Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Lees verder onder de advertentie
Gita (29) heeft samen met Les (31) zonen Mitchell (4) en Brooklyn (2).
“Vanaf zijn tweede was Mitchell al in de weer met rekenen. Telde tijdens het badritueel op met shampooflessen en vermenigvuldigde met badbeestjes. Die is helemaal klaar voor school dacht ik. En zo leverde ik hem op de eerste dag van groep 1 vol zelfvertrouwen af op de basisschool.
Afscheidsdrama
Mitch zette het op een blèren. Hij wilde niet weg van mij. Of vrienden maken en dingen leren. Hij wilde samen Teletubbies in het grote bed – een traditie die we hadden sinds zijn kleine broer er was. Wat ik ook probeerde, zijn armen klemden stevig rond mijn nek. Niets uitzonderlijks, oordeelde de juf, terwijl ze zijn greep ontwarde en me met een priemende blik naar werk maande.
Lees verder onder de advertentie
Kwestie van wennen, zeiden vriendinnen met ervaring. Maar het afscheidsdrama bleef. Mitchell wilde niet naar school, wat ik er ook tegenover stelde. Tegen de tijd dat de herfstvakantie naderde had ik meer behuilde blouses verschoond dan de juf onverantwoorde tussendoortjes had afgewezen.
Inmiddels is het nieuwe kalenderjaar in aantocht, en Mitchell officieel nog niet leerplichtig. Ik vind het belangrijk dat hij meegaat in het gareel, maar ik ben bang dat als ik hem nog verder push, hij verlatingsangst of andere psychische problemen ontwikkelt. Tegen de zomer wordt hij vijf. Moet ik hem tot die tijd dwingen om naar school te gaan, of laat ik het rusten tot het moet van de wet?”
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Er zijn van die zinnen die automatisch uit je mond rollen zodra je moeder wordt. Je hoeft er niet eens over na te denken, ze zitten ergens opgeslagen tussen de gebroken nacht en de koude koffie. Een daarvan? “Omdat ik het zeg.” Maar hoe vertrouwd die uitspraak ook voelt, hij blijkt in de praktijk minder […]
Steeds meer kinderen hebben een overvol schema, van sport en muziek tot kunst. Waar vroeger één naschoolse activiteit genoeg was, is nu bijna elke vrije minuut ingevuld. Experts spreken van FOMO-parenting.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.