Jessica Watson bracht haar oudste kinderen altijd probleemloos naar school, maar haar jongste dochter? Dat was een ander verhaal.
'Al vanaf haar geboorte zat ze aan me vastgelijmd', schrijft ze op Momtastic. 'Ik kon haar nooit aan iemand overhandigen zonder dat ze in tranen uitbarstte.' En dat is altijd gebleven: waar Jessica was, was haar dochter - anders werd ze hysterisch.
'Ik wist het niet meer'
'Daarom kon ik me niet voorstellen dat ze het naar haar zin zou hebben op school', vervolgt Jessica. 'Dus toen de kleuterschool (pre-school in Amerika - red.) dichterbij kwam, wist ik niet wat ik moest doen. Haar broers en zussen bracht ik zonder problemen: ze liepen zo naar binnen en keken nooit achterom, maar toen ik naar dit kind keek, wist ik het gewoon niet meer.'
Lees ook
Zo bereid je je kind voor op de basisschool >
Drie maanden huilen
Toch probeerde Jessica het, eerst twee uurtjes in de week. 'Mensen vertelden me dat ze twee dagen zou huilen en het daarna wel over zou zijn. Maar ik hoorde ook verhalen van kinderen die de eerste drie maanden van de kleuterschool huilden. En daar begon de twijfel, want zo kon ik haar niet achterlaten.' Daarom besloot de moeder haar dochter thuis te houden, tot ze zélf klaar voor school zou zijn.
'Ik ben trots op mezelf'
'Ouders denken vast dat ik gek ben', zegt ze. 'Zij vinden dat ik haar had moeten laten huilen en dat ik ál mijn kinderen naar school had moeten sturen, zoals de meeste mensen in deze samenleving. Maar als ik terugkijk, ben ik trots op mezelf. Mijn gevoel vertelde me wat goed was voor mijn dochter en ik volgde mijn instinct. Nu, een paar jaar na de kleuterschool, heeft ze geen moeite meer om los van mij te zijn. Maar dat gebeurde in háár tempo.'
Meer persoonlijke verhalen? Volg Kek Mama op Facebook >
