Jessica Watson bracht haar oudste kinderen altijd probleemloos naar school, maar haar jongste dochter? Dat was een ander verhaal.
Lees verder onder de advertentie
‘Al vanaf haar geboorte zat ze aan me vastgelijmd’, schrijft ze op Momtastic. ‘Ik kon haar nooit aan iemand overhandigen zonder dat ze in tranen uitbarstte.’ En dat is altijd gebleven: waar Jessica was, was haar dochter – anders werd ze hysterisch.
Lees verder onder de advertentie
‘Ik wist het niet meer’
‘Daarom kon ik me niet voorstellen dat ze het naar haar zin zou hebben op school’, vervolgt Jessica. ‘Dus toen de kleuterschool (pre-school in Amerika – red.) dichterbij kwam, wist ik niet wat ik moest doen. Haar broers en zussen bracht ik zonder problemen: ze liepen zo naar binnen en keken nooit achterom, maar toen ik naar dit kind keek, wist ik het gewoon niet meer.’
Toch probeerde Jessica het, eerst twee uurtjes in de week. ‘Mensen vertelden me dat ze twee dagen zou huilen en het daarna wel over zou zijn. Maar ik hoorde ook verhalen van kinderen die de eerste drie maanden van de kleuterschool huilden. En daar begon de twijfel, want zo kon ik haar niet achterlaten.’ Daarom besloot de moeder haar dochter thuis te houden, tot ze zélf klaar voor school zou zijn.
Lees verder onder de advertentie
‘Ik ben trots op mezelf’
‘Ouders denken vast dat ik gek ben’, zegt ze. ‘Zij vinden dat ik haar had moeten laten huilen en dat ik ál mijn kinderen naar school had moeten sturen, zoals de meeste mensen in deze samenleving. Maar als ik terugkijk, ben ik trots op mezelf. Mijn gevoel vertelde me wat goed was voor mijn dochter en ik volgde mijn instinct. Nu, een paar jaar na de kleuterschool, heeft ze geen moeite meer om los van mij te zijn. Maar dat gebeurde in háár tempo.’
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Er zijn van die zinnen die automatisch uit je mond rollen zodra je moeder wordt. Je hoeft er niet eens over na te denken, ze zitten ergens opgeslagen tussen de gebroken nacht en de koude koffie. Een daarvan? “Omdat ik het zeg.” Maar hoe vertrouwd die uitspraak ook voelt, hij blijkt in de praktijk minder […]
Steeds meer kinderen hebben een overvol schema, van sport en muziek tot kunst. Waar vroeger één naschoolse activiteit genoeg was, is nu bijna elke vrije minuut ingevuld. Experts spreken van FOMO-parenting.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.