend McTilly genoemd) maakte haar entree op een parkeerplaats van McDonald’s, vertelt ze aan TODAY.
Geheimen fluisteren, eindeloos knuffelen, hun mening geven (soms nogal luid): een kind laat met verrassende signalen zien dat het zich veilig voelt bij je. Wij delen er een paar.
Elsemieke (31) is samen met T (33), moeder van twee zoontjes (4 en 2) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Soms voelt het moederschap een beetje alsof je een volle inbox probeert leeg te werken terwijl er continu nieuwe mails binnenploppen. Werk, partner, boodschappen, administratie, vriendinnen die je alweer veel te lang niet hebt gezien… en oh ja, die kinderen die ook nog aandacht, hulp met huiswerk en een fatsoenlijke maaltijd willen. Geen wonder dat […]
Hoe vaak zeg jij ‘ja’ tegen je kind terwijl je eigenlijk ‘nee’ bedoelt? Dat moment herkennen bijna alle ouders weleens. Soms zeg je ‘ja’ omdat het makkelijk is, omdat je hoofd vol zit of omdat je even geen zin in hebt in strijd.
Samen met zijn ex-man Rob, die inmiddels is overleden, heeft Leco van Zadelhoff een dochter genaamd Robbie. Zadelhoff was recent te gast bij het programma De Kist, waar zowel zijn voormalige relatie als zijn rol als vader centraal stonden.
